اینجا زندگی در خانه‌های کارتنی تمام می‌شود/ ساختن برای جنگیدن

امید داشته باشیم یا نداشته باشیم محکومیم به زندگی کردن، بعد از سیاهی هایی که بالاتر از آن رنگی نیست و زمانی که راهی جز زندگی کردن نداریم خود را برای جنگیدن می سازیم.

در کودکی هایمان زمان زیادی را صرف مامان بازی میکردیم و خانه هایی با مقوا و کارتن در حیاط منزلمان برای عروسک های کوچکمان می ساختیم، خاطرات کودکانه مان خلاصه می شد در همان چهار دیواری کاغذی که برای ما بازی بود اما امروز برای بعضی از مردم این شهر یک عمر زندگی!.

اما در میان همه این زندگی های کاغذی انجمن های مردم نهادی دست در دست هم دادند و خشت بر روی خشت گذاشتند تا به کابوس های شبانه کارتن خوابی پایان داده و سقفی آجری برای ساکنان این خانه های کارتنی فراهم کنند.

با ورودی یک در بزرگ سفید حوالی میدان استقلال، وارد ساختمانی قدیمی می شوی، دیوار های آجری و ساختمانی که هدیه میراث فرهنگی اصفهان به انجمن کارتن خواب های استان بود با اتاق های زیادی که هر یک از آنها سالن ورزشی، درمانخانه، آشپزخانه، سرویس بهداشتی و کتابخانه شده بود.

کمی جلوتر سالنی بود با اتاقک های آجری و قوس دار که به کاروانسراهای دوره عباسی شباهت زیادی داشت، در هر اتاق فرشی پهن شده بود و مردی در اتاقک آجری سیاه آرامش را مزه مزه میکرد آرامشی که سالها در میان کوچه پس کوچه های این شهر به دنبالش می گشت.

امید نداشتم اما از زندگی ناامید نشدم

علی آقا پدری میان سال که ۱۴ سالی است دخترش را ندیده، داستان زندگی خود را روایت کرد و گفت: ۱۴ سال کارتن خواب بودم و زمانی به این راه کشیده شدم که با همسرم اختلاف پیدا کردم و در دادگاه با چاقو همسرم را مجروح کردم و از آن بعد بازداشت شدم و بعد از آزادی از زندان، اعتیاد پیدا کردم و زمانی که به سیاهی رسیدم کارتنی را برای محل زندگی ام انتخاب کردم.

وی ادامه داد: حضانت فرزندم را به من ندادند و نزدیک ۱۴ سال می شود او را ندیدم به جز یکبار که به طور اتفاقی با پیرمردی دیدمش و زمانی تمام جهان روی سرم خراب شد که دختر و هم خون من، مرد غریبه را پدر صدا زد، در آن لحظه تمام غم های جهان مرا گرفت.

علی آقا ادامه داد: یک بسته بیسکوییت ساقه طلایی و یک ساندیس غذای سه روزه ام در دوران کارتن خوابی بود و ۲۰ کیلو بیشتر وزن نداشتم که وارد این گرمخانه شدم و با حمایت ها و محبت هایی که از جانب بچه های انجمن صورت گرفت علاوه بر اینکه مواد مخدر را ترک کردم توانستم به وزن ایده عالی برسم و پایم را که شکسته بود عمل کنم و به زندگی ادامه دهم.

در این گرمخانه، تعداد مردان بر زنان غلبه کرده بود اما زنان این گرمخانه نیز کم درد نکشیده بودند، مادر و دختری که حدود دو هفته میشد در این گرمخانه آمده بودند زندگی پر داستانی را از شهر تبریز با خود حمل می کردند. مادر که سی و پنج سال بیشتر نداشت از زندگی پرپیچ و خمش گفت: اهل تبریز هستم و در همانجا ازدواج کردم و صاحب دختری شدم اما بخت با من یار نبود و خشونت همسرم مرا وادار به طلاق و ترک منزل کرد، ابتدا مدتی را در تبریز گذراندم و بعد به پیشنهاد یکی از دوستانم با مردی که چند ده سال از من بزرگتر بود در اراک ازدواج کردم اما خوشی آن زمان نیز دوام نداشت و بعد مرگش با دخترم راهی اصفهان شدم، کسی را نداشتم و در پارک ها و خانه خرابه ها زندگی کردم، نگران دخترم هستم و دلم نمیخواهد زندگی اش اینگونه ادامه پیدا کند.

