برنامه ها و وعده های روحانی چه بود؟
با پیروزی حسن روحانی در انتخابات، حال انتظار مشترک طرفداران و منتقدان وی این است که به وعده‌ها و برنامه‌های اعلامی اش پایبند باشد.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری ایمنا، در هفته‌های اخیر و در جریان کارزار انتخاباتی، نامزدهای رقیب شعارها و وعده‌های گوناگونی دادند که محوریت اکثر آنها اقتصاد و وضع معیشت مردم بود. با این وجود از بین این نامزدها و شعارهای‌شان، قرعه به نام روحانی درآمد تا بر مسند ریاست جمهوری تکیه بزند و مدیریت امور کشور را برای چهار سال دیگر بر عهده بگیرد. هر چند روحانی توانست از مجموع 39 میلیون رأی قابل قبول، بیش از 23 میلیون رای را به خود اختصاص دهد؛ اما حال او رئیس جمهور کل ملت ایران است و وظیفه دارد به دغدغه ها و مشکلات اقشار و گروههای مختلف رسیدگی کند. طرفداران روحانی از جنبه های گوناگونی با منتقدان وی اختلاف نظر دارند؛ با این وجود این دو طیف در یک نقطه با هم توافق دارند و آن عبارتست از «لزوم پایبندی روحانی به وعده‌ها و برنامه‌های اعلامی اش».
اما روحانی در طی این رقابتهای انتخاباتی چه وعده هایی داد و برای انجام چه کارهایی اعلام آمادگی کرد؟ در اینجا می کوشیم برای یادآوری مجدد این شعارها و وعده ها مروری گذرا بر آنها داشته باشیم با این امید که در سال 1400 بتوانیم از اجرایی شدن تک تک آنها سخن بگوییم.
شعار کلیدی روحانی آزادی، امنیت، آرامش و پیشرفت بود ؛ با این حال بخش اعظم وعده های او نیز همچون سایر نامزدها به بخش اقتصادی تعلق داشت. اهم برنامه‌های اقتصادی دولت دوازدهم به دو بخش برنامه‌های حمایتی و برنامه‌های توسعه‌ای قابل تقسیم است. برنامه های حمایتی ناظر به سیاستها و اقداماتی است که بهبود وضعیت گروه‌هایی خاص از جامعه، مانند فقرا، بیکاران، روستاییان و غیره را مد نظر قرار داده و برنامه های توسعه ای رویکردهایی را شامل می شود که افزایش درآمد در کل اقتصاد را هدف قرار می دهد . رئوس مهمترین برنامه‌های اقتصادی روحانی برای دولت دوازدهم به ترتیب زیر است:
- برنامه های حمایتی
- تحقق عدالت درآمدی و زدودن چهره فقر از کشور
- توانمندسازی روستاییان
- طرح کارورزی برای ایجاد اشتغال و حمایت از جوانان
- طرح اصلاح ساختار سهام عدالت
- اعمال حمایت مالیاتی از کارمندان دولت و بخش خصوصی
- تدوام نظام جامع تأمین اجتماعی و اجرای طرح سه‌مرحله‌ای برای رساندن سطح رفاه به حد استاندارد
- برنامه های توسعه ای
1. اصلاح نحوه مدیریت درآمدهای نفتی
2. تبدیل ثروت نفت به سرمایه اشتغال آفرین ( تقویت نقش صندوق توسعه ملی)
3. صیانت از کاهش تورم
4. تأمین مالی تولید و اشتغال
5.اصلاح محیط کسب و کار و نظام بنگاه‌داری (اشتغال درآمد آفرین)
6. بهبود عدم توازن‌های منطقه‌ای (عدالت بین استانهای مختلف)
7. مقابله با فساد
8. تقویت گردشگری
البته برنامه ها و شعارهای روحانی تنها محدود به عرصه اقتصادی نبود و آزادیهای سیاسی، حقوق شهروندی، مسائل زنان و سیاست خارجی هم در صدر شعارهای تبلیغی وی قرار داشت. برخی از این برنامه ها به ترتیب زیرند:
- برنامه برای اجرای برجام: ادامه استفاده از برجام و بهره بردن از نتایج مثبت آن در اقتصاد .
- برنامه برای زنان: نفی تبعیض جنسیتی و دادن فرصت برابر به زنان و مردان .
- برنامه برای جوانان: ادامه اجرای طرح کارورزی برای جوانان ۲۳ تا ۳۲ ساله(دولت هزینه دوره آموزشی آنها را معادل یک‌چهارم حداقل دستمزد می‌پردازد) .
- برنامه برای معضل مسکن: تغییر بافت فرسوده٬ دادن تسهیلات برای خانه‌اولی‌ها و صادرات مصالح ساختمانی .
- برنامه برای روابط خارجی: تعامل سازنده برای صادرات پایدار٬ تنش‌زدایی و تهدیدزدایی٬ ایجاد شکاف در قدرت‌های بزرگ و جلوگیری از اجماع آنان علیه ایران٬ گرفتن ابتکار عمل از آمریکا و تقویت رابطه با اروپا .
- برنامه برای محیط زیست با اولویت پیگیری تصویب چهار لایحه: لایحه هوای پاک، لایحه حفاظت خاک، لایحه ارزیابی محیط زیستی، لایحه حفاظت از تالاب‌ها .
- برنامه برای سیستم بهداشت و درمان: تداوم بیمه همگانی٬ اجرای برنامه پزشک خانواده٬ به‌کارگیری کامل پرونده الکترونیک سلامت٬ کاهش تقاضا برای بستری شدن از طریق کاهش هزینه‌های سرپایی بیمه‌های پایه.
- برنامه برای احزاب و آزادیهای مدنی: تأمین امنیت دانشگاه٬ دخالت نکردن در زندگی خصوصی مردم٬ از بین بردن فضای امنیتی٬ اجرای منشور حقوق شهروندی و توسعه مشارکت سیاسی
- برنامه برای اقوام و اقلیت‌ها: احترام به اقوام ایرانی و تنوع مذهبی و دینی کشور٬ تأکید بر توسعه پایدار و اشتغال فراگیر ضد فقر در مناطق قومی کم‌برخوردار و بازتوزیع ثروت ملی .
با وجود برنامه های امید بخش فوق، حال انتظار می رود حسن روحانی در طول چهار سال پیش رو ، عزم خود را برای تحقق وعده هایش جزم کند؛ هر چند همانگونه که خود او نیز در سخنرانی اولیه اش بعد از پیروزی در انتخابات اعلام کرد، این امر بدون همکاری و مشارکت مردم و اقشار و طیفهای گوناگون جامعه امکانپذیر نیست.