ذوب‌آهن و یک ماموریت غیرممکن در رفسنجان

ذوب‌آهن در رفسنجان تنها به پیروی احتیاج دارد و بس؛ ماموریتی بسیار دشوار مقابل تیم ششم جدول. شاگردان مهدی تارتار که بدون برد نیم‌فصل دوم را آغاز کرده‌اند و سه بازی را با شکست پشت سر گذاشته‌اند چاره جز عبور از سد مس رفسنجان ندارند چراکه حتی تساوی هم چندان به درد گاندوهای اصفهانی نخواهد خورد. آن‌ها که با 18 امتیاز رتبه دوازدهم جدول را در اختیاردارند و نفس‌های تیم رده سیزدهمی ملوان را در بیخ گوش خود احساس می‌کنند باید با دست‌پر از استان کرمان خارج شوند بلکه تا حدودی از شرایط بحرانی پیش‌آمده خارج شوند. تیمی که پنج هفته است رنگ برد را ندیده و از حدود یک ماه پیش هرچه به میدان رفته با دست‌خالی خارج‌شده است. شکست مقابل هوادار در هفته پایانی نیم‌فصل نخست نخستین پازل از باخت های سریالی گاندوهای اصفهانی بود که با ناکامی در برابر مس رفسنجان در یک شانزدهم نهایی جام حذفی شکل گرفت و پس‌ازآن هم دوشکست در لیگ برتر مقابل تیم‌های پرسپولیس و تراکتور هم اضافه شد تا اوضاع سبزپوشان اصفهانی بحرانی شود. در حقیقت ذوبی‌ها پس‌ازآن که در هفته دوازدهم مقابل آلومینیوم به پیروزی رسیدند دیگر نتوانستند بردی را به نام خودشان ثبت کنند؛ اما بازی امروز آن‌ها مقابل مس رفسنجان جدالی بسیار دشوار برای شاگردان مهدی تارتار محسوب می‌شود. جدالی با تیمی که در خانه به کمتر تیمی باج می‌دهد و حتی مدعیان قهرمانی را هم به چالش می‌کشد. مسی‌ها همین هفته گذشته تا یک‌قدمی شکست گل گهر پیش رفتند اما با گلی که در دقیقه 92 دریافت کردند سه امتیاز را از دست دادند و تنها به یک امتیاز قناعت کردند. نکته جالب پیرامون شاگردان محمد ربیعی به تعداد شکست‌های آن‌ها ارتباط پیدا می‌کند. تیمی که با تنها یک شکست در صدر کم باخت ترین تیم‌های لیگ حتی بالاتر از پرسپولیس، سپاهان، استقلال و گل گهر ایستاده است و بر همین اساس به نظر می‌رسد ذوبی‌ها باید در رفسنجان ماموریتی غیرممکن را به سرانجام برسانند. البته این تنها نکته ویژه مسی‌ها در جدول رده‌بندی نیست و عدد 12 که در تعداد تساوی‌های آن‌ها درج‌شده نیز جالب‌توجه است.

ذوب‌آهن با حریف سیرجانی در هفته سوم روبرو شد که آن بازی در ورزشگاه فولادشهر با تساوی بدون گل به پایان رسید؛ اما همین 21 دی‌ماه گذشته نیز به‌حکم قرعه دو تیم در جام حذفی دوباره با هم پیکار کردند که این بار میزبان توانست با یک گل سند حذف شاگردان تارتار از جام حذفی را امضا کند. آن دیدار یکی از ضعیف‌ترین نمایش سبزپوشان در فصل اخیر بود. ذوبی‌ها در بعد تاکتیکی سرگردان عمل می‌کردند و در هر 2 فاز هجومی و دفاعی فاقد انسجام تیمی و نظم تاکتیکی مناسبی بود. سبزپوشان در تمامی خطوط ضعیف ظاهرشده و در اجرای برنامه‌ها و خواسته‌های تارتار، گیج و ناتوان نشان می‌دادند. ذوبی‌ها با توجه به شناختی که توان هجومی مس رفسنجان داشتند، به دنبال آن بودند که در گام نخست دروازه تیمشان را بسته نگاه داشته و در ضدحملات به گل برسند. برنامه بازیکنان ذوب‌آهن در فاز هجومی روی ارسال و حرکت از جناحین بناشده بود و بر همین اساس تلاش می‌کردند و با ارسال‌های کوتاه و بلند از جناحین و شوت‌های از راه دور از خلاهای موجود در عمق دفاع مس استفاده کنند و به گل برسند. این در حالی بود که شاگردان محمد ربیعی، با انجام یک بازی هوشمندانه در کنار فرصت‌طلبی لوسیانو پریرا، موفق شدند به اهداف خود دست یابند. آن‌ها قصد داشتند با گلزنی زودهنگام در این دیدار علاوه بر کم کردن استرس حاکم بر خود، فشار روانی را روی بازیکنان ذوب‌آهن بالا ببرند. اتفاقی که با شروع نیمه دوم به وقوع پیوست و همین امر سبب شد تا مسی‌ها در ادامه کار با اعتمادبه‌نفس بیشتری بازی را ادامه دهند. در فاز تهاجمی مسی‌ها روز پرفروغی را پشت سر گذاشتند و باوجودآنکه موقعیت گلزنی چندانی خلق نکردند، اما خلاقیت و تیزهوشی پریرا نقش موثری در صعود این تیم ایفا کرد و توانستند از این مرحله عبور کنند. آنچه در بازیی ماه گذشته بیشتر به چشم آمد بی‌تجربگی هافبک‌های ذوب‌آهن در کنار فقدان مهاجم چارچوب شناس و مهره موثر در فاز هجومی بود که کار دست ذوبی‌ها داد. از طرف دیگر فاصله غیرمعقول خط میانی و حمله ذوب‌آهن موجب شده بود تا شاگردان تارتار اسیر پرسینگ و قطع توپ‌های مداوم مسی‌ها شده و عملا نتوانند موقعیت گلزنی خاصی را ایجاد کنند. علاوه بر آن بی‌دقتی مهاجمان و نداشتن تمرکز کافی در زدن ضربات نهایی مانع از آن شد تا ذوبی‌ها از اندک موقعیت‌های ایجادشده نیز بهره چندانی ببرند. مشکلاتی که هنوز هم همچنان پابرجا مانده و گاندوهای اصفهانی هم از کمبود مهاجمی چهارچوب شناس رنج می‌برند و هم در خط دفاعی ضعف‌هایی غیرقابل‌چشم‌پوشی دارند. ضعف‌هایی که اگر چاره‌ای برای آن‌ها اندیشیده نشده باشد می‌تواند کام ذوبی‌ها را در رفسنجان تلخ کند و شرایط را از بد به بدتر تقلیل دهد.