رهایی ذوب‌آهن از دو هفته کابوس وار

برد ذوب‌آهن از نان شب هم برای گاندوها واجب برد. بردی که پس از دو هفته کابوس با یک نتیجه پرگل به دست آمد تا شاگردان تارتار با شیرین‌کامی به استقبال تعطیلات یک‌ماهه لیگ بروند. تا پیش‌ازاین پیروزی ذوبی‌ها با دوشکست مقابل استقلال و گل گهر شرایط خطرناکی پیداکرده بودند و در نزدیکی‌ها خط قرمز جدول قرار داشتند اما این برد دلچسب و پرگل گاندوها را سه پله ارتقا داد و آن‌ها را تا میانه جدول بالا کشد. جایی که دیگر چندان لغزنده نیست و می‌تواند به‌طور موقت آرامش‌بخش باشد. آرامشی که با تعطیلات لیگ و تمرینات مداوم قابلیت تبدیل‌شدن به نقطه اطمینان‌بخش ذوبی‌ها شود. در بازی با نفت مسجدسلیمان آنچه بیشتر به چشم آمد کاهش ضریب خطای بازیکنان این تین و فرصت‌طلبی مهاجمان بود. تیمی که در دو هفته متوالی با دو اشتباه فاحش مدافعانش دو گل دریافت کرده و شش امتیاز را ازدست‌داده بود هرچند یک باز دروازه‌اش را بازشده دید اما این گل خورده تاثیری دربرتری سبزپوشان اصفهانی نداشت چراکه مهاجمان میزبان کار حریف را تمام کرده بودند. نگاهی به گل‌های زده ذوب‌آهن در لیگ تا پیش از بازی با حریف خوزستانی نیز نشان‌دهنده آمار ضعیف خط حمله این تیم است. مشکلی که تا هفته دهم همچنان پابرجا باقی‌مانده بود. ذوبی‌ها به‌شدت از کمبود یک مهاجم زهردار رنج می‌بردند وجای خالی مهاجمی که بتواند کار را تمام کند و سه امتیاز را به کیسه تیمش واریز کند به چشم می‌آمد. زدن تنها چهارگل در 10 بازی برندگی خط حمله ذوبی را به حداقل رسانده و دردسر بزگی برای تارتار به شمار می‌آمد. چهار گلی که هیچ یک توسط مهاجمان به ثمر نرسیده بود. دو گل را آرمان قاسمی مدافع این تیم به ثمر رسانده و سهم سجاد آشوری و صادق باباحمدی هم دو گل دیگر بود. البته بخشی از این گرفتاری را باید به‌حساب بدشانسی این تیم نوشت. سعید باقرپسند که نیم‌فصل دوم لیگ بیست و یکم، با نمایش‌های درخشان نام خود را به‌عنوان چهره کلیدی ذوب‌آهن مطرح کرده بود در همان هفته دوم و پس از بازی با تراکتور دچار مصدومیتی شد که او را حداقل تا نیم‌فصل خانه‌نشین کرد. این بدترین اتفاق ممکن برای ذوب‌آهن محسوب می‌شد، چرا او بروی گلزنی باقر پسند حساب ویژه‌ای بازکرده بود. مهاجمی که در بازه زمانی کوتاه نیم‌فصل دوم لیگ فصل گذشته نشان داد فورواردی چهارچوب شناس است. این اتفاق تلخ باشگاه ذوب‌آهن را موقعیتی پیش‌بینی‌نشده‌ای قرارداد تا جایی که آن‌ها دست به دامن دارکو بیدوف مهاجم دو فصل گذشته خودشان شدند. بازیکنی که همان دو فصل پیش، 33 بازی برای این تیم انجام داد و 10 گل به ثمر رساند تا مهاجمی قابل‌اتکا نشان دهد. بیدوف که از قد و قامت بلندی برخوردار است و در دوره حضور در ذوب‌آهن عملکردی خوبی را از خود به‌جا گذاشته بود؛ در شرایطی که ذوب‌آهن با بودجه محدود خود بازار نقل و انتقالات به دنبال جذب مهاجم بود، دوباره پیراهن تیم اصفهانی را بر تن کرد بلکه جای خالی باقر پسند را پر کند. در چند بازی گذشته تارتار ترجیح داد تا از بیدوف استفاده نکند چراکه معتقد بود این بازیکن صربستانی از آمادگی لازم برخوردار نیست اما بازی با نساجی فرصتی بود تا بیدوف به میدان بیاید. او در 15 دقیقه پایانی جایگزین محمدرضا سلیمانی شد بلکه گره تیمش را باز کند. اتفاقی که هرگز رخ نداد تا هفتمین تساوی هم برای ذوب‌آهن رقم‌زده شود. بر این اساس تارتار دربازی‌های بعد به محمدرضا سلیمانی اعتماد کرد تا بلکه این جوان جویای نام بتواند گره تیمش را باز کند. سلیمانی هرچند در بازی با استقلال و گل گهر نتوانست کاری از پیش ببرد اما بازی با نفت مسجدسلیمان آن‌گونه که او می‌خواست پیش رفت. سلیمانی تنها چهار دقیقه زمان نیاز داشت تا طلسم ناکامی‌هایش را بشکند و آمار گل‌های زده‌اش را از صفر به یک برساند. او اگرچه در دقایق دیگر بازی نتوانست گلزنی کند اما تارتار تا پایان بازی او را در زمین نگه داشت. دیگر عناصر تهاجمی ذوب‌آهن همچون سجاد آشوری، آرمان اکوان، محمدحسین اسلامی و بهمن سالاری آتشی بر خرمن نفتی‌ها انداختند که اگر بازی ادامه پیدا می‌کرد چه‌بسا نتیجه‌ای عجیب در لیگ 22 رقم‌زده می‌شد. گل‌هایی که یکی پس از دیگری به ثمر می‌رسیدند تا گاندوهای اصفهانی از دو هفته کابوس وار رهایی پیدا کنند. دوهفته‌ای که برای تارتار به‌سختی گذشت چراکه او را در منگنه ناکامی‌های متوالی قرارداده بود؛ اما خروش هرچند دیرهنگام خط حمله ذوب‌آهن مقابل یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های لیگ سرانجام سبزقباها را به بردی که از نان شب هم برای آن‌ها واجب‌تر بود رساند. بردی دیرهنگام اما ثمربخش برای رسیدن به یک شرایط قابل مطلوب‌تر پس از تعطیلات یک‌ماهه لیگ برتر.