حفظ احترام زن مهم‌ترین فلسفه حجاب است
نگاه اسلام به بانوان، نگاهی ویژه است زیرا زن در مکتب اسلام دارای ارزش و جایگاه والایی است و به همین منظور از «حجاب» به عنوان نگهبان این ارزش‌ها و جایگاه یاد می‌کند
در متون ديني و منابع اسلامي به موارد زيادي برمي‌خوريم كه نشان از جايگاه ويژه زن در جامعه دارد و حضور فعال زن مسلمان ايراني در حوزه‌هاي مختلف علمي، آموزشي، فرهنگي، پژوهشي، اجتماعي، ورزشی و... مؤید اين مطلب است. بنابراين، اسلام با ظرافتي شايان توجه، نقش زن را در حوزه‌هاي مختلف جامعه تبيين كرده است.زن علاوه بر رسالت و مسئوليت تربيت نسلي هوشمند و متعهد، رسالت حضور در صحنه‌هاي اجتماعي را نيز بر عهده دارد بنابراين، اسلام با برخورد اصولي ضمن رفع مشكلات، زمينه رشد و تعالي زن را مهيا كرده و با منطق، ريزبيني و دورانديشي ويژه‌اي، نارسايي‌ها، ضعف‌ها و ناهنجاري‌هاي جامعه را اصلاح مي‌كند و با طرح برنامه‌هاي راهگشا و رساندن جامعه به قله سلامت، زمينه حضور آحاد مردم به ويژه زنان را در صحنه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و... را فراهم مي‌آورد.در این شرایط، اصولاً در جوامع ديني، حفاظت و مراقبت از عفت عمومي وظيفه‌اي است كه به عهده هر زن و مردي محول شده است؛ به‌عبارت‌دیگر، حفظ حرمت و رعايت حجاب و عفاف، تنها وظيفه زن نيست، بلكه مرد نيز، ملزم به رعايت دستورهاي شرع مقدس اسلام است.
در این خصوص، نگاه اسلام به بانوان، نگاهی ویژه است زیرا زن در مکتب اسلام دارای ارزش و جایگاه والایی است و به همین منظور از «حجاب» به عنوان نگهبان این ارزش‌ها و جایگاه یاد می‌کند.
حجاب از احكام ضروري اسلام است كه عموم مسلمانان در رعايت آن اتفاق‌نظر دارند. كتاب، سنت، فقه و سيره اسلامي بر آن صراحت دارد. از نظر اسلام، حجاب وسيله‌اي است براي صيانت از زن و ارتقاي شأن و شخصيت او. در فرهنگ اسلامي فلسفه حجاب و دلايل آن تبيين و تبعات بدحجابي بيان شده است.
پوشش زن مسلمان در قرآن كريم و احاديث اسلامي به عنوان وظيفه‌اي حتمي و داراي فلسفه معقول و ارزنده معرفي شده است.
زن مسلمان نيز با درك روشن آثار وجودي خود، پوشش اسلامي را با معرفت پذيرفته است و آن را نگهبان تقوا، عفت، حيا، نجابت، وقار، پاكي، ظرافت، فضيلت، صلابت، سلامت و متانت خود مي‌داند.
حجاب، آرمانی است تمدنی و نه تنها اسلامی که انسانی. شاید این‌طور القا شده باشد که تنها در جوامع شرقی یا مسلمان یا شاید تنها در ایران حجاب اجباری باشد. اینکه چقدر می‌توان به صرف وجود قانونی برای حجاب، پوشش را در ایران برای زنان اجبار قلمداد کرد جای بحث دارد اما حتی با فرض پذیرش این ادعا، این‌گونه نیست که زن در تمدن غرب مجبور به رعایت نوعی از پوشش نباشد.
حفظ احترام زن مهم‌ترین فلسفه حجاب است. مهم‌تر از حفظ نهاد خانواده و جلوگیری از اشاعه گناه.
پس باید توجه داشت که حکومت اگر به حجاب امر نکند، به فحشا امر کرده و میان این دو، راه سومی وجود ندارد. کار حکومت بسترسازی است؛ چون حکومت توان قانون‌گذاری و بایدونباید دارد. اگر حکومت از طریق قانون، گناهان اجتماعی را ممنوع نکند، بستر فساد و آلودگی را فراهم کرده؛ مانند اینکه خریدوفروش و شرب علنی مشروب آزاد شود؛ آیا در این صورت حکومت به شرب خمر دعوت نکرده است؟ امربه‌معروف و نهی از منکر برای حکومت واجب است و حکومت اگر با عدم بسترسازی مناسب امربه‌معروف نکند، خواه‌ناخواه امر به منکر کرده است.
