دوباره کرونا و دوباره زندگی در شرایط خاص

دوباره کرونا با سروصدا و در هجوم روزمرگی‌ها و عادی‌انگاری‌ها و فارغ از هشدارها سروکله‌اش پیدا شده است. درست مثل بهمن و اسفند سال 98، دقیقاً شبیه 6 پیک کرونا پشت سر گذاشته از یکی دو هفته گذشته هشدارها نسبت به شیوع دوباره کرونا آغاز شده است و ما هم درست مثل تمام تجربه‌های قبلی منتظر می‌نشینیم چشم‌به‌راه تا با هجوم بحران از نبودها و ضعف‌هایمان گله کنیم. یک سؤال اساسی اینکه دقیقاً تجاربی که به دست می‌آوریم را در کدام دفتر می‌نویسیم که برای روزهای مبادا رسم‌الخطمان باشد؟ به نظر می‌رسد اندوختن تجربه برای ما بیش از استفاده از همان تجربه کارایی دارد؟ آنچه که مسلم است این که کرونا با شدت و ضعفی که هنوز مشخص نیست در حال شیوع است و تنها راه پیشگیری رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی به‌صورت درست و اصولی است، در شرایطی که به‌خاطر افزایش حجم آلاینده‌ها به‌ناچار مدارس نیز شکلی نیمه مجازی به خود گرفته است شاید برنامه‌ریزی برای ادامه‌دار بودن روند کلاس‌ها به شکل غیرحضوری برای گذر با کمترین تلفات از کرونایی که تاچشم بر هم‌زدنی شیوع پیدا می‌کند راه حلی اصولی باشد.

از سوی دیگر تبلیغات در خصوص توجه عامه مردم به موضوع واکسیناسیون به‌خصوص دُز یادآور چندان رنگ و لعاب جدی به خود نگرفته است و طبق آخرین اطلاعات اعلام شده در استان اصفهان ۸۷ درصد دُز نخست، ۷۷ درصد دُز دوم، ۴۱ درصد دُز سوم و ۴ درصد دُز چهارم واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند که این رقم بسیار پایین است. این اعداد و ارقام را در کنار سیر صعودی شیوع کرونا در استان اصفهان بگذارید وقتی که شمار بیماران کرونایی بستری در بیمارستان‌های استان در یک هفته اخیر، یک و نیم برابر اعلام می‌شود. این اعداد و ارقام که به نظر چندان اعداد بالایی نیستند هشدارهای ابتدایی است چرا که در حال حاضر افزون بر مسئله شیوع کرونا و آلودگی هوا که خود می‌تواند تشدیدکننده علائم کرونا باشد ویروس آنفولانزا نیز داستانی دیگر برای خود دارد که در صورت توجه‌نکردن به آن فرصتی برای جبران نخواهد بود.