پولادگر: برخی هزینه‌ها اگر در زمان خودش نباشد دیگر فایده‌ای ندارد
رئیس فدراسیون تکواندو گفت: دغدغه ما نگاه ویژه‌ای است که از دولت و مجموعه ورزش توقع داریم، فضای ورزش کشور باید حتما المپیکی باشد.
محمد پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو در حاشیه دیدار مسئولان ورزش افغانستان با روسای فدراسیون‌های ورزشی در مورد شرایط تیم تکواندو ایران در آستانه المپیک توکیو گفت: شرایط خوب است. بچه ها در اردو هستند و مراحل پایانی اردو را قبل از شرکت در قهرمانی آسیا می‌گذرانند که هفته آخر خرداد ماه در لبنان برگزار می‌شود.
وی درباره عدم اعزام مومن‌زاده و ولی‌نژاد به قهرمانی آسیا گفت: هنوز نبودشان قطعی نیست، مشکلاتی است که امیدوارم برطرف شود.
رئیس فدراسیون تکواندو در خصوص شانس مدال آوری ایران در المپیک گفت: انتظار مدال داریم. بچه‌ها مستعد و با انگیزه هستند ولی میدان سختی است و بهترین‌ها می‌آیند. شرایط این المپیک هم خاص است.
وی در خصوص مصدومیت هادی‌پور گفت: هادی‌پور مصدومیت متداول ورزشکاران را دارد ولی چون سهمیه به نام او است و زمان کم است پزشکان در تلاش هستند تا با بهترین شرایط راهی توکیو شود. خوشبختانه شرایط خوبی دارد. پزشک ویژه با او کار می‌کند تا در المپیک حضور موفق داشته باشد.
پولادگر در خصوص شرایط مالی فدراسیون افزود: الان وضعیت نا‌مطلوبی نداریم تنها علت آن این است که سفر نداشتیم. یک سفر 2.5 تا 3 میلیارد تومان هزینه دارد و کافی است دو سفر داشته باشیم تا با مشکل مالی رو به رو شویم.
وی در پاسخ به این سوال تسنیم که اگر در جلسه با دکتر نوبخت حضور داشتید چه موضوعی را مطرح می‌کردید، یادآوری کرد: دغدغه ما نگاه ویژه‌ای است که از دولت و مجموعه ورزش توقع داریم. فضای ورزش کشور باید حتما المپیکی باشد. حتما به نوبخت می‌گفتم برخی هزینه‌ها اگر در زمان خودش نباشد دیگر فایده‌ای ندارد. ایجاد انگیزه برای قهرمان المپیک مهم است و اینکه اگر بداند خوش بدرخشد شغل و شرایط خوبی خواهند داشت. مخصوصا در یک ماه آخر مانده به المپیک در ایجاد انگیزه به ورزشکاران بسیار مهم است.
وی در پاسخ به سوال دیگر تسنیم در خصوص میزان پاداش‌ها گفت: هیچ وقت دوست نداشتم به موضوع پاداش بپردازم ولی پاداش افتخاری که یک ورزشکار کسب می‌کند را نمی‌توان با این مبالغ سنجید ولی اینها هم معشیت و زندگی دارند. اگر مدال آوران المپیک پرچم را به اهتزار در آورند باید به گونه‌ای با آنها برخورد شود که نمی‌گویم معشیت و زندگی لاکچری بلکه یک معیشت حداقلی داشته باشند. بهتر است به عنوان سرمایه به این بچه‌ها نگاه کرد.