نگاه جسورانه مجتبی توتونی به آینده ون پارس نقش‌جهان اصفهان: ظرفیت عبور از سقف فوتبال ایران را داریم
فوتبال اصفهان هرچند تنها با سپاهان و ذوب‌آهن شناخته می‌شود اما گاهی تیم‌های نوپایی پا به عرصه ظهور می‌گذارند که بارقه‌های امید را برای تولد تیمی دیگر به‌غیراز دو غول سنتی نصف جهان روشن می‌کنند.
ازجمله این تیم‌ها ون پارس نقش‌جهان است که باوجود این‌که تنها سه سال از تشکیل آن گذشته، پله‌های موفقیت را به‌سرعت طی کرده است. قهرمانی در لیگ استان، صعود از لیگ دسته سوم به دوم و سپس حضور در لیگ دسته اول در یک بازه زمانی سه‌ساله شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد. البته ون پارس در فصل جاری مسابقات لیگ دسته یک نفس‌هایش به شماره افتاد اما یک جابجایی در راس کادرفنی این تیم، امیدها به بهبود شرایط را بیشتر کرده است. مجتبی توتونی یکی از مدرسان AFC که سابقه مربیگری در تیم ملی جوانان، تیم سپاهان، سپاهان نوین، تربیت یزد، پارسه تهران و سپیدرود رشت را در کارنامه خود دارد به کمک تیمی آمده که خود از بانیان شکل‌گیری‌اش بوده است. گفتگوی ما با این مربی دلسوز و کاربلد اصفهانی را در ادامه می‌خوانید.
21 مهرماه سال جاری مسئولیت سرمربیگری تیم ون پارس را بر عهده گرفتید. پیشنهاد این باشگاه چگونه به شما رسید؟
من یکی از بنیان‌گذاران تیم ون پارس بودم. پس از تشکیل تیم در لیگ استان حضور پیدا کرد و به لیگ دسته سوم صعود کرد. همان زمان من هم به دلیل مسئولیتی که در تیم سپاهان برعهده‌گرفته بودم دو سال از ون پارس دور شدم.
در قبول مسئولیت تیمی که در دره هفدهم جدول قرار دارد و از شرایط مناسبی برخوردار نیست، تردیدی نداشتید؟
حتی یک‌ذره تردید در پذیرفتن پیشنهاد سرمربیگری تیم ون پارس نداشتم چون بازی‌های این تیم را تعقیب می‌کردم. چند بازی ون پارس را در ورزشگاه فولادشهر و چند بازی را هم از طریق تلویزیون دیده بودم و با آشنایی کامل این پیشنهاد را پذیرفتم. شرایط را به‌گونه‌ای می‌دیدم که با رفع یکسری از مشکلات و نواقص، می‌شود تیم را به وضعیت معمولی برگردانیم. اصلا ما به‌عنوان یک شهروند اصفهانی وظیفه و کسی که سالیان سال خاک فوتبال را خورده است، وظیفه‌داریم آن زمانی که تیم شهرمان دچار شرایط بحران شده، کمک کنیم نه آنجایی که همه‌چیز گل‌وبلبل است. من به کار خودم کاملا اعتقاد داشته و دارم. به کار بچه‌های تیم هم کاملا اعتقاددارم و می‌دانستم که ما اگر با جدیت کارکنیم می‌توانیم از این شرایط خارج شویم. ضمن این‌که مدیریت باشگاه آقای تحسیری در این موضوع مصر بودند و به‌هرحال برای تیم از جیبشان هزینه می‌کنند. در حقیقت حیفم آمد پیشنهاد چنین تیمی که می‌تواند پناهگاهی برای بچه‌های شهرمان باشد را قبول نکنم. بازیکنان آینده داری که در لیگ برتر نمی‌توانند بازی کنند اما حداقل ون پارس می‌تواند به نقطه امیدی برای آن‌ها تبدیل شود. جوانانی که می‌توانند کنار خانواده‌هایشان باشند و برای تیم شهر خودشان عرق بریزند. بر این اساس و با توجه به اطمینانی که به مدیریت باشگاه و حمایت آن‌ها داشتم، مسئولیت ون پارس نقش‌جهان را بر عهده گرفتم.
