حال و هوای محمد بحرانی در قرنطینه
بازیگر سریال «دوپینگ» معتقد است نوع نگاه مسوولانه‌ای که شیوع کرونا در بعضی اقشار ایجاد کرده است، اگر باقی بماند، می‌تواند یادگار درستی از این روزهای بد باشد.
بازیگر سریال «دوپینگ» معتقد است نوع نگاه مسوولانه‌ای که شیوع کرونا در بعضی اقشار ایجاد کرده است، اگر باقی بماند، می‌تواند یادگار درستی از این روزهای بد باشد.
بحرانی که خاستگاهش صحنه تئاتر است، در چند فیلم و سریال و با کارگردان‌های بزرگی مثل کیومرث پوراحمد و ایرج طهماسب کار کرده و در «کلاه قرمزی» هم برای دو شخصیت محبوب «ببعی» و «آقوی همساده» صدا ساخته بود.
محمد بحرانی این شب‌ها در سریال نوروزی شبکه سه با نام «دوپینگ»، نقش یکی از کاراکترهای اصلی را ایفا کرده است. به همین بهانه با او گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
کمدی فانتزی سریال «دوپینگ» می‌تواند مخاطب را جذب کند؟
البته کمدی این سریال، فرم کمدی مرسومی در تلویزیون نیست. در این سال‌ها برای ساخت کمدی خیلی سعی شده و بیشتر آنها ناتورالیستی بودند و من خودم طرفدار آنها بودم. مثلا خیلی «پایتخت» را دوست دارم و تمام آن را دنبال می‌کنم و هر وقت هم می‌بینم می‌خندم. «دوپینگ» هم سبک کمدی متفاوتی دارد و حداقل من متن مشابه آن را تابه‌حال نخوانده بودم.
بازیگران متفاوتی هم در این سریال مشغول هستند.
همه گروه‌هایی که کار می‌کنند حرفه‌ای هستند اما بازیگران این سریال تیمی هستند که شاید ترکیب غریبه‌ای باشد و از این نظر جذاب است.
«دوپینگ» اولین تجربه کارگردانی آقای مقصودی در زمینه سریال است.
بله. حرفه اصلی آقای مقصودی در تمام این سال‌ها فیلمنامه بوده و همه هم در سینما او را به عنوان فیلمنامه‌نویس می‌شناسند. فیلمنامه‌های گردن کلفتی داشته و در هیات انتخاب جشنواره بوده ولی بعد از فیلم «خجالت نکش» که در سینما موفق بود، الان هم با اولین سریالش آمده.
امسال «خندوانه» را نداشتیم. دل‌مان برای جناب خان تنگ شده.
من هم خیلی زیاد هم برای رفقا در «کلاه قرمزی» و هم برای جناب خان دلم تنگ شده. هم من و هم اکیپی که در عروسک‌گردانی و ایده‌پردازی با هم کار می‌کردیم. واقعا ای کاش می‌شد در این روزها حضور داشته باشیم ولی از طرف دیگر شاید واقعا الان جمع نشدن عاقلانه‌ترین کار باشد. دوستانی که استندآپ و کارهای فردی انجام می‌دهند خیلی خوب است که این روزها فعال هستند و از خانه و در فضای مجازی برای مردم کار می‌کنند، کار درست و ارزشمندی است. یک مقدار ولی این روزها برای تیم‌های عروسکی سخت است. چون بالاخره برای یک کار عروسکی باید چندین نفر دور هم جمع شویم و این خلاف توصیه‌هایی است که این روزها می‌شود. برای همین فکر می‌کنم جناب خان هم این روزها خودش را در خانه قرنطینه کرده.
و یک رابطه لانگ دیستنس را با احلام تجربه می‌کند.
جناب خان که همه عمرش با احلام رابطه لانگ دیستنس بوده.
