ریسک فدراسیون بر روی کی‌روش جواب نداد

تیم ملی فوتبال ایران با کسب یک پیروزی و دوشکست از جام جهانی خداحافظی زودهنگامی داشت. شاگردان کارلوس کی روش در بازی نخست و مقابل انگلیس متحمل سنگین‌ترین باخت ایران در ادوار جام جهانی شدند و 6 بر 2 بازی را واگذار کردند. در بازی دوم و با بهبود شرایط روانی بازیکنان یوزهای ایران موفق به برتری دو بر صفر شدند تا امیدها برای صعود دوباره زنده شود؛ اما نبرد سرنوشت‌ساز با آمریکا به شکل کابوس واری برای تیم ملی پیش رفت و در یک بازی ضعیف با یک گل مفلوب آمریکا شدیم تا فردای این شکست چمدان‌ها را بسته و راهی ایران شویم. پس‌ازاین ناکامی کارشناسان فوتبال کشور پیرامون شرایط تیم ملی در جام جهانی 2022 و دلایل این ناکامی به اظهارنظر پرداخته‌اند. ازجمله این کارشناسان حسین چرخابی ازجمله افراد خبره و آگاه فوتبال اصفهان و ایران است که مسئولیت این ناکامی را به‌طور کامل متوجه کی روش می‌داند. گفتگوی ما با حسین چرخابی را در ادامه می‌خوانید.

عملکرد تیم ملی در جام جهانی 2022 قطر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

به نظرم من یک حرکت ریسکی از طرف فدراسیون فوتبال انجام شد که جواب نداد. آن‌ها تصمیم گرفتند تا کی روش را دوباره به نیمکت مربیگری تیم ملی برگردانند و بر همین اساس اسکوچیچ را کنار گذاشتند. اگر تیم ملی نتایج قابل‌قبولی می‌گرفت ریسک فدراسیون جواب داده بود اما الان آقای اسکوچیچ می‌تواند ادعا کند من اگر همراه تیم ملی در جام جهانی بودم، نتایج بهتری می‌گرفتم. یادمان باشد که تیم ملی در انتخابی جام جهانی حدود 90 درصد شانس صعود را ازدست‌داده بود اما آقای اسکوچیچ توانست نتایج فوق‌العاده‌ای بگیرد و تیم ملی را به جام جهانی برساند. او حالا می‌تواند ادعا کند که من تیم ملی ایران را نجات دادم اما عذرم را خواستند. فدراسیون فوتبال با آوردن کی روش تصور می‌کرد تیم ملی به مرحله حذفی جام جهانی صعود می‌کند که برخلاف پیش‌بینی آن‌ها تیم ملی موفق به انجام این مهم نشد. من فکر می‌کنم اگر یک مربی درجه چهارم هم به‌جای آقای کی روش بروی نیمکت تیم ملی بود ما صعود نمی‌کردیم، همان‌گونه که با مربی بزرگی چون کی روش هم نتوانستیم صعود کنیم.

