هندبال اصفهان از افول تا طلوع

هندبال اصفهان همواره در نیم‌قرن اخیر ازجمله رشته پرطرفدار در شهر اصفهان به شمار می‌رفت. رشته‌ای که دیرزمانی در آموزشگاه‌ها با جدیت دنبال می‌شد و هواداران خاص خودش را هم داشت. با تمرکز باشگاه‌ها برروی فوتبال این رشته ورزشی به‌آرامی از گردونه توجهات خارج شد و به‌ویژه در اصفهآن‌که یکی‌یکی از قطب‌های هندبال کشور محسوب می‌شد رونق گذشته را از دست داد.

هندبال اصفهان از افول تا طلوع

اصفهان امروز - امیرحسین احتشامی | قهرمانی سپاهان در لیگ برتر هندبال باشگاه‌های کشور نویدبخش روزهای تمام آفتابی برای اصفهانی‌ها بود. قهرمانی که هفته گذشته با برتری نماینده طلایی پوش اصفهان مقابل شهید شاملی کازرون حاصل شد. هندبال اصفهان همواره در نیم‌قرن اخیر ازجمله رشته پرطرفدار در شهر اصفهان به شمار می‌رفت. رشته‌ای که دیرزمانی در آموزشگاه‌ها با جدیت دنبال می‌شد و هواداران خاص خودش را هم داشت. با تمرکز باشگاه‌ها برروی فوتبال این رشته ورزشی به‌آرامی از گردونه توجهات خارج شد و به‌ویژه در اصفهآن‌که یکی‌یکی از قطب‌های هندبال کشور محسوب می‌شد رونق گذشته را از دست داد. البته حضور همیشگی دوتیم مطرح اصفهانی یعنی سپاهان و ذوب‌آهن در رقابت‌های باشگاهی همچنان در تمامی ادوار ادامه داشت اما همان‌گونه که اشاره شد، با تمرکز بروی فوتبال، هندبال اصفهان به رخوتی گریزناپذیر دچار شد و از نگاه‌ها پنهان ماند. در این میان دو باشگاه اصفهانی هم به‌گونه‌ای کج دار و مریز به تیم داری ادامه دادند تا هندبال همچنان نفسی بکشد.

وقتی سپاهان دوباره برمی‌خیزد

تیم هندبال سال آخرین در لیگ برتر چهارفصل پیش توانست عنوان قهرمانی این رقابت‌ها را کسب کند. از آن زمان به بعد با توجه به چالش‌ها و مشکلات پیش‌آمده طلایی پوشان اصفهانی نتوانستند جام را برای اصفهانی‌ها به ارمغان بیاورند. این در حالی است که سپاهانی‌ها در همان زمان هم پس از 9 سال توانسته بودند این عنوان را به خودشان اختصاص دهند. در دهه 90 ظهور باشگاهی به نام ثامن‌الحجج سبزوار عملا راه را برای درخشش دیگر تیم ها بسته بود و پس از انحلال این تیم هم باشگاه‌های دیگر همچون منیزیم فردوس، شهرداری کاشان، نفت و گاز گچساران عنوان‌های قهرمانی را کسب کردند تا این‌که سپاهان در سال 97 توانست قهرمان شود. در سه فصل گذشته هم مس کرمان و شهید شاملی کازرون با سرمایه‌گذاری وسیع اجازه خودنمایی به طلایی پوشان اصفهانی را ندادند تا سپاهانی دوباره دچار رکودی کوتاه‌مدت شوند؛ اما با حضور دوباره محمدرضا ساکت در راس مدیریت باشگاه سپاهان نگاه‌ها به هندبال خیره شد و کسب باز پس گرفتن جام قهرمانی در دستور کار قرار گرفت. مدیرعامل باشگاه سپاهان دراین‌باره می‌گوید: «لیگ هندبال به دلیل توقف‌های مکرر و بازی‌های تیم ملی در رویداد‌هایی که وجود داشت، یکی از سال‌های طولانی و خسته‌کننده برای بازیکنان و کادر فنی بود. بعد از دهه ۸۰ که سپاهان طلایه دار هندبال ایران بود و بیشترین قهرمانی، بیشترین حضور در آسیا و بیشترین لژیونر را داشت، در دهه ۹۰ دچار نوساناتی شد و امیدوار هستیم باهمت بازیکنان، کادرفنی، هواداران پرتلاش و هیئت‌مدیره مجددا شاهد بروز، ظهور و طلوع دوباره هندبال سپاهان هم در بخش آقایان و هم بانوان هم در بخش پایه و استعدادیابی باشیم.» ساکت به برنامه‌های ویژه این باشگاه برای حضور قدرتمند رد جام باشگاه‌های آسیا هم اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «طبیعتا حضور قدرتمندی در مسابقات آینده لیگ خواهیم داشت.»

ذوب‌آهن همچنان در حسرت قهرمانی

دیگر تیم اصفهانی یعنی ذوب‌آهن که زمانی ازجمله مدعیان جدی قهرمانی در لیگ برتر هندبال به شمار می‌رفت بیش از یک دهه است که نتوانسته این عنوان را کسب کند. آخرین قهرمانی این تیم اصفهانی در لیگ برتر هندبال به 13 سال پیش و فصل 88-87 بازمی‌گردد. ذوبی‌ها در فصل گذشته تا جمع چهار تیم پایانی پیش آمدند اما نتوانستند به فینال مسابقات صعود کنند. حمید صادقی سرمربی تیم هندبال ذوب‌آهن پیرامون ناکامی این تیم دررسیدن به فینال مسابقات می‌گوید: «روند تیم ذوب‌آهن در این فصل خوب بود اما متاسفانه مصدومیت‌های بدموقع و پرتعدادی که برای ما به وجود آمد، جالب بود و با قاطعیت می‌گویم هیچ تیم دیگری به‌اندازه ذوب‌آهن از آسیب‌دیدگی‌ها ضربه نخورد. همین مصدومیت‌ها باعث شد تا به هدفمآن‌که حضور در فینال بود، نرسیم اما خوشحالم که درنهایت روی سکوی سوم ایستادیم تا شرمنده هواداران ذوب‌آهن نشویم.»

هندبال اصفهان امیدوار به آینده

در شرایطی که سپاهان عنوان قهرمانی لیگ برتر و ذوب‌آهن به مقام سومی رسیده است حالا هندبال اصفهان دوره‌ای تازه را پیش روی خود می‌بیند. به‌ویژه آن‌که قرار است طلایی پوشان اصفهانی در لیگ قهرمانان هندبال آسیا هم حاضر شوند. همه این اتفاقات مثبت اگر با همراهی همه‌جانبه مسئولان تیم‌های اصفهانی همراه باشد می‌تواند به اوج‌گیری دوباره هندبال دیار زاینده‌رود منتج شود. رشته‌ای که زمانی یادآور خاطرات شیرین گذشته و ورزشگاه‌های مملو از جمعیت بود و تماشاگرانی که با شور و حرارت خاصی به تشویق بازیکنان محبوب می‌پرداختند. بازیکنانی که در چند سال اخیر با توجه به عدم سرمایه‌گذاری مناسب باشگاه‌های اصفهانی ترجیح دادند یا در استان‌های دیگر کارشان را ادامه دهند و یا لژیونر شوند؛ اما حالا به نظر می‌رسد ورق برگشته و روح تازه‌ای در این کالبد این رشته کم‌جان دمیده شده است.


ارسال نظر