هیچ؛ سهم احیای زاینده‌رود از بودجه دولت
درست بامداد جمعه، ۲۷ خرداد امسال بود که رئیس‌جمهور دقایقی پیش از ترک اصفهان به مقصد پایتخت در پاویون فرودگاه شهید بهشتی اصفهان ایستاد و گفت دولت برای احیای زاینده‌رود برنامه دارد و همه امکانات و راهکارها برای احیای زاینده‌رود، روی میز دولت است
درست بامداد جمعه، ۲۷ خرداد امسال بود که رئیس‌جمهور دقایقی پیش از ترک اصفهان به مقصد پایتخت در پاویون فرودگاه شهید بهشتی اصفهان ایستاد و گفت دولت برای احیای زاینده‌رود برنامه دارد و همه امکانات و راهکارها برای احیای زاینده‌رود، روی میز دولت است.او که همراه با وزیر نیرو به شرق اصفهان سفر کرده بود و از نزدیک خشکی رودخانه، زمین‌های کشاورزی و تالاب گاوخونی و مشکلات کشاورزان را دیده بود قول داد حل مسئله آب و خشکی زاینده‌رود جزو مسائل اولویت‌دار دولت باشد.اما با گذشت ماه‌ها از این وعده، نه‌تنها دولت برای احیای زاینده‌رود اقدام مؤثری انجام نداده بلکه باز همچون سال‌های گذشته هیچ سهمی برای احیای زاینده‌رود در بودجه 1402 ندیده است؛ درحالی‌که انتظار می‌رفت حداقل یک ردیف بودجه ملی برای آن در نظر گرفته شود.گویا پرونده احیای زاینده‌رود نه روی میز دولت که در پستوهای وزارت نیرو نیز وجود ندارد.
ادامه از صفحه یک : با اینکه برای رفع تنش آبی و آب‌رسانی از زاینده‌رود به استان‌ها و شهرهای اطراف ردیف‌هایی در بودجه سال آینده وجود دارد و این یعنی بارگذاری‌های قانونی و غیرقانونی بیشتر بر تن بی‌جان زاینده‌رود، هیچ امیدی به احیای رودخانه و بازگرداندن حق حقابه داران آن وجود ندارد.
پروژه بن- بروجن هم پس از وعده‌های دولت بود که در سکوت مسئولان استانی و ملی و به بهانه آب شرب اضطراری مردم استان مجاور اجرایی شد و قول داده شد میزان برداشتی که از زاینده‌رود می‌شود با خط انتقالی از کارون جبران شود اما این هم محقق نشد تا همچنان بارگذاری‌های روی رودخانه بیشتر شود و حق مردم اصفهان ضایع.
درحالی‌که برداشت‌های غیرمجاز و عدم رعایت قانون عدم بارگذاری‌های جدید، مشکلات اصلی این حوضه آبریز را رقم زده است، هرسال در بودجه دولت برای طرح‌های آب‌رسانی از حوضه زاینده‌رود که از نظر کارشناسی و اقتصادی منطقی نیست ردیفی در نظر گرفته می‌شود و تنها چیزی که مغفول می‌ماند بودجه‌ای برای احیای زاینده‌رود است.
این‌ها همه نشان‌دهنده آن است که نحوه حکمرانی دولتمردان و نگاه غیرمنسجم آنان به وضعیت آب در این حوضه، همچنان دامن‌گیر زاینده‌رود است. از یکسو بودجه‌ای برای احیای زاینده‌رود در نظر گرفته نمی‌شود و از سوی دیگر کماکان بارگذاری‌های جدید بر روی این رودخانه انجام می‌شود.
وعده انتقال آب از خلیج‌فارس به فلات مرکزی ایران و اصفهان تا یک سال دیگر داده شده اما طبق این طرح این آب تنها برای صنایع در نظر گرفته می‌شود و باز چیزی عاید حقابه داران و تالاب خشکیده گاوخونی نخواهد شد و تنها منت آبی که به اصفهان رسیده و خرج صنایع شده بر سر مردم، زاینده‌رود و محیط‌زیستش خواهد بود.
اما سؤال اینجاست با تمام این وعده‌ها که دولت داد باز می‌خواهد هیچ نگاهی به احیای زاینده‌رود نداشته باشد و برای مدیریت مصرف و برداشت‌ها از این رودخانه فکری نکند و بودجه‌ای کنار نگذارد؟!
شاید از مسئولان استان و نماینده‌های مجلس هم باید انتظار داشت که برای این تنها خواسته مردم اصفهان قدمی اساسی بردارند تا الآن که بودجه در گردنه مجلس است و هنوز مصوب نشده برای اضافه شدن ردیفی برای احیای زاینده‌رود تلاش کنند و از دولت بخواهند تا برای مدیریت حوضه آبریز زاینده‌رود اقدامی جدی کند پیش از آنکه دیر شود و اصفهان بیش از این در ابرچاله فرونشست، بحران‌های زیست‌محیطی، آلودگی و خشکسالی فرو برود و ساکنانش مجبور به ترک آن و مهاجرت‌های اجباری شوند.