پس با تصمیم آقای جوان درباره نساختن «خندوانه» موافق بودید؟
کار عاقلانه‌ای بود. من درباره اتفاقات مدیریتی و اینکه «خندوانه» باشد یا نباشد اصلا نه صاحب‌نظرم و نه نظری می‌دهم ولی اینکه این جمع نشدن با هر دلیلی و به هر بهانه‌ای، به نظرم اتفاق عاقلانه‌ای است.
شما یک طرفدار سرسخت فوتبال هستید. از فوتبال چه خبر؟
این روزها که همه لیگ‌ها تعطیل شدند و عملا فوتبال‌دوست‌ها باید منتظر باشند. من بازی آخر یونتوس را دیدم و بعد از گل‌های یوونتوس بازیکن‌ها برای شادی گل روی سر و کله هم می‌پریدند من همان‌جا گفتم که همه بازیکن‌ها در شهر رفت‌وآمد دارند و این خطرناک است. دو روز بعد خبر آمد که یکی از بازیکن‌های یوونتوس مبتلا به کرونا شده است.
امسال تقریبا اغلب مربی‌های خارجی که به ایران آمدند، بعد از چند هفته رفتنی شدند.
استراماچونی برای استقلال فوق‌العاده بود و البته من کالدرون را به اندازه برانکو دوست نداشتم و معمولی بود ولی باز جایگاه پرسپولیس بد نبود. خیلی جالب می‌شد اگر این دو تیم، استقلال با استراماچونی و پرسپولیس با برانکو در لیگ می‌ماندند و لیگ ادامه پیدا می‌کرد. دو تیم خیلی قوی بودند و رقابت جذابی می‌شد. ولی در شرایط مالی که الان کشور ما دارد و هر مربی و هر بازیکنی ۶ماه بعد در فیفا از ما شکایت دارد، نمی‌دانم شاید الان وقش نیست. عملا هر خارجی که وارد فوتبال ایران می‌شود چندماه بعد یک شکایت و چندصدهزار یورو از ما می‌گیرد.
بعضی می‌گویند نگه داشتن این مربی‌ها خسارت کمتری دارد.
متاسفانه بله. آنها که پول‌شان را می‌گیرند در هر صورت؛ خیلی هم قانونی. مثل ویلموتس که ۱۹۰روز کار کرد و اندازه همه مربی‌های ایرانی پول گرفت.
چالش‌های متفاوتی برای بهتر کردن حال مردم در این روزها راه افتاده. به عنوان کسی که سال‌ها مردم را خندانده فکر می‌کنید چه می‌شود کرد که حال مردم خوب شود؟
سوال سختی است. چون خودمان هم با این حال درگیریم و رطب خورده منع رطب چه کند. خودمان هم در خانه هستیم و یک ساعت‌هایی در روز آدم بی‌حوصله و کلافه می‌شود. و از طرف دیگر خیلی‌ها در ایران روزمزد هستند و باید کار کنند. اگر بخواهم توصیه کنم مثلا فیلم ببینند یا کتاب بخوانند، این برای کسانی نیست که روزمزد هستند و نیاز دارند سر کار بروند، برای همین گفتم سوال سختی است. کسانی که چنین توصیه‌هایی می‌کنند شاید حواس‌شان نباشد خیلی‌ها اصلا امکان مالی این کارها را ندارند.
امیدوارم غول مرحله آخر باشد.
من یک چیزهایی خواندم که این کرونا احتمالا سبک زندگی آدم‌ها را به صورت جدی عوض خواهد کرد. نوع سفرهایشان، ارتباطاتشان، وسواس‌های بیش از حد و بیمارگونه آدم‌ها درباره لباس و تفریح و ... من امیدوارم چیزی که از این اتفاق باقی می‌ماند چیز خوبی باشد و شاید نوع نگاه مسوولانه‌ای که کرونا در بعضی از اقشار ایجاد کرده، اگر بماند می‌تواند یادگار درستی از این روزهای بد باشد.