ندای آرام توقیف «مارموز» تبریزی می‌آید
کمال تبریزی که در تولید آثار سینمایی با موضوعات سخیف و مبتذل شهرت دارد به سینماگرانی که «بعضاً فیلم‌هایی با موضوعات حساس» می‌سازند توصیه کرد برای دور زدن رسانه‌ها و منتقدان فیلم‌شان را به جشنواره فجر نبرند!
کمال تبریزی که در تولید آثار سینمایی با موضوعات سخیف و مبتذل شهرت دارد به سینماگرانی که «بعضاً فیلم‌هایی با موضوعات حساس» می‌سازند توصیه کرد برای دور زدن رسانه‌ها و منتقدان فیلم‌شان را به جشنواره فجر نبرند!
چند سالی است که نام کمال تبریزی با فیلم‌های شبه کمدی و بی‌ارزش عجین شده است؛ آثاری کاملا غیرفرهنگی و ضدخانواده که صرفاً حاضر است برای فتح گیشه تن به هر گرایشی بدهد. تبریزی دوشنبه شب و در جریان اکران خصوصی تازه‌ترین اثرش فیلم «مارموز» که اتفاقاً با حضور ظریف و همسرش همراه بوده است، ضمن اشاره به راه‌های دور زدن رسانه‌ها و منتقدان گفت: «پیشنهاد من این است که اگر فیلم‌هایی همچون مارمولک یا مارموز ساخته می‌شود که بعضاً موضوعات حساسی دارد... قید حضور در جشنواره فیلم فجر را بزنند و فیلم‌شان را مستقیم اکران و جشنواره را فراموش کنند.»
این سینماگر ملتهب‌ساز در حالی از راه‌های قانون‌گریزی و نحوه دور زدن رسانه‌ها و منتقدان دلسوز سینما در حضور یک مقام عالی رتبه دولتی! رونمایی می‌کند که همواره آثارش مملو از وهن اعتقادات و ارزش‌های اسلامی ایرانی بوده است، هر چند راهی که تبریزی به عنوان تکنیک فرار از پاسخگویی و مسئولیت پذیری به دیگر فیلمسازان توصیه می‌کند، سال گذشته از سوی ابوالحسن داوودی در مورد فیلم «هزارپا» استفاده شد، اما جری شدن افرادی مثل کمال تبریزی در ابراز چنین پیشنهادات ضداخلاقی، نتیجه تغافل و البته تجاهل مسئولان وزارت ارشاد در برخورد جدی با وی است.
چه اینکه تبریزی سال‌هاست با ساخت فیلم‌هایی مانند مارمولک، طبقه حساس، سریال سرزمین کهن و فیلم اخیرش (مارموز) در مسیر توهین به معتقدات، باور‌ها و ارزش‌های جامعه در حال قدم زدن است. اگر مدیران تلویزیون سرنوشت یک سریال الف. ویژه را که میلیارد‌ها تومان از محل بیت المال برایش هزینه شد به زلف فیلمسازی که سابقه غیر قابل انکاری در توهین به ارزش‌ها دارد، گره نمی‌زدند قطعاً امروز آن همه هزینه معطل و چه بسا تباه افکار و نگاه منحرف تبریزی قرار نمی‌گرفت.
ظاهراً برخی جریانات نه چندان پنهان در سینمای کشورمان برنامه‌ریزی چند مرحله‌ای و گام به گامی را برای فشل کردن بحث نظارت و اجرای قانون با نیت از کار انداختن و بی‌اثر کردن بازو‌های رسانه‌ای در خدمت ارزش‌های کشور طرحی و اجرا می‌کنند. بسیاری اعتقاد دارند که بحث ملغی کردن مجوز ساخت و تولید که از سوی برخی سینماگران مطرح شد نیز یکی از این اقدامات متواتر است که هوشیاری هر چه بیشتر مسئولان و رسانه‌های جبهه انقلاب در رصد و پایش تحرکات این گروه را می‌طلبد.
تابناک نیز نوشت:
در جریان افتتاحیه تازه‌ترین فیلم سینمایی کمال تبریزی، این کارگردان تاکتیکی را لو کرد که از سوی مدیران سینمایی در جریان سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر به کار گرفته شد و منجر به عدم توقیف و اکران کم‌حاشیه چند فیلم سینمایی از جمله تازه‌ترین اثر این کارگردان شد؛ «تاکتیکی» که با علنی شدن تاثیرش کاهش خواهد یافت و گروهی به دنبال تماشای فیلم‌هایی خواهند رفت که در جشنواره فجر شرکت نمی‌کنند!
