خروج از چنبره جهان‌سومی‌ها!

حسن روانشید- اصفهان امروز : برداشتن گام‌های بلند در 40 سال گذشته ایران نشان از تلاش بی‌وقفه جامعه برای خروج از چنبره جهان‌سومی‌ها و رسیدن به اوج است که اگر با درایت توأم باشد دست‌یافتنی خواهد بود. آنچه ما را به این هدف متعالی و بزرگ نزدیک می‌کند همانا جوهره وجود همراه با اراده مستحکم و توأم با ثروت‌ها و توانایی‌های خدادادی است که در سرزمین ایران به‌وفور یافت می‌شود. با کمی تمرکز و دقت ملاحظه خواهیم کرد که این کشور کوچکترین نیازی به دیگر نقاط دنیا و بویژه غرب ندارد که خود علاوه بر استعدادهای نا شکفته زمینه‌های لازم را ازنظر رفع نیازمندی‌های ضروری دارد که کافی است آن‌ها را فعال نماید. مشکل کمبود آب نیز تنها یک چالش قابل اصلاح است که با مدیریت صرفه‌جویی و بهینه کردن کشاورزی می‌تواند به‌راحتی حل شود که اگر به‌جای اصرار به استفاده از فناوری‌های غرب نیم‌نگاهی به جوانان پرانگیزه و مستعد خود انداخته و آن‌ها را ازنظر تأمین و تضمین آینده و بها دادن به نظریات علمی، بی‌دریغ حمایت کنیم خواهیم دید که چگونه یک‌شبه همه چالش‌ها را از پیش پای مسئولان و مدیران برداشته و مسیر این قطار سرگردان را به‌سوی تحول انتقال می‌دهند. تئوریسین‌های غرب از داشته‌های ما واهمه‌ای ندارند بلکه نگرانی آن‌ها زمانی به اوج خود می‌رسد که از خواب غفلت بیدار شویم و تصمیم به بهره‌برداری درست و منطقی از آن‌ها داشته باشیم. بزرگترین ریسک حامل موفقیت‌های کلان خود را انجام دهیم و مسئولیت ساخت کلید برای این قفل ناگشوده را به دست جوانانی بسپاریم که ادعا ندارند اما می‌توانند راهگشای خروج کشور از چنبره جهان‌سومی‌ها باشند. نفت و گاز اگرچه باارزش است و کشور ما خوشبختانه از غنی‌ترین سرزمین‌های دنیا دراین‌باره می‌باشد اما به‌جز این دو بازهم هستند منابعی که جاودانه است و می‌توان امیدوار بود که هرگز تمام نمی‌شوند. جامعه شناسان کشور اگر جایگاهی دارند که قادر است بر سیاست‌های کلان و دورنماها و افق‌های آینده تأثیرگذار باشد و تغییرات و تحولات تازه‌ای را در این مسیر ایجاد نماید چه‌بهتر که از این فرصت ناب استفاده و چرخ‌ها را روی این ریل مستحکم کنند تا بتوانند از امکانات موجود نهایت بهره را ببرند. تعمیر یا تغییر زیرساخت‌های باقیمانده دردی را از جامعه‌ای که مصمم است در آینده این کشور زندگی کنند دوا نمی‌کند بلکه نیازمند تحول در آن است تا همه‌چیز از نو و بر اساس نیاز نسل‌های بعدی ابداع شود. عمر و تاریخ‌مصرف اینگونه خدمت دادن درزمینه تأمین هوا، آب و انرژی برای شهرنشینان سال‌هاست به پایان رسیده و امروز وقت آنست که هیچ‌یک از گزینه‌ها برای جامعه مضر نباشند. اگر قرار شد به‌واسطه توربین‌های آبی یا گازی و یا دیگر فسیلی‌ها برق تولید شود بالطبع هرکدام برای دیگری چالش‌ها و خساراتی جبران‌ناپذیر را ایجاد خواهند نمود بنابراین ناچاریم همه این طرح‌های قدیمی را کنار گذاشته و به‌سوی انرژی‌های نو و پاک و دائمی گام برداریم که خوشبختانه کشور ما بهترین نمونه‌های آن‌ها را ازجمله باد و خورشید دارد. در هر نقطه از ایران می‌توان از انرژی باد برای تأمین برق استفاده کرد که اگر صد در صد این توانایی مورد بهره‌برداری قرار گیرد صدور آن به تمام کشورهای خاورمیانه امکان‌پذیر است حال‌آنکه همین توانایی و بلکه بیشتر از آن را انرژی خورشیدی موجود در فضای کشور دارد! دانمارک درحالی‌که پیرامون تولید انرژی از آب از توانایی بالایی برخوردار و نگران کاهش آن نیست اما مدبرانه این گزینه را کنار گذاشته و هم‌اکنون بیش از ۴۲ درصد نیاز خود به برق را از باد تأمین می‌کند تا کمترین ریسک و هزینه ممکن را داشته و منابع آن فناناپذیر نباشد! بیایید ما هم آینده را این‌گونه ببینیم و به خروج از چنبره جهان‌سومی‌ها بیشتر بیندیشیم.
ادامه دارد