تارتار و شاگردانی که دیگر گوش‌به‌فرمان نیستند

مهدی تارتار تصورش را هم نمی‌کرد که شاگردانش در سه بازی پایانی نیم‌فصل نخست تا این حد متزلزل ظاهر شوند. سرمربی ذوب‌آهن که سعی کرده سخت‌کوشی و جاه‌طلبی را به شاگردانش تزریق کند در سه بازی پایانی نیم‌فصل نخست تا حدودی ناامید شد. او وقتی دید که بازیکنانش آنچه از آن‌ها خواسته‌شده را انجام نمی‌دهند و ازنظر ذهنی در شرایط نرمالی قرار ندارند، فهمید که کار از یکجایی ایران پیداکرده است. او پی برد که درخشش بازیکنانش در نیم‌فصل نخست موجب شده تا پیشنهادهای اغواکننده‌ای به آن‌ها برسد و تمرکز آن‌ها را بر هم بزند. او در پایان بازی با هوادارصراحتا به این مشکل پیش‌آمده اشاره کرد و گفت: تا قبل از این بازی از بازیکنانم راضی بودم و باتوجه به بضاعتمان خوب بودیم اما این بازی من را تحت تاثیر قرارداد و از یک سری شاگردانم ناراحتم و فکر می‌کنم تلاش مورد انتظار ما را انجام ندادند که در جدول سقوط نداشته باشیم. مذاکره سایر باشگاه‌ها با بازیکنان ما بر نتایج صددرصد تاثیر داشته و در دو بازی گذشته برخی بازیکنان ما تمرکز لازم را نداشتند و به فکر رفتن هستند اما باشگاه از حق‌وحقوق خودش کوتاه نخواهد آمد.» این جملات خود دنیایی از مشکلات پیش روی سرمربی ذوب‌آهن را آشکار می‌کند. بازیکنانی که دیگر دلشان با تیم نیست و به‌قول‌معروف هوایی شده‌اند. نگاهی عمیق‌تر به دوبازی پایانی ذوب‌آهن مقابل نفت آبادان و هوادار هم پالس‌های هشداردهنده را ارسال می‌کند. تیمی که در هفته دوازدهم و پس از تعطیلات لیگ آن بازی کم نقص را مقابل آلومینیوم اراک ارائه می‌کند و در اهواز باوجود ده نفره شدن، بازنده از زمین خارج نمی‌شود به ناگهان در دوبازی پایانی تا نیم‌فصل هیچ نشانی از آن تیم سرسخت و کوشا ندارد. تیمی که بازیکنانش با سهل‌انگاری‌های متوالی زمینه‌ساز موقعیت گل برای حریفان می‌شدند. نگاهی دقیق‌تر به همین دوبازی آخر نشان از عدم تمرکز بازیکنان و سربه‌هوا بازی کردن آن‌ها بود. بازیکنانی که حتی مواظب تکل هایشان هم نبودند تا جایی که ذوب‌آهن در همین سه بازی آخر دو اخراجی داد. در بازی با هوادار صادق صادقی به‌عنوان یکی از باتجربه‌های تیم اصفهانی بسیار عصبی بازی می‌کرد تا جایی که حتی خودش هم می‌دانست که اخراج خواهد شد و به‌سادگی از این موضوع استقبال کرد. البته گلایه‌های مهدی تارتار از برخی بازیکنان ذوب‌آهن تنها محدود به بازی با هوادار نبود و او پس از بازی با صنعت نفت حتی به با افشاگری از مبلغ پیشنهادی دیگر باشگاه‌ها به شاگردانش هم پرده برداشته بود: «وقتی پیشنهاد 40 میلیاردی به بازیکن می‌دهند ناخودآگاه تمرکزش را از دست می‌دهد.» اما تارتار با توجه به شرایط پیش‌آمده به دنبال آن است تا تیمش را برای نیم‌فصل دوم ترمیم کند. او خوب می‌داند که اگر در نقل و انتقالات نیم‌فصل موفق به جذب بازیکن نشود بدون شک دچار مشکل خواهد شد. ازجمله نقاط ضعف بزرگ ذوب‌آهن در نیم‌فصل نخست کمبود مهاجم است که بیشترین آسیب را به گاندوهای اصفهانی زده است. آن‌ها در فصل جاری دل به سعید باقر پسند بسته بودند بلکه این مهاجم بلندقامت مشکل گلزنی تیمشان را حل کند. باقرپسند که نیم‌فصل دوم لیگ بیست و یکم با نمایش‌های درخشان نام خود را به‌عنوان چهره کلیدی ذوب‌آهن مطرح کرده بود در همان هفته دوم و بازی با تراکتور مصدوم شد و این مصدومیت تااندازه‌ای سنگین بود که لقب نخستین بازیکن فصل جدید که مصدومیت سخت رباط صلیبی را تجربه کرد را به خودش اختصاص داد. البته باشگاه ذوب‌آهن در یک فعل‌وانفعال عجیب دارکو بیدوف را برای جایگزینی باقر پسند استخدام کرد. مهاجم 33 ساله‌ای که دو فصل پیش در ذوب‌آهن 33 بازی انجام داد و توانست 10 گل هم بزند؛ اما بیدوف پس از جدایی از ذوب‌آهن شرایط خوبی را پشت سر نگذاشت و در لیگ صربستان مدت‌ها به میدان نیامد و در همان مدت‌زمان حضور هم گلی به ثمر نرساند. با بازگشت این مهاجم صربستانی انتظار می‌رفت که او در ترکیب اصلی تیم به میدان رفته و با تکیه‌بر تجربه‌اش بتواند باری از روی دوش تارتار بردارد؛ اما شرایط به‌گونه‌ای دیگر پیش رفت و عملا بیدوف به نیمکت ذخیره‌ها دوخته شد چراکه مصدومیت این بازیکن موجب شد تا نتواند در تمرینات حضور فعالی داشته باشد و سرانجام هم دو طرف به فسخ قرارداد رضایت دادند و بیدوف مجبور به ترک ذوب‌آهن شد. البته بیدوف اعتقاد دارد که تارتار از او دربازی‌ها استفاده نکرده و به نظر سرمربی تیم احترام می‌گذارد. بیدوف در هشت بازی تنها 15 دقیقه فرصت خودنمایی پیدا کرد تا خداحافظی زودهنگامی با تیم اصفهانی داشته باشد. بر این اساس مهدی تارتار علاوه بر این‌که باید با بازیکنانی که به‌شدت از سوی دیگر باشگاه‌ها وسوسه شده‌اند، کنار بیاید برای پیدا کردن بازیکنی که بتواند در خط حمله که گره‌گشا شود هم نیاز به جستجوی دقیق دارد.