مقاومت جانانه ذوب‌آهن مقابل پرسپولیس

اصفهان امروز -امیرحسین احتشامی | سبزپوشان اصفهانی پس از دو هفته ناکامی مطلق و دوشکست دور از انتظار مقابل نفت مسجدسلیمان و هوادار دریکی از حساس‌ترین بازی‌های هفته بیست وششم لیگ میزبان پرسپولیس بود. نبردی که برای هر دو تیم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود چراکه جدال‌های تاریخی این دو تیم همواره جذاب و تماشاگرپسند از آب درآمدهاست. دو باشگاهی که سابقه‌ای بیش از نیم‌قرن در فوتبال را یدک می‌کشند و دوئل‌های آن‌ها هیچ‌گاه خسته‌کننده نبوده است. دوشنبه‌شب گذشته هم‌نبرد چهل و سوم این دو تیم در لیگ برتر همه آنچه انتظار می‌رفت را در دل خودش داشت. ازجمله گل و موقعیت‌های گل فراوانی که به‌جز دوبار به بار ننشست. برخلاف انتظار این شاگردان مهدی تارتار بودند که همان در دومین دقیقه بازی با ضربه سر باقرپسند توپ را به دروازه حامد لک دوختند. این گل در شرایطی به دست آمد که پرسپولیسی‌ها گیج و سردرگم ظاهرشده‌اند و در نقطه مقابل بازیکنان میزبان با توپ پر به زمین آمده بودند. همین گیجی هم عاملی شد تا مهاجم ذوب‌آهن بدون مزاحم با ضربه‌ای دقیق شوک نخست را به گاندوها وارد کند. شوکی که هرگز دیگر تکرار نشد تا شاگردان یحیی گل محمدی پس از پیدا کردن خودشان با توپ و میدان تسلط پیدا کنند و از زیر پرس ذوبی‌ها خرج شوند. هر چه پرسپولیسی‌ها جلوتر می‌آمد ذوبی‌ها عقب‌تر می‌رفتند و همین برهم خوردن تعادل بازی میزبان موجب تا از اواسط نیمه نخست نبردی یک‌طرفه را شاهد باشیم. جدالی که در یک‌سوم دفاعی ذوب‌آهن دنبال می‌شد و عملا سبزپوشان اصفهانی فرصت کمتری برای نزدیک شدن به دروازه پرسپولیس پیدا می‌کردند. در چنین شرایطی نیمه نخست بازی هرچند با برتری ذوب‌آهن به پایان رسید اما مشخص بود که شاگردان تارتار در نیمه دوم باید فشار خردکننده‌ای را تحمل کنند.

همان‌گونه که انتظار می‌رفت در نیمه دوم پرسپولیسی‌ها حلقه محاصره را تنگ‌تر کردند و سرانجام هم شرزود تمیروف از پاس بدون نقص مهدی ترابی نهایت بهره را برد تا تساوی یک‌بریک بر روی تابلوی ورزشگاه فولاد نقش ببندد؛ اما این گل پایان کار نبود چراکه پرسپولیسی‌ها تمام توان خودشان را به کار گرفتند تا گل‌های بعد را هم به ثمر رسانند. حضور مهدی عبدی به‌جای حامد پاکدل کم اثر را هم باید در راستای تاکتیک یحیی در تمام کردن کار ذوبی‌ها قلمداد کرد. البته در آن‌سوی میدان خط دفاعی میزبان به رهبری آرمان قاسمی بدون اشتباه کی می‌کرد و تنها ضربات ایستگاهی و ارسال‌های مواج و غیرقابل‌کنترل رامین رضائیان می تونست همه تلاش‌های قاسمی و هم‌تیمی‌هایش را بی‌اثر کند. رویدادی که چند بار اتفاق افتاد اما یا توپ راهی به دروازه ذوب‌آهن پیدا نمی‌کرد و یا مدافعان سرزن میزبان اجازه خودنمایی به حمله‌وران حریف را نمی‌دادند. در 20 دقیقه پایانی این دیدار مهدی تارتار وقتی دید فشار میهمان برای رسیدن به گل برتری افزایش پیداکرده است به میدان فرستادن حسین شنانی جنگنده به‌جای محمد خدابنده لو سعی کرد تا با تکیه‌بر قدرت حفظ توپ این بازیکن از این فشار کم کند. تاکتیکی که تا حدودی موثر واقع شد وشنانی با دوندگی بی‌امان و بازی تخریبی روند سریع انتقال توپ از دفاع به حمله پرسپولیس را دچار تاخیر می‌کرد. بیرون کشیدن باقر پسند گلزن و به میدان فرستادن رضا خالقی فر هم ترفند دیگر تارتار برای به عقب راندن خط دفاعی میهمان بود. خط دفاعی که از نیمه زمین هم عبور کرده و تا نزدیکی‌های محوطه جریمه حریف پیش‌آمده بودند. ورود محمدامین درویشی هم به‌جای سجاد آشوری را هم باید در چهارچوب محکم‌تر کردن کمربند خط میانی تیم ذوب‌آهن ارزیابی کرد. در آن‌سوی میدان یحیی گل محمدی با تعویض هم‌زمان سیدجلال حسینی ورامین رضائیان دو بازیکن پا به سن گذاشته و استفاده از علیرضا ابراهیمی و سیامک نعمتی تازه‌نفس تمام داشته‌هایش را به کار گرفت بلکه بتواند تیر خلاص را به پیکره ذوبی‌ها وارد کند؛ اما آنچه در این میان اهمیت داشت دفاع جانانه و بدون اشتباه میزبان بود که کسب تک امتیاز این بازی را هم غنیمت می‌دانست. تک امتیازی که سرانجام هم به دست آمد تا ذوبی‌ها با تکیه‌بر همین امتیاز از رتبه یازدهمی جداشده و با دو پله صعود به جایگاه نهمی برسند. به‌هرحال ذوب‌آهن در مقابل پرسپولیس نشان داد اگر ازنظر انگیزشی در شرایط قابل‌قبولی قرار داشته باشد می‌تواند یقه تیم‌های بزرگ را بگیرد و از سد دیگر رقیبان هم عبور کند. حریفانی که همین دو هفته گذشته در حالی دوشکست دردناک را به نماینده اصفهان تحمل کرده بودند که اگر شاگردان تارتار نمایشی همچون بازی با پرسپولیس ارائه می‌دادند رتبه جدولی ذوب‌آهن در پایان هفته بیشت و ششم یشتر به چشم می‌آمد.