جشنواره‌ها و دردی که از تئاتر اصفهان دوا نمی‌شود
برگزاری سی‌وچهار دوره از این جشنواره سبب نشده تا ذره‌ای از مشکلات تئاتر اصفهان حل شود و این جشنواره بیشتر جنبه ویترینی دارد، ویترینی که پس از سی‌وچهار دوره حتی نتوانسته زمینه‌ساز حل مشکل سالن‌های نمایش تئاتر در اصفهان باشد. جشنواره‌ای که می‌توانست هرسال در یکی از شهرهای استان برگزار شود
سی‌وچهارمین جشنواره تئاتر اصفهان پس از افت‌وخیزهای فراوان به پایان رسید جشنواره‌ای که هرسال پذیرای گروه‌های نمایشی از سراسر استان اصفهان است اما امسال هرچند قرار بود ابتدا به‌صورت مجازی برگزار شود اما به‌صورت حضوری برگزار شد که همین امر به کیفیت اجرای گروه‌های نمایشی و برنامه‌ریزی آن‌ها آسیب زد. این جشنواره نتوانست آن‌طور که انتظار می‌رفت با اقبال مخاطبان روبه‌رو شود و برگزیدگان آن نیز از همان ابتدا با توجه به سابقه اجرا و فاصله کیفیتی نمایش‌های شرکت‌کننده مشخص بودند. این دوره از جشنواره تئاتر اصفهان حاشیه کم نداشت، یکی از پررنگ‌ترین حواشی این دوره در بخش داوری به وجود آمد؛ درحالی‌که در ادوار گذشته جشنواره تئاتر استان اصفهان، از هنرمندان بنام تئاتر کشور نیز به‌عنوان داور ناظر استفاده می‌شد، امسال هر سه عضو هیئت‌داوران این دوره از جشنواره از میان هنرمندان تئاتر استان اصفهان انتخاب‌شده‌اند موضوعی که موافقان و مخالفان بسیاری داشت. بااین‌حال این دوره از جشنواره نیز برگزار شد و دو نمایش «خواب‌هایم سراغ تو را می‌گیرند» و «میشو سوزوکی» به دبیرخانه جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر معرفی شدند روندی که هرساله طی می‌شود و به نظر می‌رسد تنها دستاورد این جشنواره برای تئاتر اصفهان است.
برگزاری سی‌وچهار دوره از این جشنواره سبب نشده تا ذره‌ای از مشکلات تئاتر اصفهان حل شود و این جشنواره بیشتر جنبه ویترینی دارد، ویترینی که پس از سی‌وچهار دوره حتی نتوانسته زمینه‌ساز حل مشکل سالن‌های نمایش تئاتر در اصفهان باشد. جشنواره‌ای که می‌توانست هرسال در یکی از شهرهای استان برگزار شود و میزبانی به شهرهای مستعدی همچون شاهین‌شهر، خمینی‌شهر، نجف‌آباد و... سپرده شود تا مسئولین فرهنگی و شهرداری‌های این شهرستان‌ها نیز به فکر ساخت سالن‌های نمایش استاندارد تئاتر بیافتند. هرچند شهر اصفهان به‌عنوان مرکز استان و مهد تئاتر ایران، خود از کمبود سالن‌های استاندارد نمایش و هم‌چنین پردیس تئاتر و تئاتر شهر رنج می‌برد بنابراین جای تعجبی ندارد که شهرهای استان از حداقلی‌ترین سالن‌های نمایش محروم باشند.برگزاری جشنواره‌های تئاتر در اصفهان حتی نتوانسته آن‌طور که انتظار می‌رود به ارتباط میان مردم و تئاتر کمک کند و فرصتی ایجاد کند تا مردم اصفهان که از مخاطبان جدی و اصلی تئاتر بوده‌اند با سالن‌های نمایش آشتی کنند.استان اصفهان یکی از ارکان اصلی تئاتر ایران است و صاحب مکتب بوده و تأثیر بسیاری در هنر نمایش ایران داشته و دارد اما سالیان سال است مشکلات، میان مخاطبان و نمایش‌ها فاصله انداخته و اهالی تئاتر اصفهان یا به تهران کوچ کرده‌اند و یا با مشکلات متعدد تئاتر اصفهان دست‌وپنجه نرم می‌کنند. برگزاری جشنواره تئاتر در اصفهان قطعا موتور محرکی برای گروه‌های نمایش فعال در شهرستان‌های استان است اما تا زمانی که مشکلات ریشه‌ای تئاتر استان اصفهان برقرار باشد جشنواره‌ها سودی برای اهالی تئاتر، مخاطبان و مکتب تئاتر اصفهان نخواهند داشت.
