نامه تند علیرضا افخمی به وزیر بهداشت
در حالی که نه ماه از تعطیلی سینماها می گذرد و در آستانه ورشکستگی کامل این حرفه مانند دیگر شغل ها هستیم و همچنین تعطیلی دو هفته ای کسب و کار مردم، بهروز افخمی در نامه ای بلندبالا انتقادات صریحی را متوجه وزیر بهداشت و معاونش کرد.
در متن نامه بهروز افخمی آمده است:
وزیر محترم بهداشت و درمان
جناب آقای دکتر نمکی
دکتر جان شما را چه می شود؟ شما پزشک معتبر و مقام سیاسی و مسئول مدیریت غائله کرونا هستید. همه ی مسئولین اجرایی مملکت به حرف شما عمل می کنند. مراجع تقلید و رهبر انقلاب بنا بر توصیه و کارشناسی شما فتوا می دهند و حمک می کنند.
صداوسیما و رسانه های دیگر بنا بر دستور یا صلاحدید شما و پزشکان و کارشناسان تحت امر شما هر روز آهنگ های ترسناک می زنند و به دلیل رکورد شکنی تلفات کرونا به مردم تسلیت می گویند و هر روز را بدترین روز می نامند. مجریان تلویزیون به فرمان شما ماسک زده اند.
مقامات کشوری و لشگری ماسک زده اند. مردم توی خیابان حتی اگر کرونا گرفته باشند و ایمن شده باشند باید ماسک بزنند یا آماده ی بگومگو و دعوا با همشهریانی باشند که آن ها را به خاطر نزدن ماسک فحش می دهند و تحقیر می کنند.
مردان توی خانه باید ماسک به صورت بزنند یا صابون جنگ و دعوا با همسران را به تن بزنند. فاصله ی اجتماعی همه جا حتی توی خانه باید حفظ شود! مردان که خانه نشین شده اند و به چه کنم و چه کنم افتاده اند باید مراقب باشند که از بچه ها دور بمانند و یک گوشه بنشینند و توی سر خودشان بزنند.
چرا ورزش و گردش و کسب و کار مردم را تعطیل کرده اید و چرا دارید کسادی افسردگی و ورشکستگی فراگیر را دامن می زنید؟ شما مقام سیاسی بلند پایه هستید. چرا آمار و ارقام را درست وارسی نمی کنید و چرا به جای تحلیل درست از آمار نتایج دراماتیک و دلبخواهی می گیرید؟
چرا این توهم را القا می کنید که روزی چهارصد تا ششصد کشته برای شیوع کامل کرونا یک فاجعه ی وحشتناک است؟ مگر آمارهای وزارتخانه مطبوع خودتان را ندارید؟ مگر نمی دانید اگر کرونا هم نباشد توی این مملکت که نزدیک نه میلیون مرد و زن سالمند دارد در پاییز و زمستان گذشته در ایران ده هزار نفر را کشته و در همین پاییز و زمستان هم ده هزار نفر دیگر را خواهد کشت؟ مگر نمی دانید که خطر مرگ افراد سالمند در صورت ابتلا به بعضی از آنفلونزاها بیشتر از کرونا است؟
متن کامل و ادامه این نامه را از اینجا دانلود کنید.
این کارگردان در پایان نامه خود به وزیر بهداشت نوشت: حکیم واقعی آن است که وقتی فهمید دربرابر یک بیماری ناشناخته کاری ازش برنمیآید بهجای امر و نهی کردن و زور گفتن به مردم، رک و پوستکنده و راحت بگوید دوا پیش ما نیست و شفا پیش خداست!