نرگس آبیار: برچسب سیاه نمایی بر فیلم‌های انسانی و عمیق نزنیم
نرگس آبیار معتقد است جشنواره فیلم کوتاه تهران ظرفیت‌ها و استعدادهای جوانان فیلمساز را به ایران و جهان معرفی می‌کند و نباید بر فیلم‌های موفق بین‌المللی‌مان برچسب سیاه نمایی بزنیم. بلکه آن‌ها دارای نگاه عمیق و انسانی هستند.
نرگس آبیار نویسنده و کارگردان سینما با اشاره به راهکار مناسب برای برگزاری جشنواره‌های سینمایی همزمان با شیوع ویروس کرونا بیان کرد: جشنواره‌های مهم و بزرگ دنیا در حال حاضر با رعایت کامل پروتکل‌ها ی بهداشتی در حال برگزاری هستند. به عنوان مثال جشنواره معتبر ونیز به صورت فیزیکی برگزار شد و مشکل خاصی هم به وجود نیامد. تجربه نشان داده که با فاصله‌گذاری بین صندلی‌ها، استفاده از ماسک و مواد ضدعفونی کننده می‌توان جشنواره‌ها را کم‌خطر برگزار کرد. این مدل از برگزاری می‌تواند برای جشنواره‌های ما هم یک الگو مناسب باشد.
جشنواره فیلم کوتاه تهران ظرفیت‌های جوانان فیلمساز را معرفی می‌کند
وی درباره جایگاه جشنواره فیلم کوتاه تهران در میان جشنواره‌های معتبر فیلم کوتاه و بین‌المللی توضیح داد: به نظر من جشنواره فیلم کوتاه تهران از استانداردهای جهانی برخوردار است. این جشنواره قدمت زیادی دارد و برای فیلمسازان خارجی جشنواره شناخته شده‌ای است. هر جشنواره‌ای قواعد و سلیقه خاص خود را دارد و جشنواره فیلم‌کوتاه تهران نیز در طول این سی و چند سال برگزاری به هر حال مطابق با قوانین سینمای ایران به لحن و سلیقه خاص خود رسیده و این نگاه در میان فیلمسازان ایرانی وخارجی جا افتاده است. خلاصه اینکه جشنواره فیلم‌کوتاه تهران حالا دیگر جشنواره‌ای قدیمی و معتبر در حوزه فیلم کوتاه است و ما باید تلاش کنیم این ارزش و اعتبار حفظ شده و فزاینده باشد.
کارگردان «شیار ۱۴۳» ادامه داد: خوشبختانه در جشنواره فیلم کوتاه تهران هر سال شاهد نمایش فیلم‌های بسیار خوبی هستیم که بعضا شگفت‌انگیز نیز هستند؛ فیلم‌های کوتاه موفق در این جشنواره بارها در خارج از کشور هم موفقیت‌های بزرگی به دست آورده‌اند و این هم بر اعتبار جشنواره صحه می‌گذارد و هم اینکه گواه ظرفیت و استعداد فیلمسازان جوان ایرانی است.
وی در پاسخ به این که آیا درست است که گفته می‌شود فیلم‌های ایرانی در مواردی به دلیل پرداختن به موضوعات تلخ اجتماعی موفق به کسب جوایز بین المللی می‌شوند، گفت: به نظر من اصلا اینطور نیست، همواره رویکرد فیلمساز، نوع پرداخت و نگاهی که دارد دلیل توجه به اثر است. رسالت یک هنرمند، اگر قائل به رسالت باشیم، پرداختن به شکاف‌ها و مشکلات است برای به فکر واداشتن مخاطب و ایجاد چالش؛ بنابراین اگر در یک فیلم معضلات اجتماعی تصویر شدند نباید آن فیلم را متهم به سیاه نمایی کرد.
