ذوب‌آهن بدون ستاره می‌درخشد

ذوب‌آهن در پایان هفته دوازدهم لیگ برتر درجایی نشسته است که فصل پیش با همین رتبه به کارش پایان داد؛ جایگاه هفتمی جدول رده‌بندی. رسیدن به چنین رتبه‌ای با توجه به روند پرنوسان فصل جایر گاندوها، پیشرفت قابل‌توجهی را نشان می‌دهد. ذوبی‌ها فصل گذشته درست در همین هفته رتبه‌ای دهمی جدول رده‌بندی را در اختیار داشتند اما فصل جاری با سه پله جهش به رتبه هفتمی رسیده‌اند. این متر و معیار موقت نشان از روند صعودی و روبه‌جلوی شاگردان مهدی تارتار دارد. روندی که درست یک هفته پیش از تعطیلی لیگ آغاز شد و بلافاصله پس از شروع دوباره مسابقات ادامه پیدا کرد. بازی هفته دوازدهم مقابل نفت مسجدسلیمان جایی بود که گاندوهای اصفهانی همه آنچه در دلشان مانده بود را بر سر حریف چون نفت مسجدسلیمان خالی کردند. تا پیش‌ازاین بازی تنها یک‌برد در کارنامه نماینده سبزپوش اصفهان دیده می‌شد و همین موضوع به پاشنه آشیل ذوبی‌ها تبدیل‌شده بود. شش تساوی متوالی آورده‌ای نه‌چندان قابل‌توجه برای این تیم به شمار می‌رفت اما هفته هفتم و شکست پیکان به این روند خسته‌کننده پایان داد و همه را امیدوار کرد؛ اما تساوی هفته‌های نهم مقابل نساجی و دوشکست متوالی برابر استقلال و گل گهر چون تندبادی ویرانگر ذوبی‌ها را به لبه تیغ برد. البته خوش‌شانسی ذوبی‌ها در هفته یازدهم که باید با رقیب نگون‌بخت چون نفت مسجدسلیمان پیکار می‌کردند به کمک این تیم آمد تا بردی پرگل روحیه ازدست‌رفته را دوباره بازگرداند. همان پیروزی هم کمک کرد تا سبزپوشان اصفهانی با سه پله صعود به رتبه نهمی رسیده و به وضعیتشان سروسامانی بدهند. بردی که در بهترین زمان ممکن به دست آمد و تا حدودی مایه آسودگی خیال مهدی تارتار شد. تنها نگرانی سرمربی ذوب‌آهن تعطیلی مسابقات درزمانی بود که تیمش تازه رو دورافتاده و روند صعود گرفته بود؛ اما بازی همین هفته مقابل آلومینیوم اراک نشان داد گاندوهای اصفهانی در تعطیلات وقتشان را به بطالت نگذرانده‌اند. بازی با حریفی که تا پیش از دیدار سه امتیاز بیشتر از اندوخته داشت و در صورت شکست جایگاهش را به رقیب اصفهانی می‌داد. پس طبیعی بود که شاگردان مهدی رحمتی با چنگ و دندان برای نباختن و حتی پیروزی بر میزبان به میدان آمده و تمام تلاش خودشان را به‌کارگیرند تا در این دوئل میانه جدولی‌ها بازنده نباشند. از سوی دیگر ذوبی‌ها هم می‌دانستند بازی با حریف اراکی یکی از دشوارترین دیدارهای نم فصل آن‌ها خواهد بود چراکه آلومینیوم اراک در شش مسابقه پیشین شکستی را متحمل نشده و به‌سختی امتیاز از دست می‌دهد. چنین پیش فرضی موجب شد تا بازیکنان ذوب‌آهن از تمام توان خود بهره گرفته و تمام داشته‌هایشان را برای از پا درآوردن میهمان به‌کارگیرند. تنها نگرانی تارتار هم در این مسابقه حساس معطوف به خط حمله تیمش بود. جایی که تبدیل به نقطه‌ضعف بزرگی شده و کمبود یک مهاجم گلزن، ذوبی‌ها را بسیار آزار داده است. اگر بازی لا نفت مسجد سلمان را در نظر نگیریم، گاندوها اصفهانی در 11 مسابقه فصل تنها پنج بار موفق به گلزنی شده بودند که عدد ضعیفی به شمار می‌آید؛ اما آنچه بیش از همه‌چیز برای تارتار اهمیت داشت کسب سه امتیاز بود و هر بازیکن که می‌توانست گل یا گل‌های پیروزی‌بخش را به ثمر برساند به تیمش کمک بزرگی کرده بود. محمدرضا سلیمانی و محمدحسین اسلامی به‌عنوان دومهاجم اصلی امیدهای اصلی سرمربی ذوب‌آهن برای بازکردن دروازه آلومینیومی‌ها به شمار می‌رفتند هرچند هافبک‌های شوت‌زنی چون صادق صادقی و محمد سلطانی مهر هم از توانایی شوت‌زنی برخوردار بودند. از اتفاق ضربه نهایی را همین صادقی با یک ضربه غیرقابل‌مهار از پشت محوطه جریمه به ثمر رساند تا مقدمات شکست شاگردان مهدی رحمتی را فراهم کند. دیداری که یک گل به همراه داشت و سه امتیازشیرین تر از قند عسل برای ذوب‌آهن. سه امتیازی که کمک کرد تا گاندوهای اصفهانی دو پله در جدول بالاآمده و رتبه هفتم را تصاحب کنند. البته آن‌ها این شانس را داشتند تا حتی به جایگاه ششم هم برسند اما پیروزی تراکتور مقابل پیکان مانع از این شد تا سبزقباها صعودی سه پله‌ای را تجربه کنند. به‌هرحال آنچه در بازی با آلومینیوم اراک از ذوب‌آهن دیده شد، تیمی جنگنجو را نشان داد که بدون ستاره نورافشانی می‌کند و جاه‌طلبی‌هایش همچنان ادامه دارد. تیمی که در هر میدان رقابت تاآخرین‌نفس برای پیروزی می‌جنگند و با تکیه‌بر داشته‌هایش ذره‌ای پا پس نمی‌کشد. این ذوب‌آهن اگر با همین روحیه جنگندگی تا پایان فصل پیش برود بدون شک می‌تواند حتی شگفتی‌ساز شده و به کسب سهمیه آسیایی هم امیدوار باشد. سهمیه‌ای که چند تیم دیگر هم برای به دست آوردنش دندان‌تیز کرده‌اند اما حفظ ثبات تیمی و پایین آمدن ضریب اشتباهات فردی دو عامل مهمی به شمار می‌روند که می‌توانند ذوبی‌ها را پس از سال‌های ناکامی به کسب سهمیه آسیایی برسانند.