پذیرفتن تیمی که شما نقشی در بستن آن نداشتید ریسک بزرگی نبود؟
صدرصد. همیشه همین‌گونه بوده که مربی‌ای که از میانه‌های فصل می‌آید مشکلاتی در کار برایش ایجاد می‌شود به‌ویژه نفراتی جذب تیم شده‌اند که شاید با تفکرات این مربی فاصله داشته باشند؛ اما آمدیم و یک مقداری ساختار تیم را جابجا کردیم. به نظر من تعدادی از بازیکنان ون پارس شرایط بازی در لیگ دسته یک را نداشتند و اندازه‌های لیگ یک نبودند که با چند نفر از آن‌ها قطع همکاری کردیم و به آن‌ها گفتیم جایی بروند که فرصت بازی پیدا کنند. با توجه به موجودی تیم یک آسیب شناسایی انجام دادم و سیستمی را برای تیم طراحی کردم که با شرایط بچه‌ها و لیگ دسته یک بیشتر سازگار باشد. در چهار بازی آخر تصمیم‌هایی گرفتم که با همراهی بازیکنان نتیجه‌بخش شد و فکر می‌کنم آرام‌آرام تفکراتمان به هم نزدیک می‌شود. خوشبختانه توانسته‌ایم تکانی به تیم بدهیم و امیدوارم بتوانیم این روند را ادامه دهیم. فکر می‌کنم اصفهان شایستگی داشتن یک تیم مدعی در لیگ یک را دارد. با توجه به پتانسیل موجود در مدیریت باشگاه و توانایی‌هایی بازیکنان اصفهانی که در سایر شهرها مشغول بازی هستند این ظرفیت کاملا موجود است که ما یک تیم لیگ یکی مدعی را داشته باشیم. ضمن این‌که در شهرمان مربیان بسیار شایسته‌ای هم داریم. این‌که مدیران باشگاه‌هایمان به مربیان اصفهانی بها نمی‌دهند و همیشه مرغ همسایه برایمان غاز است، یک تراژدی است. من برای این‌که ثابت کنم مربیان اصفهانی چیزی از مربیان مطرح کشوری کم ندارند به میدان آمده‌ام تا ثابت کنم مربیان شهرم جزو بهترین‌ها در ایران هستند.
ون پارس تا پیش از حضور شما تنها پنج امتیاز اندوخته داشت اما بعد از این‌که مسئولیت این تیم را پذیرفتید این تیم از پنج بازی 8 امتیاز کسب کرد. رشد امتیازی ایجادشده برای خودتان و باشگاه راضی‌کننده است؟
در بازی نخست با چادرملو اردکان تنها سه روز قبل به‌عنوان سرمربی انتخاب شدم و هیچ شناختی از تیم نداشتم. من با استفاده از همکاران قبلی ترکیب را مشخص کرده و به میدان فرستادم اما به‌مرور وقتی شناخت نسبی نسبت به بازیکنان پیدا کردم از چهار بازی گذشته تغییرات را کلید زدم و ما در چهار بازی هشت امتیاز گرفتیم. در 9 بازی گذشته تیم تنها دو گل زده بود اما در این چهار بازی هشت گل به ثمر رساندیم. ما توانستیم بحران گل نزدن را در تیم بشکنیم و بچه‌ها را به باختن عادت کرده بودند و ازنظر ذهنی شرایط خوبی نداشتند را به خودباوری برسانیم. روزی که از استقلال خوزستان با نتیجه سه بر یک پیش بودیم و با ناداوری مطلق دو امتیازمان دزدیده شد این بچه‌ها به خودباوری رسیدند که می‌شود کارهای بزرگی کرد. در بازی با آذرشمس هم دو بر صفر عقب بودیم و توانستیم دو گل خورده را جبران کرده و یک پنالتی واضح ما هم گرفته نشد. بر این اساس فکر می‌کنم هشت امتیاز از چهار بازی یک نتیجه کاملا راضی‌کننده برای تیمی است که در رتبه هفدهم جدول بوده است و این حس را به بازیکنان القا می‌کند که آن‌ها لیاقت رسیدن به رتبه‌های بالای جدول رادارند. امیدواریم که بتوانیم روند روبه‌پیشرفتی که در پیش‌گرفته‌ایم را ادامه دهیم.
