ذوب‌آهن دور از جایگاه مورد انتظار

اصفهان امروز - امیرحسین احتشامی

ذوب‌آهن در 8 هفته ابتدایی لیگ 22 تیمی در قامت تیم‌های بالانشین جدول نشان نداده است. جایگاهی که پیش از آغاز لیگ بازیکنان و سرمربی گاندوها بر آن تاکید داشتند. کافی است به گفتگوهای مهدی تارتار و برخی باتجربه‌ای ذوب‌آهن پیش از شروع مسابقات رجوع کرد و بازتابی از انگیزه‌های ویژه برای کسب رتبه‌ای بهتر را نسبت به لیگ 21، دید. ازجمله آرمان قاسمی و محمد قریشی به‌عنوان دو مدافع باتجربه که همواره بر ذوب‌آهنی متفاوت در لیگ پیش رو تاکید می‌کردند. قاسمی پیش از آغاز لیگ 22 دراین‌باره چنین اظهارنظر کرده بود: «ذوب‌آهن امسال برای رتبه خیلی بهتر در جدول و برگرداندن تیم به جایگاه واقعی خودش برنامه‌ریزی کرده و بازیکنان بسیار خوبی هم جذب‌شده‌اند. فصل گذشته ما از داوری خیلی لطمه خوردیم و بدون شک جایگاه بهتری می‌توانستیم به دست بیاوریم اما امسال ما که عزم بودن در رتبه‌های بالای جدول راداریم وامیدوارم مثل لیگ قبل از اشتباه‌های داوری لطمه نخوریم.» محمد سلطانی مهر هافبک دفاعی گاندوهای اصفهانی هم همین هفته گذشته دوباره بر شایستگی ذوب‌آهن برای کسب رتبه‌ای بهتر در جدول رده‌بندی صحه گذاشت و گفت «من و سایر بازیکنان تیم همه سعی و تلاشمان را می‌کنیم که بهترین عملکردمان را برای ذوب‌آهن بگذاریم و بتوانیم جایگاهی را که حق ذوب‌آهن است به دست بیاوریم و خودمان را به پنج تیم بالای جدول برسانیم تا مردم اصفهان و هواداران ذوب‌آهن را شاد کنیم.» اما هدف‌گذاری و ایده آل گرایی دو موضوع متفاوت است و به نظر می‌رسد ذوبی‌ها فعلا نمی‌توانند به آنچه در نظر داشته‌اند برسند. عبور از رتبه هفتمی و ورد به جمع تیم‌های بالانشین پیش‌نیازهایی را می‌طلبد که تاکنون سبزپوشان اصفهانی تنها بخشی از آن را ارائه کرده‌اند. بخش مورداشاره به خط دفاعی مستحکم این تیم بازمی‌گردد که عاملی بوده تا در ستون شکست‌های این تیم خط تیره درج شود. این شکست‌ناپذیری هرچند شرط لازم برای موفقت هر تیمی است اما شرط کافی نیست. شرط کافی پیروزی است که فعلا ذوبی‌ها از این مهم تنها یک بار سهم برده‌اند و دیگر بازی‌ها را به‌تساوی رضایت داده‌اند. تساوی‌های پرتعدادی که به یک بیماری مزمن تبدیل‌شده است. این بیماری مزمن هم از عدم حضور یک مهاجم گلزن و فرصت‌طلب در نوک حمله تیم اصفهانی ناشی می‌شود. مهاجمی که بتواند کار را تمام کند و سه امتیاز را به کیسه تیمش واریز کند. زدن تنها چهارگل در هشت بازی خود گویای همه‌چیز است. چهار گلی که هیچ‌یک توسط مهاجمان به ثمر نرسیده است. دو گل را آرمان قاسمی مدافع این تیم به ثمر رسانده و سهم سجاد آشوری و صادق باباحمدی هم دو گل دیگر را وارد دروازه حریفان کرده‌اند. این موضوع به پاشنه آشیل گاندی‌های اصفهانی تبدیل‌شده و تداوم چنین روندی بدون شک ذوب‌آهن را از هدفی که پیش‌بینی کرده دور خواهد کرد. البته بخشی از این گرفتاری را باید به‌حساب بدشانسی این تیم نوشت. سعید باقرپسند که نیم‌فصل دوم لیگ بیست و یکم، با نمایش‌های درخشان نام خود را به‌عنوان چهره کلیدی ذوب‌آهن مطرح کرده بود در همان هفته دوم و پس از بازی با تراکتور دچار مصدومیتی شد که او را حداقل تا نیم‌فصل خانه‌نشین کرد. این بدترین اتفاق ممکن برای مهدی تارتار و تیمش به شمار می‌رفت چرا او بروی گلزنی باقر پسند حساب ویژه‌ای بازکرده بود. مهاجمی که در همین بازه زمانی کوتاه نیم‌فصل دوم لیگ فصل گذشته نشان داد فورواردی چهارچوب شناس است. بر این اساس باشگاه ذوب‌آهن که در موقعیتی عجیب قرارگرفته بود ترجیح داد تا دست به دامن دارکو بیدوف مهاجم دو فصل گذشته خودش شود. بازیکنی که همان فصل 33 بازی برای انجام داد و 10 گل به ثمر رساند تا مهاجمی قابل‌اتکا نشان دهد. بیدوف که از قد و قامت بلندی برخوردار است و در دوره حضور در ذوب‌آهن عملکردی خوبی را از خود به‌جا گذاشته بود؛ در شرایطی که ذوب‌آهن با بودجه محدود خود بازار نقل و انتقالات به دنبال جذب مهاجم بود دوباره پیراهن تیم اصفهانی را بر تن کرد بلکه جای خالی باقر پسند را پر کند. در چند بازی گذشته تارتار ترجیح داد تا از بیدوف استفاده نکند چراکه معتقد بود این بازیکن صربستانی از آمادگی لازم برخوردار نیست اما بازی دو روز پیش با نساجی فرصتی بود تا بیدوف به میدان بیاید. او در 15 دقیقه پایانی جایگزین محمدرضا سلیمانی شد بلکه گره تیمش را باز کند. اتفاقی که هرگز رخ نداد تا هفتمین تساوی هم برای ذوب‌آهن رقم‌زده شود. تساوی‌هایی که ظاهرا قرار نیست به این زودی‌ها دامان گاندوها را رها کند. به‌هرحال تیمی که می‌خواهد رتبه‌ای بهتر از هفتمی را کسب کند باید مشکل گلزنی اش را هر چه زودتر حل کند. مشکلی که در هشت هفته گذشته پابرجا باقی‌مانده و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها هم‌دست از سر ذوبی‌ها بردارد.