آیا نوید محمدزاده مرتکب اشتباه شده است؟

حمله به نوید در هفت

بحث برانگیزترین انتقاد از نوید محمدزاده در برنامه تلویزیونی "هفت" رخ داد. محمد تقی فهیم کارشناس این برنامه بدون نام بردن از نوید محمدزاده با اشاره به حضور او در تبلیغات گفت که این روز‌ها سلبریتی‌ها فروشنده کالا شده‌اند. مسعود فراستی نیز در ادامه صحبت او، در این باره گفت: «متأسفم برای بازیگری که ازش دفاع کرده بودم.» فراستی همچنین گفت که ممکن است با این کار‌ها دفاعش را پس بگیرد! اظهارنظر این منتقد با تیتر‌هایی درباره پشیمانی مسعود فراستی از تمجید از نوید محمدزاده در فضای مجازی دست‌به‌دست شد.

نوید محمدزاده در گفتگو با فریدون جیرانی در برنامه "کافه آپارات" به این انتقادات پاسخ داد. او در دفاع از تصمیمش برای ورود به عرصه تبلیغات، خودش را با چهره‌های خارجی مانند رابرت دنیرو، کریستیانو رونالدو و لیونل مسی مقایسه کرد و از اینکه چرا حضور آن‌ها در تبلیغات، از سوی مردم ایران مورد استقبال و تحسین قرار می‌گیرد، اما درباره بازیگران ایرانی موضوع فرق می‌کند، گلایه کرد.
محمدزاده گفت: «از تصمیمی که گرفتم خوشحالم و پایش ایستاده‌ام، قطعاً آدم‌ها من را با تبلیغاتم به یاد نمی‌آورند، چون می‌دانم دارم چه فیلم‌هایی را بازی می‌کنم.»

پس از دفاع محمدزاده از حضورش در عرصه تبلیغات، محمد تقی فهیم که انتقاد از این بازیگر را در برنامه هفت کلید زده بود این بار در مطلبی در این باره توضیح بیشتری داد.

فهیم نوشت: "در هنر و سینما، کلمه‌ای داریم تحت عنوان «دستمالی» شدن که در چنین وضعیتی یعنی کار هنرمند و بازیگر تمام است، یعنی وقتی دستمالی شد دیگر جای خوبی ندارد. به خارج کاری ندارم، اما در میان داخلی‌ها توجه کنید، آن‌هایی که به دام چرب و شیرین تبلیغات افتادند یا کارشان در سینما تمام بود یا با دست خودشان، خود را نابود کردند. آیا کار نوید محمدزاده هم مانند خیلی‌ها از پسیانی تا حیایی و آرمان و... تمام است؟ "

او با اشاره به حرف محمد زاده درباره اینکه دنیرو هم کار تبلیغاتی می‌کند، گفت: «دنیرو در دوره افتش (که در انبوه فیلم‌های سطحی شرکت داشت) به دام افتاد، ولی نوید محمدزاده در اوجش از اسب افتاد و این یک فاجعه است. نوید توجه نکرد که امین حیایی در ایام داوری «عصر جدید»، سس‌ فروش شده است و آتیلا پسیانی در زمانی که دیگر تلفنش زنگ نمی‌خورد باب چای‌فروشی را باز کرد و...»

نقد از زاویه‌ای دیگر

اما یکی دیگر از منتقدانی که اقدام نوید محمدزاده را نقد کرده است، هوشنگ گلمکانی سردبیر مجله فیلم است. او از زاویه‌ای متفاوت با نقد محمد تقی فهیم به موضوع پرداخته است.

او در پاسخ به سخنان نوید محمد زاده درباره حضور بازیگران سینمای جهان در تبلیغات نوشت: «آن سلبریتی‌ها، هر چه هم در اینجا محبوب باشند، بیگانه هستند؛ متعلق به سرزمینی دیگر و تعصب جمعی در موردشان وجود ندارد.»

او البته محمد زاده را سزاوار "ملامت سفت و سخت" نمی‌داند، اما می‌گوید: «به عنوان تحسین‌کننده هنر بازیگری نوید محمدزاده، بدون ملامت او بابت حضورش در عرصه تبلیغات، می‌خواهم او را به خاطر نظارت نکردن و حساسیت نشان ندادن به کیفیت بصری و هنری این تبلیغات سرزنش کنم.»

او معتقد است که اگر تبلیغی که محمد زاده در آن حضور داشته "کیفیت خوبی می‌داشت میزان و شدت واکنش‌های منفی این قدر نبود."

گلمکانی در ادامه یادداشت خود نوشته که "کسانی، چون او که محبوبیت دارند (و به همین اندازه مورد نفرت و حسادت قرار می‌گیرند) بیش از دیگران باید درباره تصمیم‌های‌شان حساسیت داشته باشند."

او افزود" اگر مدیر برنامه دارند، مدیر برنامه‌های‌شان باید در این زمینه‌ها هم به آن‌ها مشورت بدهند و فقط کارچاق‌کن و پورسانت‌بگیر نباشند. در قرارداد تبلیغاتی‌شان شرط نظارت بر کیفیت تبلیغ را بگنجانند و چه بهتر که مشاور هنری هم داشته باشند تا در این زمینه‌ها کمک‌شان کنند، حتی توصیه می‌کنم چنین کسانی مشاور لباس هم داشته باشند (یادتان است که چند سال پیش لباس‌های اجق‌وجق نوید در داخل و خارج چه واکنش‌های بدی برانگیخت؟). "

این منتقد سینما به نوید محمد زاده توصیه کرده که به کلاس زبان برود چرا که این از ملزومات بازیگر خوبی است که حضور جهانی دارد.

با وجود این انتقادات، اما سعید روستایی کارگردان "ابد و یک روز" که محمد زاده به خاطر بازی در آن فیلم سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر را دریافت کرده به دفاع از او پرداخته است. او نوشته است: «آن روز‌های پر شمار که بازیگری رقص با مرگ می‌کند، خورد و خوراک بر خود حرام می‌کند و مثقال مثقال گوشت تنش را آب می‌کند به چشم کسی نمی‌آید. آن همه انتظار، خویشتن داری، چشم بستن بر پیشنهاد‌های پر سود و بی هنر به گوش کسی نمی‌رسد آن همه دویدن در ماراتن کشوری که رویای نیمی از جوانانش هنرپیشه گی ست، ذهنی را به تأمل وا نمی‌دارد.»

روستایی برخی از انتقادات از محمدزاده را ناشی از "حسادت" دانسته وگفته است: «شاید از این بی خبری هاست که انسان به سادگی قضاوت گر زندگی دیگران می‌شود، شاید از تلخی زمانه است که زبان‌ها به این اندازه تلخ است، شاید گرفتاری ما از دل‌های پر غبار است و از «حسد» که هیولای پر کار در دیار ماست ...»