در تیم ون پارس چند بازیکن بومی حضور دارند؟ آیا این تیم می‌تواند پشتوانه‌ای برای بازیکنان اصفهانی باشد که در پشت سد تیم‌های سپاهان و ذوب‌آهن می‌مانند؟
حدود 10 بازیکن از 24 بازیکن تیم اصفهانی هستند. این تیم را من نبستم اما مطمئن باشید اگر من این تیم را می‌بستم تعداد بازیکنان اصفهانی به‌مراتب بیشتر بود. پتانسیل ما خیلی فراتر از چیزی است که ما یک نماینده در لیگ یک و یا دو داشته باشیم. واقعا اگر شرایط برای فوتبالیست‌های اصفهانی فراهم شود به شما قول می‌دهم که آن‌ها شایستگی‌های فراوانی را به نمایش خواهند گذاشت. شاهد مدعایم تمام رده‌های پایه فوتبال ایران است؛ امید، جوانان، نوجوانان و نونهالان. شما اگر به 15 تا 20 سال گذشته رجوع کنید، می‌بینید که در رده اول تا چهارم همیشه تیم اصفهانی همیشه حضور چشمگیری داشته‌اند. این‌ها از کجا آمده‌اند؟ این‌ها مگر جز این است که با هم سن و سال‌های خودشان رقابت می‌کنند؟ اما پرسش اینجاست که چرا وقتی به رده بزرگسالان می‌رسند بچه‌های اصفهانی نادیده گرفته می‌شوند؟ چرا بچه‌های شهر ما وقتی از رده امید خارج می‌شوند باید برای تیم‌های شهرهای دیگر بازی کنند؟ اگر این بستر برای آن‌ها فراهم شود از بازیکنان بومی خودمان می‌توانیم تیم قدرتمندی تشکیل دهیم که پشتوانه خوبی برای شهرمان باشند. من شخصا دنبال این داستان هستم که این اتفاق بیفتد و بازیکنان آینده دار فوتبال اصفهان که از رده امید خارج می‌شوند و جایی برای بازی ندارند، امیدوار باشند که بعد از چند سال بازی در لیگ دسته یک، می‌توانند حتی به لیگ برتر هم برسند. شما مطمئن باشید که اگر حضورم در تیم ون پارس ادامه پیدا کند تناسبی که به آن اشاره کردم را بر هم زده و به بچه‌های اصفهان فرصت بیشتری برای خودنمایی خواهم داد. البته نباید ازنظر دور داشت که در فوتبال حرفه‌ای نمی‌شود تنها از ظرفیت‌های یک شهر استفاده کرد و ممکن است برای رفع کمبودها از شهرهای دیگر هم کمک بگیرد اما این‌که اساس کار را برجذب بازیکن از شهرها و استان‌های غیر از اصفهان قرار دهیم کار اشتباهی است. به‌طور مثال ممکن است 10 تا 20 درصد تیم از نیروهای خارج از استان تامین شود که معقول به نظر می‌رسد.