آیا ازنظر فنی عملکرد تیم ملی در جام جهانی قابل‌قبول بود؟

ما در بازی اول مقابل انگلیس بسیار ترسو بازی کردیم و از همان دقیقه یک مشخص بود که بازنده این بازی خواهیم بود. تنها امیدواری ما این بود که بد نیازیم که متاسفانه شکست سنگینی را متحمل شدیم. در بازی با ولز تیم ازنظر روحی و روانی شرایط خوبی پیدا کرد و به نظر من یکی از بهترین بازی‌های تیم ملی در ادوار جام جهانی را شاهد بودیم. در این دیدار حق تیم ملی پیروزی بود که به آن رسیدیم؛ اما بازی سوم که مهم‌ترین دیدار تیم ملی به شمار می‌رفت، نتوانستیم به آنچه می‌خواستیم برسیم. ما با یک تساوی هم راهی مرحله حذفی می‌شدیم اما مقابل آمریکا شکست خوردیم. اعتقاددارم که ما تیم آمریکا را خوب آنالیز نکرده بودیم و همین موضوع موجب شکست تیم ملی شد. تیم ملی آمریکا در سمت راست بازیکنی به نام سرجینیو دسک داشت که تاکنون یکی از مدافعان راست جام جهانی است. این بازیکن تا دقیقه 60 سه بازی تیمش مانند یک پیستون راست عالی همواره در حال رفت‌وبرگشت بود. دو بازیکن دیگر آمریکا هم با دسک در سمت راست مثلثی را شکل داده بودند که بسیار خطرناک ظاهر می‌شدند. وستون مک کنی و تیموتی وه آ دو ضلع دیگر این مثلث به شمار می‌رفتند که در هر سه بازی موتور محرک تیمشان بودند. به نظرم آقای کی روش به این مثلث خطرناک خوب توجه نکرده بود. در همین بازی با ایران مشاهده کردیم که آمریکایی‌ها اتوبان آزادی را از همین سمت علیه تیم ملی درست کرده و سرانجام هم از همین سمت به گل رسیدند. از سوی دیگر آن‌ها در خط حمله هم‌بازیکنی به نام هاجی رایت داشتند که باوجوداینکه چندان توپ را لمس نکرد و شاید از نگاه یک تماشاگر عادی فوتبال به چشم نمی‌آمد اما به نظر من یکی از بازیکنانی بود که بدون توپ فوق‌العاده عمل می‌کرد. در همین گلی هم که تیم ملی دریافت کرد رایت با فضاسازی کاری کرد تا پولیشیچ در موقعیت مناسب گلزنی قرار بگیرد و با یک بغل پا کار را تمام کند. این موضوعات یکسری مسائلی بود که به آن توجه لازم صورت نگرفت و ما نیمه نخست را در اختیار حریف قراردادیم. در نیمه دوم چون آمریکایی‌ها بسیار دویده بودند خسته شدند و تعویض اجباری پولیشیچ هم مزید بر علت شد تا به نیمه خودی رفته و حالت دفاعی بگیرند؛ اما مشکل تیم ملی نداشتن برنامه بود و به ارسال‌های بلند زودرس روی آوردیم و آن‌ها هم بیش از 90 درصد توپ‌های بلند ارسالی ما را بر ضربات سر دفع کردند. نداشتن پلن B هم موجب شد تا هیچ برنامه‌ای برای جبران گل خورده نداشته باشیم و بی‌هدف حمله کنیم به همه این مشکلات باید بازی بسیار ضعیف سردار آزمون را هم اضافه کنیم که یکی از بدترین نمایش‌های فوتبالی‌اش را ارائه کرد و در زمین اصلا دوندگی نداشت تا جایی که همان 10 تا 15 دقیقه نخست بازی باید تعویض می‌شد. سردار باید به کمک سمت چپ دفاعی ما می‌آمد تا بار فشار آمریکایی‌ها را کم کند اما بارها بدون توجه به فشار کمرشکن حریف، فقط نظاره‌گر بود. این موارد همه دست‌به‌دست هم داد تا از این نبرد سرنوشت‌ساز با دست‌خالی بیرون بیاییم.

تفاوت تیم ملی 2018 با تیم ملی 2022 را در چه می‌دانید؟

ما در تیم 2018 یک فلسفه فوتبالی خوب داشتیم و آن‌هم این بود که مقابل حریفان تیم دفاع کننده باشیم اما در ضدحمله ها با برنامه عمل کنیم. از طرف دیگر در دفاع تیمی بسیار منسجم عمل می‌کردیم؛ اما در 2022 به‌جز بازی با ولز که مسائل روحی و روانی در آن نقش داشت، آقای کی روش کار خاصی انجام نداد. ما در دوبازی حساس مقابل انگلیس و آمریکا بی‌برنامه بودیم و چون بی‌برنامه بودیم دوشکست تلخ را پذیرا شدیم.

نقش آقای کی روش را در هشت سالی که سرمربی تیم ملی بود و همین زمان کوتاه سه‌ماهه که دوباره بازگشت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

هر مربی را با آمار و ارقام ارزیابی می‌کنند. آقای کی روش ازنظر نتیجه دربازی‌های آسیایی و جام جهانی برای ما آورده‌ای نداشته است. به نظر من جز در بازی با ولز در آن دو دیدار دیگر هم‌بازی را باختیم و هم نتوانستیم نمایش تماشاگرپسندی را ارائه کنیم؛ بنابراین نمی‌دانم چه اصراری وجود دارد که کی روش به کارش در تیم ملی ادامه دهد.

خردادماه سال آینده باید در جام ملت‌های آسیا حاضر شویم. آیا با همین شیوه بازی و مربیگری کی روش می‌توان به تیم ملی چشم امید بست؟

پاسخ من منفی است. به نظر من ادامه حضور آقای کی روش بروی نیمکت تیم ملی درست نیست و بهتر است یک مربی دیگر عنان کار تیم ملی را در دست بگیرد.

آیا لیگ برتر با توجه به شکست تیم ملی می‌تواند فوتبال ایران را از خمودگی خارج کند؟

اصلا یکی از مشکلات ما این است که فکر می‌کنیم با تعطیلی لیگ، می‌توانیم موفق شویم. به نظر من لیگ برتر تنها باید در زمان فیفادی ها تعطیل شود.