محمدحسین لطیفی: تلخ‌ترین فیلم عمرم را می‌سازم

کارگردان سینما و تلویزیون درباره اینکه به او برچسب سفارشی‌ساز می‌زنند در برنامه «نقطه سر شب» گفت: به نظرمن اگر فیلمی را به کسی سفارش می‌دهند، پس می‌دانند که کارش را بلد است، من چیزی را می‌سازم که به آن اعتقاد دارم.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، برنامه جدید «نقطه سرشب» از شبکه رادیویی تهران تحت عنوان "سینما تهران" تهیه و پخش می‌شود. در این برنامه با کارگردانان و بازیگران فیلم‌های درحال اکران سینما گفتگو خواهد شد. علاوه بر صحبت با عوامل فیلم‌های سینمایی هر هفته یک موضوع در سینما به چالش کشیده می‌شود. این هفته محمدحسین لطیفی، کارگردان سینما و تلویزیون مهمان حضوری برنامه «نقطه سرشب» از رادیو تهران بود.
محمدحسین لطیفی کارگردان فیلم‌های سینمایی همچون "به وقت خماری"، "اسب سفید پادشاه"، "توفیق اجباری" و... است و در تلویزیون هم کارگردانی فیلم "شبی با عبدی"، "سر دلبران"، "پادری"، "تنهایی لیلا" و... را بر عهده داشته و در شبکه خانگی هم با "قلب یخی" و "ساخت ایران" مخاطبانش را همراهی کرده است.
لطیفی در حال حاضر یک فیلم سینمایی بر روی پرده سینما با عنوان «به وقت خماری» دارد، او درباره اسم غلط انداز این فیلم صحبت می‌کند و می‌گوید: من خودم علاقه‌ای به این اسم نداشتم، حتی تا روز آخر هم تلاش کردم اسم دیگری را روی فیلم بگذارم. سال‌ها پیش خیلی از دوستان می‌گفتند روی مقوله اعتیاد فیلم بسازیم، می‌گفتم من نیستم، دوست ندارم وارد این مقوله شوم. به دلیل این که کلمه خماری چون به اعتیاد ربط دارد دوست نداشتم، اما خود قصه را دوست داشتم و به همین دلیل هم کار کردم.
او درباره قصه فیلم تأکید دارد: احساسم این که مردم ما یک جوری خودشان را می‌کشند کنار، من خوبم دیگری خوب نیست. همه اینها یک ایران است و همه ما خوبیم. ما در این اثر این را به زبان طنز بیان کردیم. من در این قصه مفرح سعی کردم این حسم را منتقل کنم، یک ذره ایرانی‌ها باید حواسشان به همدیگر باشد و با یک مشکل کسی را کنار نزنند، ما با اتحاد می توانیم به جایی برسیم.
لطیفی در پاسخ به پرسش مجری برنامه «نقطه سرشب» از رادیو تهران درباره شوخی‌هایی که در برخی آثار سینمایی می‌شود و مناسب تماشای خانوادگی نیست، افزود: آدم‌ها بالای 50سالگی می‌توانند به تحلیل برسند و توانایی این را دارند که عمیق‌تر به راهکار فکر کنند. من خودم سه سال عضو شورای پروانه نمایش بودم و سعی می‌کردم یکی از اعضایی باشم که راهکاری پیدا کنم برای فیلم‌هایی که ممکن است دچار مشکل بشنوند، یا توقیف یا توبیخ شوند، یا صحنه‌ای که بد است نگذاریم این اتفاق بیفتد. به اعتقاد من اول باید استاندارد و قاعده‌ای باشد که باید در ذات خود دفاتر فیلم‌سازی، کارگردان‌ها و نویسنده‌ها ایجاد بشود. در کشوهای غربی هم یک قاعده‌ای دارند و آن اینکه آنها میزانسن دارند، این فیلم مناسب سن 16 ساله است، در ایران این نیست جز سه چهار مورد.
کارگردان "کت جادویی" اعتقادی به ممیزی ندارد و ادامه می‌دهد: من معتقد به ممیزی نیستم، من می‌گویم ممیزی باید در درونش انقاق بیفتد، من یک اعتقاد بزرگ دارم چه بخواهیم و نخواهیم معنی معلم، معلم است. در کشور من و در قاموس ما کسانی ماندگارند که اخلاق مدارند، کارگردان سینما باید خودش را در جایگاه یک معلم بداند و در حرفی که می‌زند چیزی با خودش آورده است. اینگونه آثار اخلاقیات جامعه را آرام آرام می‌ریزد، ما هیچ وقت آینده را نگاه نمی‌کنیم، ما فقط جیب خودمان را می‌بینیم، جامعه الان به این می‌خندد چون می‌خندد و به سینما می‌آید ما هر کاری می‌کنیم.
لطیفی با پاسخ به این پرسش که برچست سفارسی‌سازی به شما زده می‌شود، توضیح داد: به نظرمن اگر فیلمی را به کسی سفارش می‌دهند، پس می‌دانند که کارش را بلد است. من چیزی را می‌سازم که اعتقاد دارم، من چیزی را که اعتقاد نداشته باشم نمی‌توانم بسازم، من چیزی را مثل "سفر سبز"، "صاحبدلان"، "عینک دودی" ....تا آنجایی که بتوانم، بلد باشم کار کنم و قبولش داشته باشم کار می‌کنم.
او به برنامه‌های آتی خود اشاره می‌کند و می گوید: من برای خودم هم نمی‌توانم پیش‌بینی کنم، اما امروز می‌توانم حسم را بگویم، یک قول و قراری دارم اگر بشود انجام می‌دهم اما بعد از آن نمی‌توانم آن جوری کار کنم، الان شاید تلخ‌ترین فیلم عمرم را بسازم، ولی تلخ‌ترین برای من نیست برای اجتماع من است، دوست دارم تلخ‌ترین قصه را بسازم و بیننده را به فکر وا دارم، ما کجای بازی قرار گرفتیم، یک شب راحت می‌خوابیم باورتان هست چه اتفافاتی می‌افتد یک ذره بترسیم. واقعاً شاید بعد از این تلخ‌ترین فیلم عمرم را بسازم.