تابستان ناسالم اصفهان

به گزارش ایمنا، کلانشهر اصفهان از ابتدای امسال تا پایان شهریورماه ۱۹ روز هوای پاک، ۱۳۵ روز هوای قابل قبول (سالم)، ۳۰ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و دو روز بسیار ناسالم را تجربه کرد.

در حالی که سال گذشته در مدت مشابه از ابتدای سال تا پایان شهریور ماه ۹۷ برای اصفهان ۲۳ روز پاک، ۱۴۸ روز قابل قبول (سالم) و ۱۴ روز ناسالم برای گروه‌های حساس ثبت شد.

این آمار حاکی از افزایش دو برابر روزهای ناسالم در کلانشهر اصفهان و کاهش شمار روزهای سالم و پاک طی شش ماه نخست امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته است.

آمار بیشترین هوای پاک در شش ماه نخست امسال به فروردین ماه با ثبت ۱۲ روز، بیشترین هوای سالم به اردیبهشت ماه با ثبت ۲۷ روز و بیشترین هواس ناسالم برای گروه‌های حساس به تیرماه با ثبت ۱۵ روز اختصاص دارد.

در دو ماه نخست امسال و نیمه دوم خردادماه به سبب بارش های بهاری هوای اصفهان در وضعیت پاک و سالم قرار داشت اما هفته آخر خردادماه به دلیل خیزش گردو خاک در بیابان های جنوب استان سمنان و تقویت شدن این پدیده در کانون های ریزگرد شمال و شرق اصفهان، هوای بیشتر مناطق این استان حتی مناطق غربی ناسالم شد. این روند بیشتر شهرهای استان به ویژه شهر اصفهان را به مدت سه هفته در وضعیت ناسالم قرار داد.

با وجود کاهش شدت گردوغبار در نیمه شرقی همچنان در دوماه گذشته کاهش کیفیت هوا را در کلانشهر اصفهان شاهد هستیم.

تداوم آلودگی هوا در تابستان پدیده ای دور از انتظار است.
کلانشهر اصفهان تابستان امسال بیشترین روزهای ناسالم را تجربه کرد. به گفته کارشناسان هواشناسی استان تداوم پدیده غبار در مناطق صنعتی و مرکز اصفهان به سبب پایداری جو و تردد خودروها در ساعات اوج ترافیک به ویژه ساعات صبح رخ می دهد.

با توجه به تجربه تابستانی با هوای نه چندان مطلوب با فرا رسیدن فصل سرما این نگرانی وجود دارد که روزهای ناسالم بیشتری در انتظار شهروندان اصفهانی باشد.

اصفهان یکی از پنج کلانشهر نخست آلوده کشور است. هوای اصفهان هر سال در فصل پاییز و زمستان به سبب سردی هوا، پدیده اینورژن (وارونگی هوا) و افزایش غلظت آلاینده های صنعتی در شرایط ناسالم قرار می گیرد.

آلودگی هوا باعث به خطر افتادن سلامت شهروندان به ویژه گروههای حساس از جمله کودکان، سالمندان، بیماران قلبی و عروقی وریوی، زنان باردار و برخی دیگر بیمارهای خاص و تنفسی می شود.

آلاینده های جوی با بروز انواع بیماری ها از نوع سرطان، مشکلات تنفسی، بیماری های پوستی و چشمی به شدت سلامت شهروندان را تهدید می کند.

در یکی دو دهه اخیر آلایندگی های جوی به حدی رسیده که نسخه های موقت مانند برنامه جامع کاهش آلودگی هوا وسایر طرح ها نوشته شده است. با وجود این در برخی موارد با تغییر مدیریت ها و یا بی توجهی دست اندرکاران پشت گوش انداخته شده و یا از دایره اقدام های علمی و عملی دستگاه ها ی مرتبط خارج شده است.

آلودگی ناشی از فعالیت وسایل نقلیه دود زا و بدون معاینه فنی، واحدهای تولیدی و صنعتی بزرگ و کوچک بدون رعایت الزاما زیست محیطی، انتشار مواد شیمیایی، سمی و ضایعات در محیط های شهری می تواند برای سلامت شهروندان خطر آفرین باشد.

نداشتن طرح جامع علمی و عملی، موازی کاری، نبود ضمانت اجرایی قوانین، فقدان مدیریت یکپارچه شهری، نگرش سلیقه ای و عدم کنترل آلاینده ها از جمله عوامل پیشروی آلودگی هوا در کلانشهرهای کشور است.

شاخص کیفی هوا از صفر تا ۵۰ هوای پاک، ۵۱ تا ۱۰۰ هوای سالم، ۱۰۱ تا ۱۵۰ ناسالم برای گروه های حساس، ۱۵۱ تا ۲۰۰ ناسالم برای عموم، ۲۰۱ تا ۳۰۰ بسیار ناسالم و ۳۰۱ تا ۵۰۰ خطرناک است.

شاخص کیفی هوا (A Q I ) یا شاخص آلودگی هوا (P S I ) معیاریست که غلظت ترکیبات مختلف آلاینده موجود در هوا نظیر منوکسید کربن- دی اکسیدگوگرد- ترکیبات نیتروژن دار- ازن و ذرات معلق (ذرات کوچک‌تر از ۱۰ میکرو متر و ذرات کوچک‌تر از ۲.۵ میکرو متر) را که دارای حدود مجاز متفاوت با واحدهای مختلف است را تبدیل به یک عدد بدون واحد کرده و وضعیت آلودگی هوا را نمایش می‌دهد.