بدون حمایت دلسرد می شوم/می توانم رکورد شنای استقامتی را هم جابجا کنم

بانوی شناگر اصفهانی گفت: کاری که من انجام می‌دهم پرهزینه است، نیاز به امکانات دارد و برای اینکه بتوانم این روند را ادامه دهم باید حمایت شوم.

به گزارش ایمنا، " اکرم قربانی" حدود ۱۷ سال است که شنا کار می‌کند و از زیاد ماندن در آب و شنا کردن لذت می‌برد، چند سال پیش که تصمیم گرفت وارد عرصه مربیگری شود در کلاس‌های اصلاح تکنیک حضور پیدا کرد تا آموزش‌های لازم را ببیند. در همان کلاس‌ها بود که مهارتش در شنای پای دوچرخه (دست بالا) مورد توجه مربی قرار گرفت، مربی که از مدرسان شنا بود به وی پیشنهاد داد تا رکورد بزند. از این رو شهریور ماه سال گذشته با ۲۰ ساعت شنای پای دوچرخه (دست بالا) رکوردی را که متعلق به مهناز کریمی بود، ۱۲ ساعت و ۱۲ دقیقه، جابجا و به نام خود ثبت کرد.

مهر ماه امسال هم با انجام این کار در ۳۰ ساعت رکورد سال قبلش را ارتقا داد و حیرت همه را برای چندمین بار برانگیخت، او که به نجات‌غریق علاقه زیادی دارد برای ادامه دادن و موفق بودن باید حمایت شود. شنای پای دوچرخه (دست بالا) یکی از آیتم‌های سخت و دشوار نجات‌غریق است و همچنین از آزمون‌های آن محسوب می‌شود هر کسی که بخواهد ناجی شود و در نجات‌غریق فعالیت کند باید بتواند برای یک دقیقه این کار را انجام دهد.

اکرم قربانی در گفت‌وگو با ایمنا اظهار کرد: با ۳۰ ساعت شنای پای دوچرخه (دست بالا) رکورد کشور را جابجا و موفقیتی دیگر را از آن خود کردم. امسال با همه مشکلاتی که وجود داشت توانستم با موفقیت این کار را انجام دهم اما برای اینکه این روند ادامه پیدا کند و بتوانم رکوردهای بیشتری را بزنم از مسؤولان انتظار حمایت دارم.

بانوی شناگر اصفهانی تأکید کرد: این کار پرهزینه و تأمین همه هزینه‌ها برای من سخت است، این رشته نیاز به امکانات دارد و اگر از نظر مادی و معنوی حمایتی صورت نگیرد برایم دلسردکننده است؛ در نتیجه مجبور می‌شوم این رشته را رها کنم و ادامه ندهم.

وی خاطرنشان کرد: این توانایی را دارم که رکوردهای بیشتری را ارتقا دهم به عنوان مثال می‌توانم رکورد شنای استقامتی را بزنم، در شنای استقامتی باید چندین ساعت شنا کرد و من توان انجامش را دارم اما همه این موارد منوط به این است که امکانات برایم مهیا شود.

قربانی ادامه داد: وقتی رکورد می‌زنم همه با تعجب تحسینم می‌کنند و تعریف و تمجیدهایشان خوشحال‌کننده است اما اگر قرار شود حمایتی صورت نگیرد و حامی نباشد انگیزه‌ای برای اداه دادن این رشته در آینده نخواهم داشت.