بهترین سن برای حرکات اصلاحی؟

بسیاری از ناراستایی ‌های بدنی در صورتی که علت اسکلتی نداشته باشند در اثر تکرار عادت‌های نادرست حرکتی به وجود می‌آیند و سنین زیر بلوغ از این جهت حائز اهمیت است که بسیاری از مهارت ‌های مورد نیاز زندگی روزمره مثل ایستادن، راه رفتن، دویدن و... در این سنین آموخته می ‌شوند.
بر اساس این مطلب که از سوی محمد خرمی مقدم، کارشناسی ارشد حرکات اصلاحی تهیه شده و در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: اگر مهارت‌ های بنیادی پایه به درستی آموزش داده نشوند، می‌توانند باعث به وجود آمدن عادت‌ های حرکتی نادرست شوند و تکرار این عادت‌های حرکتی نادرست موجب به وجود آمدن یک سازگاری بد در سیستم عصبی-عضلانی-اسکلتی شده و به مرور زمان راستای بدنی را از حالت مطلوب خارج می‌ کند.
برای پیشگیری از تثبیت الگوهای حرکتی نادرست در قشر حرکتی مغز باید پیش از بلوغ به فکر اصلاح آن ها بود، به این دلیل که اگر زمانی الگوهای حرکتی نادرست خودکار شوند، تغییر آن ها زمان بسیار بیشتری را می‌ طلبد و از سوی دیگر ارزیابی بدن انسان و پس از آن تمرینات اصلاحی با کمترین پوشش انجام می شود.
پس از سنین بلوغ، بعضی از افراد به ویژه دخترها به دلیل خجالتی بودن کمتر حاضر به ارزیابی بدنی و شرکت در تمرینات اصلاحی می‌ شوند، بدین ترتیب چون اطلاعات درستی از سیستم حرکتی خود ندارند، احتمال اینکه الگوهای نادرست را فرا گیرند بیشتر شده و در سنین بالاتر اصلاح این الگوها سخت‌ تر می ‌شود.
مورد آخر نیز اینکه پس از به وجود آمدن ناراستایی در بدن برخی از عضلات بیش فعال شده و پس از مدتی اصطلاحا سفت می ‌شوند، این عضلات برای اینکه به طور مناسبی فعالیت کرده باید خاصیت اولیه خود را بازیابی کنند که این کار معمولا با رهاسازی نورومایوفاشیال انجام می ‌شود و تکنیک‌های رهاسازی معمولا توسط مربی حرکات اصلاحی انجام ‌می‌ گیرد.
از آنجا که وزن فرد در برخی از تکنیک‌ها عاملی محدود کننده است، هرچه فرد سبک تر باشد انجام تکنیک‌های رهاسازی توسط مربی آسان تر می شود، بنابراین از آن جا که با گذر از دوران بلوغ وزن افراد نسبت به دوران پیش از آن افزایش می ‌یابد، این احتمال وجود دارد که مربی را از انجام برخی از تکنیک‌های رهاسازی باز دارد، بنابراین بهترین زمان برای تشخیص ناراستایی ‌های بدنی و الگوهای حرکتی نادرست پیش از بلوغ بوده که این سن برای دختران هشت تا ۱۰ سالگی و برای پسران ۱۰-۱۲ سالگی است.