همزمان با فصل جشنواره‌های ایران در سال 1396، شماری از سینماگران از ثبت‌نام و حضور آثارشان در جشنواره ملی فجر، صرف نظر کردند. از جمله این فیلم‌ها «مارموز» ساخته کمال تبریزی و «هزار پا» اثر ابوالحسن داوودی بود. فیلم تبریزی چند ماه بعد و در بهار 1397، یک اکران در جشنواره بین المللی فجر داشت اما «هزار پا» مستقیم به اکران رفت. البته شمار دیگری از فیلم‌ها نیز وضعیت مشابهی یافتند اما این دو فیلم به واسطه نام کارگردان و مضامین‌شان بیشتر مورد توجه بودند.
این اتفاق ظاهراً تاکتیک مدیران سینمایی بوده و شماری از فیلمسازان به توصیه آنها، تصمیم گرفتند فیلم‌شان را به جشنواره فجر ندهد. همان زمان داوودی در گفت و گویی تاکید کرده بود: «فیلم‌هایی هم هستند که با حضور در جشنواره به کل منهدم می‌شوند. مواردی هم بوده که در نوع خود جالب توجه بوده است. یعنی بعضی فیلم‌ها بدون دلیل و بدون اطلاع برگزار کنندگان جشنواره مدعیان جدید پیدا می‌کردند و فضای نامطلوبی را برای آن فیلم خاص به وجود آوردند.
برای مثال می توان فیلم «زادبوم» را نام برد که قربانی چنین فضا و تصمیماتی شد. هشت سال پیش «زادبوم» در جشنواره فجر نمایش داده شد، حتی جایزه هم کسب کرد اما همان نمایش باعث فوت فیلم شد.»
اکنون همزمان با اکران «مارموز»، کمال تبریزی در افتتاحیه این فیلم به صراحت بیشتری موضع داوودی را تداوم بخشید و گفت: «براساس تجربه به تدریج متوجه شدم علت اینکه برخی فیلم‌ها سخت پروانه نمایش می گیرند این است که فیلم‌هایی مانند «مارموز» که کمی حساسیت برانگیز است قبل از نمایش عمومی نباید در جشنواره فیلم فجر این فیلم‌ها را نمایش داد.»
تبریزی تاکید کرد: «جشنواره فیلم فجر تبدیل شده به محلی که دوستان دیگر و افرادی دیگر از نهادهایی به جز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تماشای فیلم‌ها می‌نشینند و بعد گزارش فیلم و آثار آن را به جاهای دیگر و نهادهای دیگر ارائه می‌کنند و بعد آن نهادها با وزارت ارشاد نامه‌نگاری می کنند چرا مثلاً فلان فیلم به یک مسئله حساس اشاره کرده و یا فلان صحنه چرا در فیلمی وجود دارد. این مسئله فیلمسازان را دچار سختی و مشکلات می‌کند و در راه گرفتن پروانه نمایش دچار مشکل می‌شوند.»
این کارگردان به همکارانش نیز توصیه کرد از این تاکتیک استفاده کنند و اگر حس می‌کنند ممکن است فیلم‌شان خوراک بولتن‌نویسان شود و صدور پروانه نمایش برای آن به دشواری بیانجامد، قید حضور در جشنواره را بزنند و مستقیم به سراغ جدول اکران بروند: «پیشنهاد من این است که اگر فیلم‌هایی همچون «مارمولک» و یا «مارموز» ساخته می شود که بعضاً موضوعات حساسی دارد اصلا در جشنواره های فیلم فجر و یا جشنواره های دیگر نمایش داده نشود و مستقیم از تولید به نمایش برسد.»
این تاکتیک که اکنون با این اظهارنظر لو رفته و به همین دلیل کم‌اثرتر از قبل می‌شود، توانست مانع از توقیف برخی فیلم‌های سینمایی در سال 1397 شود. واقعیت آن است که برخی تماشاگران فیلم‌ها در جشنواره ملی فجر، بیش از یک تماشاگر قدرت تصمیم‌سازی دارند و نظرات آنها می‌تواند منجر به شکل‌گیری جریانی شوند که توقیف یک فیلم را در پی داشته باشد. این فضا کار را برای سینماگران سخت می‌کند و طبیعی است که برخی سینماگران ترجیح دهد به توصیه‌های توجه کنند و قید رونمایی از اثرشان را در ویترین جشنواره فجر بزنند.
باید صبر کرد و دید، هیات انتخاب سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر که از سطح بالایی از محافظه کاری در انتخاب فیلم‌ها برخوردار است، فیلم‌های پرحاشیه را در این دوره بیرون می‌گذارد یا حواشی برای دوره تازه این رویداد به جشنواره بازمی‌گردد. چینش هیات انتخاب چنین پیامی را در پی دارد که با یک جشنواره آرام مواجه هستیم اما آنچه مسلم است هیچ‌گاه جشنواره فجر بی‌حاشیه نبوده و بعید است این دوره نیز جشنواره آرامی را پیش‌رو داشته باشیم.
منبع: روزنامه جوان