افسوس که ذوب‌آهن گلزن نداشت

ذوب‌آهن لیگ 22 را با رتبه نهمی به پایان رساند. رتبه‌ای که چندان قابل‌توجه به نظر نمی‌رسد و آنچه در این میان بیشتر به چشم می‌آید نداشتن یک گلزن همه‌فن‌حریف در این تیم است. تیمی که یکی از بهترین گلزنانش یک مدافع بود. آرمان اکوان با سه گل زده در حالی این عنوان را به خود اختصاص داد که دو مهاجم اصلی ذوب‌آهن یعنی محمدرضا سلیمانی و محمدحسین اسلامی مهاجمان اصلی نماینده سبزپوش اصفهان به شمار می‌رفتند. اسلامی سه گل و سلیمانی دوبار موفق به گلزنی شدند تا درمجموع این دو بازیکن تنها در پنج گل از 25 گل به ثمر رسیده تیمشان سهیم باشند. به عبارت بهتر پاشنه آشیل گاندوهای اصفهانی در لیگ فصل گذشته در خط حمله بود، جایی که آن‌ها باید گل می‌زدند تا ذوب‌آهن بتواند سه امتیازهای حساس را به کیسه واریز کند اما دو مهاجم اصلی توفیقی در این کار به دست نمی‌آوردند. این در حالی بود که اگر شاگردان مهدی تارتار می‌توانستند در برخی بازی با تکیه بر توانایی‌های خط حمله دروازه حریفان را به آتش بکشند چه‌بسا شرایط جدولی این تیم در پایان فصل با وضعیت کنونی کاملا تفاوت پیدا می‌کرد. تیمی که در 15 بازی با رقیبان به‌تساوی رضایت می‌دهد بدون شک اگر مهاجمی چارچوب شناس داشت، می‌توانست برخی از این تساوی‌ها را با برد به پایان برساند و امتیاز بیشتری جمع کند. نگاهی به جدول رده‌بندی خود گواهی بر این مدعاست. به‌طور مثال گل گهر رده ششمی با 9 شکست یک بار بیشتر از ذوب‌آهن طعم شکست را چشیده اما چون با 12 پیروزی، پنج برد بیشتر نسبت به تیم اصفهانی کسب کرده 45 امتیاز اندوخته دارد و سه پله بالاتر از شاگردان تارتار ایستاده است.

در این میان باید به بدشانسی بزرگ گاندوهای اصفهانی در لیگ فصل گذشته هم اشاره کرد. تارتار برای لیگ 22 دل به سعید باقر پسند بسته بود بلکه این مهاجم بلندقامت مشکل گلزنی تیمش را حل کند. باقرپسند که نیم فصل دوم لیگ بیست و یکم با نمایش‌های درخشان نام خود را به‌عنوان چهره کلیدی ذوب‌آهن مطرح کرده بود در همان هفته دوم و بازی با تراکتور مصدوم شد و این مصدومیت تا اندازه‌ای سنگین بود که لقب نخستین بازیکن فصل جدید که مصدومیت سخت رباط صلیبی را تجربه کرد را به خودش اختصاص داد. البته باشگاه ذوب‌آهن در یک فعل‌وانفعال عجیب دارکو بیدوف را برای جایگزینی باقر پسند استخدام کرد. مهاجم 33 ساله‌ای که دو فصل پیش در ذوب‌آهن 33 بازی انجام داد و توانست 10 گل هم بزند؛ اما بیدوف پس از جدایی از ذوب‌آهن شرایط خوبی را پشت سر نگذاشته و در لیگ صربستان مدت‌ها به میدان نیامده و در همان مدت زمان حضور هم گلی به ثمر نرسانده بود. با بازگشت این مهاجم صربستانی انتظار می‌رفت که او در ترکیب اصلی تیم به میدان رفته و با تکیه بر تجربه‌اش بتواند باری از روی دوش تارتار بردارد؛ اما شرایط به‌گونه‌ای دیگر پیش رفت و عملا بیدوف به نیمکت ذخیره‌ها دوخته شد چراکه مصدومیت این بازیکن موجب شد تا نتواند در تمرینات حضور فعالی داشته باشد و سرانجام هم دو طرف به فسخ قرارداد رضایت دادند و بیدوف مجبور به ترک ذوب‌آهن شد. با جدایی بیدوف عملا دست تارتار کاملا خالی شد چراکه آن‌ها در نیم فصل هم موفق به جذب مهاجمی نشدند تا مجبور به ادامه کار با محمدرضا سلیمانی و محمدحسین اسلامی باشند. دو بازیکنی که هرچند قابلیت‌های فروانی داشتند اما همان‌گونه که اشاره شد مشکل گلزنی ذوب‌آهن را حل نکرده‌اند. این در حالی است که اگر ذوبی‌ها از یک مهاجم چهارچوب شناس و فرصت‌طلب بهره می‌برند بدون شک حال‌وروز آن‌ها امروز خیلی بهتر بود. گاندوهای اصفهانی در برخی از بازی‌های فصل جاری سزاوار شکست نبودند اما همین خاموشی خط حمله امتیازهای حساسی را به باد فنا داد تا رتبه جدولی ذوب‌آهن شایسته سرزنش باشد. البته نباید از بدشانسی تارتار و مصدومیت بد موقع باقر پسند به‌سادگی گذشت چراکه شاید اگر این بازیکن در همان هفته‌های ابتدایی لیگ را از دست نمی‌داد شاید ذوبی‌ها تا این اندازه در خط حمله دچار مشکل نمی‌شدند. به‌هرحال لیگ 22 با فراز و نشیب‌های فراوان برای گاندوها اصفهانی به پایان رسید اما این گرفتاری باید به درس عبرتی برای آن‌ها تبدیل شود و در لیگ فصل آینده دیگر از این آسیب رنج نبینند. جذب یک یا دو مهاجم شش دانگ باید در دستور کار ذوبی‌ها قرار گیرد و بازار نقل و انتقالات پیش فصل خیلی زود وارد عمل شوند تا دستشان همچون فصل گذشته در پوست گردو نماند. به‌ویژه آن‌که در بازار تابستانه مهاجمان کارنامه دار خیلی زود هدف تیم‌های متمول قرار می‌گیرند و به‌قول‌معروف روی زمین نمی‌مانند. بر این اساس ذوبی‌ها باید خیلی هوشمندانه در این زمینه عمل کنند و وقت را هدر ندهند تا بلکه ترکش‌های این مشکل آسیب‌زا را به حداقل برسانند.