جاه‌طلبی منصوریان در لیگ قهرمانان آسیا

امیرحسین احتشامی-اصفهان امروز:دیداری بسیار سرنوشت‌ساز که می‌تواند آینده‌ای رویایی را برای سبزپوشان اصفهانی به‌عنوان تنها نماینده ‌ایران رقم بزند. آینده‌ای همچون صعود به مرحله یک‌چهارم نهایی و نزدیک‌تر شدن به آرزویی دیرین. آرزوی از جنس قهرمانی در معتبرترین لیگ باشگاهی قاره کهن که در شکل جدید هیچ تیم ایران موفق با انجام آن نشده است. سپاهان، ذوب‌آهن و پرسپولیس تنها تیم‌های ایرانی به شمار می‌روند که تا یک‌قدمی لمس جام پیشرفته‌اند اما گام آخر را کم آورده‌اند. حالا منصوریان و شاگردانش در همین حال هوا زندگی می‌کنند و بیش از آن‌که به لیگ برتر و بازی‌های داخلی فکر کنند غرق در هیجان نبرد با نماینده عربستان شده‌اند. الاتحاد هرچند تین نخست این کشور محسوب نمی‌شود اما حریفی قابل‌احترام به شمار می‌آید. تیمی که فصل پیش به رتبه‌ای بهتر از دهمی لیگ کشورش دست پیدا نکرد و بر این اساس فصل آینده در لیگ قهرمانان آسیا غایب خواهد بود. ذوب‌آهن هم شرایطی مشابه حریف سعودی دارد. آن‌ها هم با کسب رتبه ششمی لیگ هجدهم عملا شانس حضور در لیگ قهرمانان فصل پیش رو از دست دادند. با این شرایط هر دو تیم برای ادامه جاه‌طلبی‌هایشان هر چه در توان دارند ارائه خواهند کرد بلکه با شیرین‌کامی این مسابقات را به پایان برسانند. در این میان منصوریان از انگیزه‌های ویژه‌ای برای کامیابی برخوردار است. مربی جاه‌طلبی که با استقلال به آرزوهایش نرسید و حالا با تیم اصفهانی به دنبال عرض‌اندامی دوباره است. هشتم خردادماه 96 هرگز از خاطر فوتبال دوستان ایرانی و به‌ویژه استقلالی‌ها پاک نخواهد شد. شبی که استقلال با هدایت منصوریان مقابل العین امارات به میدان رفت. آبی‌ها که در بازی رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا مقابل العین امارات به برتری یک‌بر صفر رسیده بودند در بازی برگشت به امید کسب تساوی راهی میدان شدند. ورزشگاه بن زاید شهر ابوظبی مملو از هواداران تیم سرشناس اماراتی شده بود و شاگردان منصوریان در جو خوفناک این ورزشگاه تنها 27 دقیقه مقابل العینی ها دوام آوردند. از این دقیقه به بعد استقلالی‌ها حریف دست‌وپابسته بودند و تیم اماراتی هر بلایی که خواست بر سر آن‌ها آورد. شکست شش بر یک مقابل العین به بدترین باخت یک تیم ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا تبدیل شد و در این میان علیرضا منصوریان به‌عنوان سرمربی زیر تیغ شدیدترین انتقادها قرار گرفت. از آن زمان به بعد پایه‌های مربیگری ذوبی‌ها تااندازه‌ای متزلزل شد که کار به دوری یک‌ساله منصوریان از فوتبال باشگاهی ایران هم کشید. اما پیشنهاد تیم فوتبال ذوب‌آهن به منصوریان عاملی شد تا منصوریان به فکر اعاده حیثیت از خودش بیفتند. او باید ذوب‌آهن بیمار را به مرز سلامتی رسانده و سپس سراغ جاه‌طلبی‌های خودش می‌رفت. از سوی دیگر حضور در مرحله پلی اف لیگ قهرمانان آسیا هم چالشی دوباره برای منصوریان محسوب می‌شد. ذوب‌آهن که در لیگ هفدهم به‌عنوان نایب‌قهرمانی لیگ دست پیداکرده بود باید در مرحله پلی اف با حریفان آسیایی پیکار می‌کرد تا جواز حضور در مرحله گروهی را به دست آورد. منصوریان چند بازی باقی‌مانده تا پایان نیم‌فصل را همراه با ذوب‌آهن با کسب تنها دو امتیاز به پایان رساند تا جایگزینی به‌جای امید نمازی کاری بیهوده تلقی شود. با آغاز بازی‌های دور برگشت ذوبی‌ها باید با نساجی مازندران در فولادشهر بازی می‌کردند. دیداری که با یک تساوی آزاردهنده به پایان رسید تا نگرانی‌ها پیرامون آینده این تیم افزایش پیدا کند. ذوبی‌ها هفته بعدازاین دیدار باید با الکویت در مرحله پلی اف لیگ قهرمانان آسیا روبرو می‌شدند. دیداری که با برتری شاگردان منصوریان به پایان رسید تا آن‌ها یک گام به مرحله گروهی نزدیک شوند. شکست الدحیل در دوحه هم کار صعود نماینده ‌ایران به مرحله گروهی را قطعی کرد. اما تحول واقعی ذوب‌آهن بعد از شکست سنگین دهم اسفندماه مقابل استقلال اتفاق افتاد. از آن بازی به بعد ذوب‌آهن هفته‌به‌هفته بیشتر اوج گرفت و در لیگ قهرمانان آسیا هم بدون شکست مرحله گروهی را به پایان رساندند تا به‌عنوان تیم نخست گروه A راهی مرحله یک‌هشتم نهایی شوند. در لیگ برتر هم شاگردان منصوریان با کسب رتبه ششمی لیگ را تمام کردند و چه‌بسا اگر امتیازهای ازدست‌رفته نیم‌فصل نخست بود آن‌ها در میان مدعیان قهرمانی جای می‌گرفتند. به‌هرحال حالا که ذوب‌آهن به‌عنوان تنها نماینده‌ ایران از گروه خودش صعود کرده و پای به مرحله یک‌هشتم نهایی گذاشته است علیرضا منصوریان نمی‌خواهد این فرصت استثنایی به‌دست‌آمده را راحت از دست بدهد. فرصتی که اگر با شکست الاتحاد و صعود ذوب‌آهن به مرحله یک‌چهارم نهایی همراه شود، می‌تواند نام منصوریان را به‌عنوان یک مربی کاربلد ایرانی سر زبان‌ها انداخته و همه را به آینده ذوب‌آهن در مراحل پایانی لیگ قهرمانان امیدوار کند. اتفاقی که فصل پیش برای پرسپولیس افتاد و آن‌ها با دست بسته و در عین ناباوری تا دیدار فینال این رقابت‌ها پیش رفتند.