معیشت کشاورزان در حل بحران زاینده رود مغفول مانده است

عضو صنف کشاورزی شهرستان لنجان گفت: وزارت جهاد کشاورزی در گام نخست باید قبل از ممنوعیت کشت برنج، الگوی کشت جایگزین مناسبی ارائه کرده تا اجرای آن بتواند مشکلات معیشتی فراوان کشاورزان را مرتفع کند چراکه بسیاری از کشاورزان شهرستان لنجان تنها در فصل بهار کشت داشته و از راه کشت برنج امرار معاش می کنند.
میلاد موذنی بیان اینکه طی سال های اخیر چالش آب در کشور و به تبع آن استان اصفهان بسیار جدی تر از گذشته شده و بسیار خودنمایی می کند و در این میان متاسفانه بخش کشاورزی همواره به عنوان متهم اصلی مصرف بی رویه آب معرفی شده است، اظهار کرد: کاهش یا توقف کشت محصولات آب بر در استانهایی که با چالش کم آبی مواجه هستند، یکی از مهم ترین اقدامات و سیاست هایی است که در راستای مدیریت مصرف آب مورد توجه بسیاری از مسئولان قرار گرفته به گونه ای که کشت برنج جز در دو استان گیلان و مازندران ممنوع اعلام شد.
وی افزود: ممنوعیت کشت برنج در استانی همچون استان اصفهان و شهرستان لنجان که از سوی وزارت جهاد کشاورزی مطرح شده، قطعا پاک کردن صورت مسئله به جای حل آن است، چراکه اجرای چنین طرحی بدون فراهم کردن پیش نیازها و زیرساخت های لازم قطعا منجر به تغییر کاربری اراضی، افزایش واردات برنج و نابودی معیشت کشاورزان این منطقه خواهد شد.
عضو صنف کشاورزی شهرستان لنجان تصریح کرد: وزارت جهاد کشاورزی در گام نخست باید قبل از ممنوعیت کشت برنج، الگوی کشت جایگزین مناسبی ارائه کرده تا اجرای آن بتواند مشکلات معیشتی فراوان کشاورزان را مرتفع کند چراکه بسیاری از کشاورزان شهرستان لنجان تنها در فصل بهار کشت داشته و از راه کشت برنج امرار معاش می کنند.
وی بیان کرد: در فصل بهار شاهد نکشت برنج در استان اصفهان و شهرستان لنجان بودیم و با توجه به اهمیت معیشت کشاورزان انتظار می رفت با این مسئله با در نظر گرفتن ماده 44 قانون توزیع عادلانه آب برخورد شود تا خسارت وارد شده به کشاورزان جبران گردد.
موذنی با بیان اینکه جهاد کشاورزی می توانست حتی به سمت ترویج کشت برنج به صورت خشکه کاری حرکت کند، عنوان کرد: براساس گزارشات ارائه شده مرکز تحقیقات کشاورزی استان اصفهان و شهرستان لنجان به بحث کشت جایگزین ورود پیدا کرده است اما انتظار می رود این مهم تکمیل شده و نتایج کاربردی آن برای بهره برداران ارائه شود.
عضو صنف کشاورزی شهرستان لنجان با بیان اینکه کشت جایگزین برنج باید محصولی باشد که علاوه بر داشتن صرفه اقتصادی، هزینه های جاری کشاورزان را پاسخ گوید، افزود: امروز باید سوال کرد وقتی هیچ الگوی مناسبی به کشاورزان ارائه نشده با کدام برنامه و هدف ممنوعیت کشت برنج را دنبال می کنند و برای تامین مایحتاج کشاورزان چه برنامه ای دارند، از سوی دیگر انجام هرگونه کشت نیازمند برنامه ریزی در خصوص رهاسازی آب در زاینده رود، تعیین میزان برداشت ، تاریخ کاشت و حتی برنامه ریزی در خصوص صرفه جویی مصرف آب با روش اصلاح ابیاری است.
وی با بیان اینکه جایگزین برنج نیازمند کشت استراتژیک است،تصریح کرد: باید توجه داشت در برخی زمین های زراعی شهرستان لنجان، اراضی پست بوده و کشتی جز برنج در آنها به ثمر نخواهد نشست از سوی دیگر به اعتقاد برخی کارشناسان می توان به سمت کشت به صورت خشکه کاری حرکت کرد چراکه در این حالت مصرف آب بیش از پیش کاهش می یابد و در این روش کشاورزان محصول را ۴ الی ۵ روز یکبار آبیاری می کنند و در کنار زایش زاینده رود در منطقه لنجان این کار با حداقل آب انجام می شود اما تحقق باید توجیه استانی و کشوری داشته باشد.
موذنی با اشاره به کاهش 83 درصدی کشت برنج در لنجان گفت: اگر مسئولان برای حداقل تولید محصولات کشاورزی در شهرستان لنجان برنامه ریزی نداشته باشند قطعا کشاورزان با مشکلات متعدد روبه رو خواهند شد.
وی با بیان اینکه کشت برنج برای کشاورزان سودآور است، یادآور شد: مصوبه 21 مهرماه 1397 هیئت وزیران کشت برنج در کلیه استانهای کشو بجز گیلان و مازندارن را ممنوع اعلام کرده، اما یک تبصره وجود دارد که چنانچه در سایر استان ها کشت به صورت مکانیزه و یا با آبیاری تحت فشار بصورت خشکه کاری و با نصب کنتور انجام شود با حداکثر 7 هزار متر مکعب آب در هکتار مجاز به کشت است و خوشبختانه این مصوبه ذهنیت ممنوعیت کشت در سراسر کشور را بجز استان های گیلان و مازندارن تعدیل کرده است.
عضو صنف کشاورزی شهرستان لنجان بیان کرد: وقتی مصرف 7 هزار متر مربع آب مجاز دانسته شده است، با این میزان آب 50 درصد نیاز برنجکاری لنجان را حل خواهد شد چراکه کل برنجکاری شهرستان لنجان 23 میلیون مترمکعب مصرف داشته و به استناد تمامی فعالیت ها و هزینه هایی که در اجرا و ایجاد زیرساخت شالیزارهای شهرستان از جمله تجهیز و نوسازی، کانال کشی، تسطیح و.. انجام شده و حداکثر مدیریت که در این حوزه می توان انجام داد بکار گرفته شد و یکی از درخواست کشاورزان جدی گرفتن این مهم است.
وی تاکید کرد: کشاورزان شهرستان لنجان امروز به خوبی می دانند که وضعیت آب پرچالش است اما اگر اشتغال کشاورزی در شهرستان لنجان وجود نداشته که کشاورزان و خانواده آنها انجام دهند از چه راهی باید امرار معاش کنند، از این رو نیاز است توزیع مشکل آب به صورت متوازن بین تمامی بخش هایی که از آب زاینده رود بهره مند می شوند انجام گیرد و کسری موجود آب بین دیگر استان ها، صنعت،کشاورزی،شهرداری ها و ... تقسیم شود و تنها بار این چالش بر دوش کشاورزان نباشد.
موذنی متذکر شد: از سوی دیگر با توجه به وضعیت موجود انتظار می رود حداقل با تقاضاهای تغییر کاربری آن هم با توجه به ممنوعیت کشت موافقت شود تا شاهد احداث گلخانه ، دامداری و... باشیم.