دولت پاینده شدم

اصفهان امروز - رضا صالحی

یادش به خیر. در نوجوانی به دلیل نزدیکی محل سکونت مرحوم عباس منتجم شیرازی و منزل پدری، در هنگام تردد در اتوبوس با ایشان هم مسیر می‌شدم. بالباس سنتی و ساز دایره در بین مسافرین حاضر می‌شد و تلاش می‌کرد لبخندی به لب‌هایشان هدیه کند. همیشه برای من که در آن سن باشخصیت ایشان آشنایی نداشتم، این پرسش مطرح بود که چطور یک نفر با ساختارشکنی در اتوبوس ساز می‌زند تا مردم را شاد کند. بعد که بزرگ‌تر شدم دیدم که چه زیباست که هنرمندی سوار اتوبوس بشود و مردم را شاد کند. چون واقعاً شادی را در نگاه مردم می‌دیدم. این دو، نگاه من در نوجوانی و جوانی به هنرمندی بود که هیچ شناختی از او نداشتم و فقط رفتارش را می‌دیدم. زمانی می‌گفتم چرا به این شکل رفتار می‌کند و پس‌ازآن می‌گفتم چقدر زیباست که این شخصیت به دنبال شاد کردن مردم است. بعدها با ایشان بیشتر آشنا شدم که علاوه بر اینکه از تاروپود تنیده شده انسان‌ها به دور خودشان رهاشده و سعی دارد مردم را شاد بکند، هنرمند بزرگی هم هست. تا اینکه روزی در روزنامه اصفهان امروز مشغول به کار بودیم و خبری که امروز موعدش رسید یعنی خبر درگذشت این هنرمند عزیز و قدیمی توسط یکی از همکاران بزرگوار ما به‌عنوان دبیر سرویس فرهنگ و هنر منتشر شد و نوشت «منتجم شیرازی درگذشت» درصورتی‌که ایشان فوت نشده بود. این‌یکی از اولین برخوردهای نازیبای فضای مجازی با یک هنرمند به این شکل بود و با توجه به اینکه فضای مجازی آن روزها هنوز ماهیت خودش را نشان نداده بود، همکاران و من به‌عنوان یک فعال رسانه‌ای برخی اوقات رو دست می‌خوردیم. تا اینکه فردای آن روز دیدیم صدای ساز این مرد بزرگوار در حیاط روزنامه در خیابان شیخ مفید پیچید و همین‌طور که ساز می‌زد داخل آمد و گفت من می‌خواهم عزیزی که این خبر را منتشر کرده ببینم. ما همه دور یک میز نشسته بودیم. با روی گشاده و خوب آمد و به همکار ما گفت عزیزم دخترم من را خوب ببین من هنوز نمرده‌ام. من هنوز زنده‌ام و باز دوباره صدا و نوای سازش در تحریریه پیچید و این شد که تیتر بسیار زیبایی با همکاری مرحوم منتجم شکل گرفت که «مرده بودم زنده شدم دولت پاینده شدم» و امروز واقعاً می‌بینیم که هنر و هنرمندان حتی اگر فوت کنند باید برایشان بنویسیم مرده بودم زنده شدم دولت پاینده شدم.