نرگس آبیار: برای خانواده ریگی احترام قائل هستم

ایلنا: نشست خبری فیلم «شبی که ماه کامل شد» با حضور عوامل آن در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

نشست خبری فیلم «شبی که ماه کامل شد» با حضور نرگس آبیار (نویسنده و کارگردان)، محمدحسین قاسمی (تهیه‌کننده)، هوتن شکیبا، شبنم مقدمی، فرشته صدرعرفایی و پدرام شریفی (بازیگران) و برخی دیگر از عوامل فیلم با اجرای حمید مدقق در سانس آخر از پنجمین روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با حضور اهالی رسانه برگزار شد.

محمدحسین قاسمی (تهیه‌کننده) در این نشست گفت: این کار سختی‌های خاص خود را داشت و قسمت اعظمی از آن در استان سیستان و بلوچستان فیلمبرداری شد. البته بخش عمده مشکل ما کار کردن در پاکستان بود. در جاهایی از این کشور کار کردیم که تاحدودی خطرهای امنیتی داشت و دولت پاکستان هم به همین دلیل زیاد ما را همراهی نمی‌کرد. وقتی انتخابات شروع شد دیگر نگذاشتند که در پاکستان فیلمبرداری کنیم و به محله پاکستانی‌ها در داکا رفتیم و بقیه فیلم را در آنجا به ثمر رساندیم.

وی با بیان اینکه این فیلم در بخش خصوصی انجام شده و سفارش هیچ ارگان خاصی نیست، درباره سرمایه این فیلم توضیح داد: ۱۰۰ درصد این فیلم برای موسسه هفت هنر بوده و تنها بخشی از سرمایه آن را یکی از دوستانم که بلوچ بود، کمک کردند.

این تهیه‌کننده در ادامه صحبت‌های خود گفت: عده‌ای در بخش‌های مختلفی از کار سنگ‌اندازی می‌کردند و استدلالشان این بود که ما نیروهای ایرانی را ناتوان نشان دادیم. درصورتی که به طور کلی موضوع ما چیز دیگری بود. علاوه بر این نیز عبدالمالک ریگی ۴۵۰ عملیات موفق داشته و ما اگر می‌خواستیم به این موضوعات بپردازیم طور دیگری عمل می‌کردیم. موضوع این فیلم چیز دیگری بوده و درست نیست که هر روز ما را از جایی بخواهند و در راه فیلم سنگ‌اندازی کنند.

نرگس آبیار (نویسنده و کارگردان) در این نشست درباره اینکه چطور به سراغ چنین پروژه‌ای رفته، اظهار داشت: موضوع این فیلم سال‌ها قبل من را درگیر کرده بود و اخبار آن را دنبال می‌کردم و همیشه پرداختن به آن برایم جالب و جذاب بود. سال گذشته طرح این کار به من پیشنهاد شد و چون نگاه زنانه‌ای داشت، تصمیم به ساخت این فیلم گرفتم. چراکه زن‌ها در فیلم‌های من نقش ویژه‌ای دارند.

وی همچنین درباره طولانی بودن فیلم توضیح داد: اینکه ما چند سال است در حال جا انداختن این موضوع هستیم که فیلم باید ۹۰ دقیقه باشد، اتفاق خوبی نیست چراکه نمی‌توان سیر تحول یک آدم را در ۹۰ دقیقه نشان داد و اگر به این صورت عمل کنیم فیلم الکن باقی می‌ماند.

این کارگردان درباره موضوع حساس فیلم گفت: موضوع من دستگیری عبدالمالک ریگی نبود بلکه خواستیم که از طریق فائزه و موضوع عشق به رادیکال مذهبی آن منطقه نگاه کنیم و نشان دهیم که در چنین شرایطی حتی عشق هم می‌تواند قربانی چنین تفکراتی شود.

آبیار با بیان اینکه این فیلم را به خاطر رنجی که مردم بلوچستان از حضور گروه‌های افراط‌طلب می‌کشند، ساختم، اظهار کرد: ساخت این فیلم خواسته خیلی از مردم بلوچستان بوده و ما در این فیلم خواستیم نشان دهیم که بسیاری از مردم آن منطقه مخالف چنین افراطی‌طلبی‌هایی هستند. حتی از منتقدان هم خواهش می‌کنم که در نقد‌هایشان از کلمه ریگی استفاده نکنند چراکه خانواده ریگی یکی از خانواده‌های بزرگ و اصیل بلوچستان بوده و بخش عمده آنها مخالف عبدالمالک بودند و من هم به این خانواده بزرگ ارادت ویژه‌ای دارم.

وی درباره منبع اطلاعات خود برای ساخت این فیلم توضیح داد: برای بدست آوردن اطلاعات هم از شبکه‌های داخلی و افرادی که در پرونده عبدالمالک همکاری کردند، استفاده کردم و هم از شبکه‌ها و کانال‌های خارجی که شاید برخی از آنها حتی مخالف جمهوری اسلامی هم بودند. علاوه بر این موارد خود مردم بلوچ نیز بسیار در بدست آوردن اطلاعات و چیزهای دیگر برای ساخت این فیلم به ما کمک کردند.

این کارگردان در پایان گفت: من یک فیلم کاملا زنانه ساختم و امیدوارم مورد استقبال مردم قرار گیرد. فیلمسازی کار بسیار سختی بوده و گاهی منتقدان خیلی بی‌رحمانه نقد می‌کنند.

هوتن شکیبا (بازیگر) نیز در این نشست بیان کرد: نقش من در این فیلم سختی بسیاری داشت و من در ایفای این نقش مدیون اعتماد خانم آبیار هستم چراکه در بسیاری از مواقع خیلی زیاد به من کمک کردند.

فرشته صدر عرفایی (بازیگر) در بخش دیگری از این نشست گفت: این شانس را داشتم که دو هفته قبل از فیلم به چابهار بروم و از نزدیک مردم آنجا را ببینم که این موضوع خیلی زیاد به من کمک کرد. همچنین باید بگویم که موفقیت کار را نتیجه زحمات خانم آبیار می‌دانم.

شبنم مقدمی (بازیگر) نیز در این نشست بیان کرد: اولین بار بود که فیلم «وقتی که ماه کامل می‌شود را دیدم و هنوز درگیر مادرانگی که در کار دیدم، هستم. خانم آبیار نقشی را به من سپردند که کمتر بختش به سراغ بازیگری بیاید. به هر حال باید بگویم که نمی‌دانم در ایفای نقش موفق بودم یا خیر. ولی وقتی کار را دیدم گلوی خودم بسته شده بود.