اصفهان از نصف جهان تا همه جهان

اصفهان امروز - امیر اکبری | برخی صفت‌ها روزی برازنده هستند و با فرسوده شدن موصوف، بیش از تعریف به کنایه و مزاح شبیه می‌شوند. اصفهان، نصف جهان هم از جمله این صفت‌ها است.

می‌دانیم تنها زمانی می‌توان یک کالبد را زنده دانست که پویایی و توسعه ستون اصلی و دائمی آن باشد. یعنی بدون تکیه بر میراثی که از گذشته به یادگار مانده است، مسیر روبه‌رشد خود را ادامه داده و بر داشته‌های خود بیفزاید.

اصفهان ما از میراث ارزشمند گذشته خود بهره‌های فراوان برده است، اما نسبت و نقش ما در ترسیم امروز و فردای اصفهان چه بوده است. آیا از نصف جهان بودن این شهر به‌درستی پاسداری کرده‌ایم؟ گنبدهای فیروزه‌ای شهر که نمادی از معماری و فرهنگ ساکنان این شهر بوده را با شیوه‌های نوین گسترش داده‌ایم و یا همان میراث پدری را با شهرسازی سرسام‌آور غبارآلود کرده‌ایم.

اصفهان، امروز همانند گذشته سرشار از فکر، توان و همت برای رونق و شکوفایی است. شهری که تنها با مهمان‌داری و مهمان‌نوازی از هواداران و مشتاقان بین‌المللی می‌تواند بیش از درآمد نفت را به کشور هدیه کند.

اما چه شده که اصفهان بیش از هم‌افزایی، گرفتار فرصت‌سوزی و درجازدن‌های بی‌حاصل شده است. اگر اینجا شهر زیبای خداست، همه باید دست در دست یکدیگر به‌سوی آبادانی آن گام برداریم.

در دنیای پرشتاب امروز که توسعه‌یافتگی با معیار بتن و کارخانه سنجیده نمی‌شود، اصفهان باید به‌جای نصف جهان به دنبال همه جهان باشد. دانش و تجربه مرز و ملیت ندارد. هر پیشرفتی در دنیا متعلق به جامعه بشری است و هر شخص یا جامعه‌ای باید به دنبال کسب و پیاده‌سازی آن باشد.

اصفهان در قرن جدید بیش از همه نیازمند تلاش و همدلی است. سرمایه‌های انسانی این شهر کهن توانایی ساختن شهری نو برای آینده بهتر را دارند. زنگارهای پیشین را در قرن روبه‌زوال به آب بسپاریم و برای قرن جدید جامه یکدلی و سعادت بپوشیم.

با امید به لطف بی‌انتهای پروردگار مهربان، اصفهان در قرن پانزدهم به دست تک‌تک شهروندان خود، دوره‌ای درخشان را سپری خواهد کرد.