این مادر سی ساله که سختی زمان پیرترش کرده بود ادامه داد: فرزندم مدرسه نرفته و قرار است یا به شهرمان تبریز منتقل شویم یا در همین اصفهان و در همین گرمخانه بمانیم و با کمک این انجمن دخترم را به مدرسه بفرستم.

بهبود هزار نفر از کارتن خواب های اصفهان

رئیس انجمن کارتن خواب های استان اصفهان اظهار کرد: بیش از هزار نفر از کارتن خواب ها در اصفهان بهبود یافته اند و به زادگاهشان هدایت شده اند.

وی ادامه داد: کارتن خواب ها به دلیل ممانعت و جلوگیری شهرداری اصفهان خیلی در شهر دیده نمی شوند و بیشتر به حاشیه شهر و مناطقی که ساختمان های نیمه کاره وجود دارد منتقل شده اند.

محسن انصاری افزود: تعداد زنان بی خانمان استان به صد نفر می رسد که بسیار در معرض خطر قرار دارند و سعی شده با جمع آوری و انتقال آنها به گرم خانه ها، امنیت لازم برقرار شود.

وی گفت: طی دو سالی که با کمک خیرین گرم خانه ای برای بی خانمان های استان ساخته شد حدود هزار نفر از آنها سامان یافته اند و بعضا پست های اجتماعی خوبی نیز به دست آورده اند.

رئیس انجمن کارتن خواب های استان اصفهان با بیان اینکه هدف انجمن، کاهش آسیب های افراد است، افزود: باید در زمینه اعتیاد آسیب ها را کاهش داد چراکه معتادان برای رسیدن به مواد مخدر دست به هر کاری می زنند و همین امر باعث افزایش آسیب های اجتماعی خواهد شد.

عدم حمایت سازمان های دولتی از بهبود کارتن خواب های اصفهان

وی با اشاره به اینکه انجمن، مردم نهاد است و با کمک خیرین اداره می شود، اظهار کرد: سازمان ها و مسئولین در راستای بهبود اوضاع بی خانمان های شهر هیچ حمایتی نکرده اند به گونه ای که حتی برای گرفتن شناسنامه المثنی برخی کارتن خواب ها موفق به رایزنی با ثبت احوال نشده ایم.

انصاری در ادامه افزود: بی خانمانی جرم نیست، بلکه بی توجهی و کوتاهی مسئولین باعث این اتفاقات می شود.

وی در ارتباط با مناطقی در اصفهان که بیشترین کارتن خواب را دارد، گفت: از آنجایی که کارتن خواب ها بیشتر به حاشیه شهرها کشیده شده اند در مناطقی مانند حصه، ارزنان، زینبه، کهندژ، جوی آباد و مهرنجان در نزدیکی روستای فلاورجان بیشترین کارتن خوابها را داریم.

رئیس انجمن کارتن خواب های استان اصفهان در پاسخ سوال مهر؛ مبنی بر اینکه کدام شهرستان های استان بیشترین آمار کارتن خواب را دارد، تصریح کرد: از آنجایی که کارتن خواب ها به حاشیه شهر رانده شده اند، شهرستان ها را نمی توان از استان اصفهان تفکیک کرد و در زمینه تعداد کارتن خواب ها آمار دقیقی ثبت نشده است.

ترک زادگاه آسیب های بیشتری را به همراه دارد

وی بیان کرد: کارتن خواب ها وقتی به مرحله بی خانمانی می رسند و مجبور به ترک محل زادگاه خود می شوند در کمین مشکلات زیادی قرار می گردند و هدف انجمن این است که پس از بهبودی، این کارتن خواب ها را به شهرها و در بعضی موارد به کشور های خود باز گرداند.

انصاری ادامه داد: ما در شهر اصفهان کارتن خواب هایی از استان های خوزستان، شمال و اتباع غیر ایرانی از جمله افغانستانی ها، سوری و عرب داشته ایم که بعد از بهبودی به سفارت خانه معرفی شده اند.

وی افزود: انجمن کارتن خواب های استان اصفهان آمادگی خدمت رسانی به بی خانمان ها را در صورتی که خود افراد بخواهند به گرم خانه ها بیایند و حمایت شوند، دارد.