این سپاهان بوی قهرمانی می‌دهد

حالا دیگر با قاطعیت می‌توان گفت این سپاهان بومی قهرمانی می‌دهد. تیمی که چهار بازی پشت سرهم را در نیم‌فصل دوم با برد سپری کرده و چهارنعل برای در آغوش گرفتن جام می‌تازد. تیمی که در آن دیگر نشانی از روند سینوسی نیم‌فصل نخست دیده نمی‌شود. طلایی پوشان اصفهانی به تعادلی رسیده‌اند که در صورت تداوم به چیزی جز قهرمانی منجر نخواهد. همان‌که هواداران زردپوش هشت فصل انتظارش را می‌کشند. طراح این مسیر هم کسی نیست جز ژوزه مورایس که این بار تجربه‌ای تازه را در فوتبال ایران به کارنامه خود اضافه می‌کند. مربی کاربلدی که در ابتدای فصل تا آمد با جو موجود آشنا شود و شیوه بازی تیم‌ها را به‌طور دقیق زیر ذره‌بین ببرد کمی طول کشد اما سرانجام کاشته‌هایش به بار نشست. کاشته‌هایی که حتی در زمان غیبت چهار ستاره اصلی هم می‌توانند کاری کنند کارستان. شکست فولاد در اهواز اوج شاهکار مورایس در فصل جاری بود. جایی که او با میدان دادن به بازیکنانی که کمتر به بازی گرفته می‌شدند تنها جای خالی غایب‌های تیمش را پر نکرد بلکه طراحی محدوده فعالیت چنین بازیکنانی که ماموریت محوله را به بهترین شکل انجام دهند هم روی دیگر از توانایی‌های این مربی پرتغالی محسوب می‌شود. وقتی فرشاد احمدزاده جای رامین رضائیان به‌عنوان مدافع راست انجام‌وظیفه می‌کند و البته به بهترین شکل این کار را به سرانجام می‌رساند نشان از نبوغ بالای مورایس دارد. همان‌گونه که آریا یوسفی، مانوئل فرناندز، سیاوش یزدانی و جلال‌الدین علیمحمدی هم جای خالی امید نورافکن، محمد دانشگر، رامین رضائیان و محمد کریمی را به‌گونه‌ای پر می‌کنند که غیبت ستاره‌های سپاهان چندان محسوس نباشد. بازی با فولاد همچنین یک‌چیز دیگر را هم ثابت کرد. این‌که زرد پوشان اصفهانی دفاع کردن را هم خوب می‌دانند و می‌توانند حتی یک‌نیمه کامل با حداقل اشتباه مقاومت کنند و اجازه باز شدن دروازه‌شان را به رقیبان ندهند. از سوی دیگر ظاهرا از فرصت سوزی مهاجمآن‌هم که در نیم‌فصل نخست تیم مورایس را آزار داده بود دیگر خبری نیست. در بازی با فولاد با ارفاق می‌توان گفت دو فرصت گلزنی نصف و نیمه گلزنی برای سپاهانی‌ها ایجاد شد که یکی از آن‌ها به بار نشست تا همین گل برای سوغاتی شیرین سه امتیازی آن‌ها از اهواز کفایت کند. حمله‌ای از جناح چپ با ارسال میلاد زکی پور مدافع فولاد را به‌اشتباه انداخته تا دفع نامناسب محمد نژادی مهدی سرنوشت این بازی حساس را مشخص کند؛ اما عقب نشستن یک‌نیمه‌ای طلایی پوشان اصفهانی قابل سرزنش نیست چراکه سه امتیاز بازی آن‌قدر ارزش داشت تا به هر شکل ممکن راهی کیسه امتیازی شاگردان مورایس شود. تعویض‌های سرمربی سپاهآن‌هم دیگر نقطه عطف بازی سپاهانی‌ها در اهواز محسوب می‌شود. جایی که او در دقیقه 31 مجبور شد فرناندز مصدوم را بیرون کشیده و کاتانو تازه‌وارد را به زمین‌بازی بفرستد. جدا از این تعویض اجباری جایگزینی محمدعلی نژاد با محمد قربانی ریسک بزرگی بود که جواب داد. همان‌گونه که یاسین سلمانی را تا دقیقه 86 بروی نیمکت نشاند تا جلال‌الدین علیمحمدی باتجربه بازی کند. مورایس می‌دانست این دیدار جای بازی برای بازیکن فانتزی بازی چون سلمانی نیست و به مهره‌ای دونده نیاز دارد تا کنترل میانه زمین را در اختیار داشته باشد و در کارهای دفاعی هم بتواند موثر ظاهر شود. همان کاری که علیمحمدی به‌خوبی از پس انجام آن برآمد. او باید جای خالی محمد کریمی را پر می‌کرد و تخریب بازی حریف حداکثر توان را به کار می‌گرفت که چنین نیز شد. از سوی دیگر مورایس در بازی دادن به سیاوش یزدانی هم ریسک بالایی را مرتکب شد چراکه ستاره یاغی استقلال همین چند روز پیش به سپاهان پیوسته بود و چندان با تیم هماهنگ نبود؛ اما یزدانی که به‌جای دانشگر محروم زوج نیسلون جونیور در خط دفاعی شده بود به نسبت بد کار نکرد و در مهار ساسان انصاری مهاجم سرعتی فولاد موفق بود. به هر شکل بازی با فولاد نشان داد که سپاهانی‌ها به مرزی از آمادگی رسیده‌اند که بعید است در هفته‌های آینده به حریفی باج دهند. البته فوتبال چندان قابل پیش‌بینی نیست و ممکن است در هر بازی اتفاقات غیرقابل‌پیش‌بینی نتیجه بازی را تغییر دهد؛ اما این سپاهان نیم‌فصل دوم با داشته‌هایش و البته دستیار سابق مورینیو در مسیر قهرمانی لیگ 22 حرکت می‌کند و قطار توقف‌ناپذیر نشان داده است. تیمی که اگر خودزنی نکند و ارزش امتیازی تمان بازی‌های باقی‌مانده تا پایان فصل را بداند پس از دو فصل ناکامی با محرم نوید کیا در کسب قهرمانی این بار می‌تواند طلسمی هشت‌ساله را بشکند. طلسمی که هر بار به دلیلی شکسته نشد تا نوبت به اعجاز مورایس و دوستانش برسد تا این جمع پرتغالی یکی از پرافتخارترین تیم‌های ایران را به‌جایی سوق دهند که سال‌هاست تشنه آن است. قهرمانی و صرفا قهرمانی آن گمگشته ای که حالا با یک مربی پرتغالی در دسترس قرارگرفته و نشانه‌هایش پدیدار شده است.