درویش: تا مشکل رستاخیز رفع نشود دیگر فیلم نمی سازم
کارگردان فیلم رستاخیر با گلایه از بلاتکلیفی فیلمش گفت: هیچ‌کس در مورد سرنوشت رستاخیز به من توضیح نمی‌دهد.
کارگردان فیلم رستاخیر با گلایه از بلاتکلیفی فیلمش گفت: هیچ‌کس در مورد سرنوشت رستاخیز به من توضیح نمی‌دهد.
به گزارش ایسنا، احمدرضا درویش در مراسم اختتامیه هفته فیلم در اصفهان که به مناسبت هفته دفاع مقدس و با اکران و نقد پنج فیلم از این کارگردان برگزار شد، در پاسخ به سوالی درباره آخرین وضعیت فیلم رستاخیز اظهار کرد: رستاخیز همان وضعیت چند سال پیش را دارد و هیچ‌کس در این خصوص پاسخگو نیست.
وی افزود: وظیفه خود می‌دانستم که رستاخیز را بسازم و ساخت این فیلم آرزوی 30 ساله من بود و همان‌طور که به آرزوی خود رسیدم، برای من موهبت و شانس بزرگی بود، بنابراین توقعی ندارم که کسی با من مورد این فیلم تماس بگیرد، اما جالب است که طرف مقابل نیز این کار را نمی‌کند.
کارگردان فیلم رستاخیز با بیان اینکه دیوان عدالت اداری بر اینکه توقیف این فیلم غیرقانونی بوده صحه گذاشته است، ادامه داد: آیا کسی نباید به این دلیل از من عذرخواهی کند؟
درویش اضافه کرد: رستاخیز به سه زبان دنیا ترجمه شده و پرده نمایش خارجی دارد و از طرف کشورهای لبنان، عراق و آذربایجان برای نمایش آن تحت فشار هستیم. جالب است که می‌توانیم رستاخیز را در سایر کشورها نمایش دهیم، ولی در ایران نمی‌توانیم.
وی با بیان اینکه از نظر حقوقی پاسخ درستی نگرفته‌ام، تصریح کرد: آیا برای کسی مهم نیست که من از پنج سال پیش تصمیم گرفته‌ام تا وقتی مشکل فیلم رستاخیز رفع نشود دیگر فیلم نسازم؟ با توقیف رستاخیز تنها این فیلم قربانی نشد بلکه جلوی یک جریان گرفته شد.
کارگردان فیلم رستاخیز با بیان اینکه متأسفانه در کشور امام حسین (ع) فیلم رستاخیز زیرزمینی و به صورت خصوصی دیده می‌شود، تصریح کرد: ده‌ها قرارداد بین‌المللی برای اکران این فیلم منعقد شده و قرار بود با چند هفته فاصله از اکران داخلی، در مهم‌ترین پایتخت‌های جهان به نمایش درآید.
درویش تأکید کرد: فرض کنید بخواهم فیلمی در مورد خرمشهر بسازم، آیا با این وضعیت ممکن است؟ همان‌طور که مهدی فخیم‌زاده در یک برنامه تلویزیونی گفت "با کاری که با فیلم رستاخیز کردند، من پشت دستم را داغ می‌گذارم که سریال تاریخی-مذهبی بسازم."
وی با بیان اینکه مسئولیت خود را در قبال ساخت فیلمی چون رستاخیز انجام داده است، خاطرنشان کرد: 10 سال با زبان، ادبیات و عطر مکتب امام حسین (ع) جلو رفتم و دستاورد شخصی من این است، اما هنرمندی که خود را مرجع اجتماعی می‌داند نمی‌تواند پاسخگو نباشد و باید به من پاسخ دهند.
کارگردان فیلم رستاخیز با بیان اینکه بر اساس اصول فقهی عمل کرده است، افزود: تا امروز پاسخ روشنی درباره فیلم رستاخیز نگرفته‌ام و احساس می‌کنم برخی از سکوت من خوشحال می‌شوند و این آفت فرهنگی است که در هنرمندان و بدنه سینمای ایران در آینده تأثیر می‌گذارد. یقین بدانید روزی نه چندان دور این فیلم از دست ما در می‌رود و دانلود خواهد شد.
درویش اظهار کرد: فیلم رستاخیز را در جشنواره بغداد عراق نمایش دادیم و جمعیت عظیم بینندگان در صحنه به شهادت رساندن حضرت عباس (ع) برخاستند و فریاد "هیهات من الذله" سر دادند. آنجا با خود فکر کردم آیا 30 سال پیش که فرزندان ما با اسم سیدالشهدا (ع) جانشان را مقابل توپ و تانک قرار می‌دادند، فکرش را می‌کردند که روزی در بغداد فیلم عاشورایی نمایش دهیم؟
وی ادامه داد: با وجود جریان جدی منتقد از ناحیه برخی علما، حداقل باید اجازه می‌دادند فیلم در دانشگاه و حوزه‌های علمیه به نمایش درآید و نخبه‌ها و علما در مورد آن حرف بزنند، اما با توقیف فیلم، ضعف‌های واقعی آن نیز پوشیده شد.
این کارگردان و نویسنده کشور اضافه کرد: در حال حاضر هیچ‌کس درباره محتوای فیلم صحبت نمی‌کند و همه به مسائل حاشیه‌ای آن می‌پردازند، در حالی که قرار بود فیلمی جریان‌ساز بسازیم که مردم درباره آن صحبت کنند و تجربه جدیدی از عاشورا به مردم نشان داده شود. ده‌ها نفر از علمای بزرگ فیلم‌نامه رستاخیز را خوانده‌اند و مشاوران زیادی برای ساخت این فیلم به ما مشاوره دادند و اگر حرفی وجود دارد، صورت مسئله نباید پاک شود. زمانی که استخوان من هم تبدیل به خاک می‌شود، مردم باید در مورد امام حسین (ع) فکر کنند و این آثار باید دیده شود و چه خوب که در این مورد گفت‌وگو و از ساخت چنین آثاری استقبال شود.
کارگردان فیلم رستاخیز افزود: یکی از مصادیق نگاه متصلب این است که همه چیز را محدود به زمانی ببینیم که خودمان حضور داریم و فکر کنیم جهان به قدر عمر ما است، در حالی که جهان هزاران سال عمر کرده و بدون ما هم هزاران سال دیگر عمر می‌کند و این دو امدادی ادامه دارد. رستاخیز از آن جهت برای من تلخ است که این اتفاقات برای آن افتاد.
به گزارش ایسنا؛ فیلم رستاخیز به کارگردانی و نویسندگی احمدرضا درویش و محصول سال ۱۳۹۱ در جشنواره فیلم فجر سال 92 در 11 بخش نامزد دریافت سیمرغ بلورین بود که در 9 بخش موفق به دریافت این جایزه شد. این فیلم در سال 94 به اکران عمومی درآمد، اما ساعتی بعد به دلیل برخی مخالفت‌ها از پرده سینما پایین کشیده شد و پس از گذشت 3 سال هنوز اجازه اکران عمومی نیافته است.