آینده ون پارس را به‌عنوان یک تیم نوظهور در فوتبال اصفهان و حتی ایران چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟ آیا صعود به لیگ برتر هم در برنامه‌هایتان جایی دارد یا به ماندن در لیگ دسته اول فکر می‌کنید؟
سه سال پیش وقتی این تیم را تشکیل دادیم دیدگاه آقای تحسیری همین بود که ما می‌خواهیم با هم شروع کرده و تا لیگ برتر پیش برویم. من از ایشان پرسیدم آیا این ظرفیت در باشگاه وجود دارد که پاسخ مثبت بود. دیدگاه باشگاه و آقای تحسیری این است که به سقف فوتبال ایران بچسبیم و حتی نگاه ایشان فراتر از آن‌هم است. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است بتوانیم ظرفیت‌های دیگری را هم جذب کنیم. نگاه خودم من هم همین است که امکان این کار وجود دارد چراکه نه. ما وقتی از استان خوزستان سه تیم در لیگ برتر حضور دارند چرا در استان اصفهان همین کار تکرار نشود. چرا ما این ظرفیت را در استان مانند اصفهان که هم استعداد فوتبالی و هم مربیان و مدیران شایسته فراوانی دارد فعال نکنیم. به نظرم من این ظرفیت برای اصفهان وجود دارد که با سه تیم در لیگ برتر حاضر شود. این امکان هم ازنظر مدیریت کلان، هم دانش فنی مربیان اصفهان و بازیکنان برای داشتن تیم سومی در لیگ برتر فراهم است.
این برنامه برای فصل جدید در نظر گرفته‌شده یا برای سال‌های بعد برنامه‌ریزی‌شده است؟
روزی که با بچه‌های تیم شروع به صحبت کردم تیم در رتبه هفدهم جدول قرار داشت اما جدول سه امتیازی هم می‌تواند ما را فریب دهد و هم امیدوار نگه دارد. با چند برد تیم به رتبه‌های بالای جدول می‌رسد. همان روز نخست شروع کار به بچه‌ها گفتم که نگاهم به آن بلای جدول است. شاید الان که تیم هفدهم جدول است شما در دلتان به حرف من بخندید اما این کار شدنی است، به‌شرط همت، تلاش و خودباوری شما. اگر این‌ها در بازیکنان جمع شود و با جدیت تمام کار کنند و برخی نواقص هم در بعضی پست‌ها رفع شود احتمال این‌که به رده‌های بالای جدول برسیم میسر است؛ اما بازی‌های سه امتیازی یک شمشیر دو لبه است چراکه می‌توانید با دو برد چهارتا پله صعود می‌کنید و اگر نتیجه نگیرید پایین می‌آیید. رسیدن به این مهم نیاز به تلاش و پشتکار دارد و وقت گذاشتن کادرفنی برای پیدا کردن مشکلات تیم وبرطرف کردن این نقاط ضعف. امیدوارم بتوانیم در نیم‌فصل با جذب بازیکنانی که نیاز داریم و نظرم هم بروی بچه‌های اصفهانی است این نقاط ضعف را پوشش دهیم. البته فوتبال قابل پیش‌بینی نیست و از سوی دیگر یک سوت اشتباه داور می‌تواند جایگاه شمارا کاملا تغییر دهد. اتفاقی که در بازی با استقلال خوزستان و آذرشمس افتاد و چهار امتیاز را داور از ما گرفت. اگر این اتفاقات غیرقابل‌پیش‌بینی نیفتند من به آینده امیدوارم.
بازی بعدی شما 29 آذرماه با آرمان گهر در سیرجان است. آیا برنامه ویژه‌ای برای این بازی تدارک دیده‌اید؟
بله حتما. بازی‌های آرمان گهر را آنالیز کرده و با آمادگی به مصاف این تیم خواهیم رفت. همچنین 21 آذر باید در جام حذفی با ستارگان کرمانشاه بازی کنیم که آن دیدار می‌تواند یک بازی تدارکاتی خوب برای ما باشد.