وقتی کاشیهای نفیس ابنیه تاریخی اصفهان به دست سودجویان میافتد
اگر سری به برخی از مغازههای عتیقهفروشی اصفهان بزنید، میبینید که کاشیهای نفیس بناهای تاریخی اصفهان که سرقتی هستند، به راحتی خرید و فروش میشوند، کاشیهایی که گاها قدمت آنها به چندصد سال میرسد.
اگر سری به برخی از مغازههای عتیقهفروشی اصفهان بزنید، میبینید که کاشیهای نفیس بناهای تاریخی اصفهان که سرقتی هستند، به راحتی خرید و فروش میشوند، کاشیهایی که گاها قدمت آنها به چندصد سال میرسد.
به گزارش تسنیم، دوستداران میراث فرهنگی به خوبی میدانند که این رج به رج آجرها و قطعه به قطعه کاشیها هستند که با معماری خارقالعاده به دست استادکاری در سدههای گذشته، شکوهی به نام بناها و ابنیه تاریخی را ایجاد کرده است.
حال چند وقتی است که در میان اخبار میراث فرهنگی، خبر از سرقت و فروش قطعههای کاشی بناهای تاریخی اصفهان به گوش میرسد که اگر سری به برخی از مغازههای عتیقهفروشی اصفهان بزنید، میبینید که این کاشیهای نفیس به راحتی خرید و فروش میشوند، کاشیهایی که گاها قدمت آنها به چندصد سال میرسد.
مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان درباره این سرقت از بناهای تاریخی شاخص اصفهان به تسنیم میگوید: برای عوامل بازدارنده در بناهای تاریخی باید همکاری از طریق کسانی که در آنجا ذینفعان بناهاهستند صورت گیرد، برای مثال اگر در یک مسجد اتفاق میافتد اوقاف و نمازگزاران محلی همکاری کنند اگر چه این نیز راهکار قطعی و مناسب برای همهی مجموعهها نیست.
فریدوم اللهیاری افزود: قبول دارم و ما باید مراقبتها را افزایش دهیم اما این نکته نیز فراموش نشود که در مورد میراث فرهنگی باید فرهنگسازی انجام شود، مردم مهمترین کسانی هستند که میتوانند از آثار حفاظت کنند، وقتی در شهری 22 هزار بنای واجد ارزش وجود دارد اگر مراقبت نباشد همه به نوعی مورد تهدید قرار میگیرند.
وی تصریح کرد: اینگونه نیست که تنها از طریق مراقبتهای انتظامی و حفاظتهای میراث باشند متعارف نیست نه اینجا بلکه در دنیا معمول نیست، البته بناهای تاریخی و موزهها ردههایی دارند طبیعی است از طریق استقرار نیروهای حفاظتی و پایشهایی که از طریق مانیتورینگ صورت میگیرد حفاظت باشد اما به طور طبیعی این امکان وجود ندارد که برای همه بناهای تاریخی یک نگهبان بگذاریم.
مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان با اشاره به اینکه باید فرهنگسازی کنیم و همکاری عمومی را افزایش دهیم، گفت: چنین امکانی وجود ندارد نه از نظر مالی و نه انسانی، نه در هیچ جای دنیا متعارف و منطقی نیست، اینکه گفته میشود وقتی کاشی به سرقت رفته میراث فرهنگی و شهرداری کجا بوده؟ شهرداری و میراث فرهنگی کنار همه بناها استقرار مرتب ندارند.
کاشیها نماد هنری و فرهنگی یک شهر هستند و نه تنها متعلق به شهر اصفهان بلکه متعلق به مردم ایران، متعلق به جهان هنر هستند زیرا مالکیت جهانی و معنوی بر روی آثار هنری و تاریخی وجود دارد.
اما در این میان اتحادیه صنایع دستی اصفهان با انتشار اطلاعیهای بار دیگر موضوع سرقت و فروش کاشیهای ابنیه تاریخی اصفهان را بر سر زبانها انداخت.
این اطلاعیه خطاب به اعضای اتحادیه صنایعدستی اصفهان منتشر شده که متن آن به شرح زیر است:
" طبق اطلاعات واصله و مشاهدات عینی به اطلاع میرساند کاشیهای نصب شده در بناهای تاریخی اصفهان از دوره تیموریان تا دوره قاجاریه به راحتی و آشکارا در فروشگاههای دور میدان نقشجهان و بازار بزرگ اصفهان در ویترین نمایش و به فروش میرسد. این موضوع جدا از این نکته سرقتی آشکار از اماکن عمومی متعلق به تمام نسلهای حال و آینده است، موجب دو خسارت جبرانناپذیر میشود. اول زیبایی این بناها خدشهدار میشود، دیگر و مهمتر آنکه با خارج شدن این آثار امکان ترمیم و بازسازی علمی و صحیح این بناها غیرممکن میشود، لذا از اعضای محترم درخواست میشود با پیگرد قانونی و اخطار و اعلام ممنوعیت فروش این آثار تاریخی به افراد متخلف گامی مؤثر در حفظ این میراث ملی بردارید."
عباس شیردل در این باره میگوید: به فروشگاههای صنایعدستی هشدار دادهایم که کاشیهای سرقتی آثار تاریخی ملی را به هیچ عنوان از فروشندگان خریداری نکنند.
نظارت جدی میراث فرهنگی باید بر روی بناهای تاریخی باشد و آن جزء مهمی از مسئولیتهای مهم این نهاد دولتی است، حتی نظارت به صورت اتفاقی از مناطقی که بارها مورد سرقت تاریخی قرار گرفتهاند یا احتمال سرقت در آنجا وجود دارد، این جزئی از وظایف این نهاد بوده و بر کسی پوشیده نیست و از طرف دیگر ارتقای فرهنگ مسئولیتپذیری شهروندان در قبال آثار تاریخی سبب میشود که عرصه برای افراد سودجو بیش از گذشته تنگ شود و دیگر شاهد سرقت و فروش کاشیها و با تاراج رفتن فرهنگ و هنر این سرزمین نباشیم.