شیوع لکنت زبان در پسران چهار برابر دختران است

عضو انجمن علمی گفتار درمان ایران گفت: شیوع لکنت بعد از هفت سالگی در بین پسران چهار برابر دختران است.
حمید کریمی در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه صحبت کردن مهارتی بسیار پیچیده و بهترین مهارت حرکتی انسان است، اظهار کرد: در هنگام سخن گفتن عضلات زیادی درگیر هستند و از این رو سلامت چند قسمت بدن در این زمینه دارای اهمیت است.
وی با بیان اینکه لکنت زبان اختلالات گفتاری است که فرد خواهان بیان موضوعی با شناخت و دانش کافی بوده اما در ادای کلمات دچار نوعی گیر، قفل، تکرار و کشیده گویی می‌شود، افزود: البته اختلال در تلفظ صدا تا یک بازه سنی طبیعی بوده و با لکنت متفاوت است، در مسیر رشد زبان کودکان تلفظ همه صداها و غلبه بر آنها زمان می‌برد و بسته به نوع صدا این خطاها صورت می‌گیرد، البته برای سنین بالا این خطا طبیعی نیست و اختلال تلفظ محسوب می‌شود که با گفتار درمانی قابل درمان است.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص انواع لکنت‌ها و شیوع آن بین دختران و پسران گفت: لکنت به دو دسته رشدی و اکتسابی تقسیم‌بندی می‌شود، لکنت رشدی معمولا در سن دو تا پنج سالگی بروز می‌کند، پنج تا هشت درصد از کودکان درگیر لکنت رشدی هستند و میزان ابتلای دختران و پسران در این بیماری یکسان است.
وی ادامه داد: باید توجه داشت که شیوع لکنت بعد از هفت سالگی در بین پسران چهار برابر دختران است.
کریمی در خصوص چرایی ابتلا به لکنت اکتسابی نیز اظهار کرد: لکنت اکتسابی به دنبال سوء اثر بعضی از داروها ایجاد شده و به دلیل تاثیر بر روی سیستم عصبی افراد موجب آسیب مغزی می‌شود. این نوع لکنت زبان با عدم توانایی حرف زدن افراد و اختلال گیر، قفل و تکرار کردن کلمات بعد از آسیب مغزی است. این اختلال زبان پریشی نام دارد و برنامه درمانی خاصی را می‌طلبد.
وی عوامل روانشناختی راعلت سوم ایجاد لکنت اکتسابی دانست و اظهار کرد: یک شوک و عامل روانشناختی شدید هم موجب لکنت زبان فرد می‌شود که البته شیوع این نوع اختلال در جامعه بسیار پایین‌تر بوده و به طور عمومی فراونی لکنت رشدی در جامعه بیشتر است.
عضو انجمن علمی گفتار درمان ایران با بیان اینکه با افزایش سن لکنت رشدی خود را بیشتر نشان داده و ناشی از مسایل روانشناختی نیست، افزود: اما لکنت می‌تواند منتشا یک مشکل روانشناختی باشد. به دنبال هر گونه بیماری فیزیکی مزمن و طولانی مسایل روانشناختی هم اتفاق افتاده و اهمیت مسایل روانشناختی در همه اختلالات مشخص و وجود آن مانع درمان است.
وی با اشاره به اینکه اشخاص دارای لکنت از هوش و مهارت‌های طبیعی و توا نمندی‌هی زیادی برخوردار هستند، افزود: نباید نگاه جامعه به این گروه از افراد نگاه یک فرد دارای مشکلات ذهنی و روانی باشد که البته در این زمینه مواردی را داشتیم به خاطر حل مشکلات روانشناختی همراه با لکنت، مراجعه به روانشناس بالینی و روانپزشک توصیه شده است.
کریمی تصریح کرد: درمان اختلالات روانشناختی با کمک روانشناس و روانپزشک منجر به از بین رفتن لکنت نشده و به کم رنگ شدن مسایل همراه با لکنت کمک می‌کند و برنامه گفتار درمانی برای این گروه از افراد فراهم می‌شود.
وی با بیان اینکه زمان طلایی برای درمان لکنت در سنین پیش از دبستان و قبل از ورود به مدرسه است، اظهار کرد: بعد از این سنین تجربیات منفی به لکنت اضافه شده و تمایلات به حرف زدن کاهش می‌یابد و بروز تجربیات منفی در ارتباط با دیگر دوستان در مدرسه و کاهش ارتباط اجتماعی و مسخره شدن در مدرسه منجر به اختلال روانشناختی اضطراب اجتماعی خواهد شد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با تاکید بر اینکه درمان لکنت زبان زمان بر است و کامل شدن فرایند درمان شش ماه تا یکسال زمان می‌برد، خاطرنشان کرد: لکنت در همه سنین قابل درمان است اما درمان در سن پایین‌تر راحت‌تر است.