کارگردان «شبی که ماه کامل شد» با اشاره به مصادیقی از فیلم‌های انسانی و واقع نما بیان کرد: مثلا فیلم کوتاه «حیوان» ساخته برادران ارک که علاوه بر جشنواره‌های ایرانی در بسیاری از جشنواره‌های جهانی نیز درخشید، فیلمی تفکر برانگیز است درباره محیط زیست و حیات وحش؛ سوال من این است آیا این فیلم سیاه‌نمایی کرده است؟ خیر، اتفاقا فیلم با یک نگاه عمیق فلسفی و انسانی تولید شده و به همین دلیل هم توانست بسیار موفق ظاهر شود. خلاصه کلام اینکه من واقعا بحث سیاه‌نمایی در سینما را خیلی درک نمی‌کنم و نمی‌فهمم چرا اینقدر در این باره صحبت می‌شود، ساخت فیلم‌های منتقدانه و چالش برانگیز در کشورهای صاحب سینمای متفکر و ارزشمند مرسوم است؛ مثلا در سینمای ژاپن که در حال حاضر از کشورهای پیشرو در سینما است، فیلمی مثل «دله دزدها» ساخته می‌شود و این فیلم نقادانه به فاصله طبقاتی در جامعه ژاپن می‌پردازد. آیا باید به آن برچسب سیاه‌نمایی زد؟ قطعا که نه، چراکه این موضوع از واقعیت جامعه در ژاپن الهام گرفته و اتفاقا می‌بینیم در سال‌های اخیر فیلمسازان ژاپنی متعددی به آن پرداخته‌اند از جمله همین فیلم مهم و تحسین شده «انگل»؛ فیلم انگل هم فیلمی
منتقدانه درباره فاصله طبقاتی در کره جنوبی است.
آبیار در پاسخ به اینکه چه فیلم‌های کوتاهی در سال‌های اخیر توجهش را جلب کرده است، توضیح داد: بله، من همیشه از مخاطبان جدی فیلم‌های کوتاه هستم. در -ثار این سال‌های اخیر «روتوش» ساخته کاوه مظاهری فیلم خوبی است؛ احساس خوبی نسبت به آن داشتم و منتظر دیدن کارهای بعدی این فیلمساز هستم. همچنین فیلم کوتاه به نام «اس» (حامد اصلانی) هم به نظرم اثر قابل توجهی است. چند فیلم کوتاه درخشان دیگر هم دیدم که این فرصت اندک مجال کافی و مناسبی برای حرف زدن درباره همه این آثار و ارزش‌های قابل توجه آن‌ها نیست. در مجموع باید بگویم در حوزه فیلم کوتاه چند کارگردان شاخص هستند که فیلم‌های خوب با استانداردهای جهانی تولید می‌کنند. برخی از فیلم‌های کوتاه ایرانی بسیار خوش ساخت و صاحب نگاه هستند که حتی ممکن است در جشنواره فیلم کوتاه تهران یا دیگر جشنواره‌های داخلی به دلیل رقابت تنگاتنگ کمتر دیده شده و معرفی شوند و همین نکته نیز تاکیدی است بر ساخت تعداد زیادی فیلم خوب و حرفه‌ای در سینمای کوتاه ایران.
این کارگردان سینما با اشاره به ارتباطش با برخی فیلمسازان حوزه فیلم کوتاه تصریح کرد: فیلمسازان جوان و مستعد در حاشیه جشنواره‌ها و ورک شاپ‌ها به من مراجعه کرده‌اند و من هم با کمال میل تا جایی که فرصت یاری کرده با آن‌ها همفکری و همکاری کرده‌ام. بعضا حتی فیلم‌هایشان را برای من ارسال می‌کنند و درباره آن با هم گفتگو و تبادل نظر می‌کنیم.
موجز گویی فیلم کوتاه نظیر ندارد
وی در پایان با اشاره به تمایلش به همکاری و همراهی با فیلمسازان کوتاه عنوان کرد: بله چرا که نه، ما استعدادهای درخشان زیادی در حوزه فیلم کوتاه داریم و برای من باعث افتخار است که بتوانم با آن‌ها همکاری داشته باشم. البته در حوزه فیلم کوتاه نباید حتما اینگونه باشد که فیلمسازها صرفا این حوزه را فرصتی برای ورود به سینمای بلند تلقی کنند و تنها هدفشان وارد شدن به فیلمسازی بلند باشد؛ چراکه سینمای کوتاه خودش جایگاه و کارکرد تجربی مهمی دارد. من معتقدم این دو مدیوم دو فضا و ژانر متفاوت هستند. فیلم کوتاه از یک موجز گویی بهره می‌برد که در فیلم بلند اینگونه نیست اما در مجموع کارکردن با جوانان فیلم کوتاه را اتفاق مبارکی می‌دانم و همیشه از آن استقبال کرده ام؛ تیتراژ فیلم‌هایم هم نشان داده همیشه علاقه‌مند به کار باجوانان و استعدادهای کشف شده در سینمای کوتاه و مستند هستم و به آن‌ها اعتماد کرده ام.
سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری سیدصادق موسوی از ۷ آبان آغاز می‌شود.