دنیای بدون شاعران

بازهم خبری تلخ در عصر یک روز تابستانی و درگذشت چهره‌هایی از نسل طلایی که دیگر تکرار نمی‌شود. احمدرضا احمدی دیروز رخت دیار ابدیت به تن کرد تا به دیدار کسانی برود که روزگاری صدای آنها را برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ضبط کرده بود به دیدار نادر نادرپور، فروغ فرخزاد، هوشنگ ابتهاج، احمد شاملو، محمدرضا شجریان و... فرزندان نسل طلایی ایران که سالیان سال باید صبر کرد تا ذره‌ای شبیه به این نسل زاده شود. نام‌ها را دوباره مرور کنید همگی وزنه‌های شعر و ادبیات فارسی بودند و دوباره بخوانید؛ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که کالبدی بی‌جان از آن مانده درست مانند شاعرانی که همه رخت از دنیا بر بسته‌اند.

احمدرضا احمدی موسیقی می‌دانست، شاعر بود، روزنامه‌نگار بود، نمایشنامه‌نویس و نقاش بود و آغازگر موج نو در شعر فارسی لقب گرفته بود اما هیچ‌گاه به فکر عناوین و لقب و شهرت نبود شاید بسیاری نمی‌دانستند که او سال‌هاست با بیماری درگیر است او مانند دیگر هم‌نسلانش نه سلبریتی بود و نه تشنه شهرت او اهل فرهنگ و هنر بود.

دنیای بدون شاعران، دنیای تاریکی است دنیای بدون شاعران دهه 20 تا 40 پایان روزهای خوش ادبیات فارسی است، ادبیات فارسی و شعر به مضحکه نسل امروز تبدیل شده که ارزش‌ها را فراموش کرده‌اند و جز با ارفاق چند شاعر، برای آیندگان دستاوردی جز تخریب زبان فارسی نخواهند داشت. دنیای بدون شاعران، دنیای زیبایی نیست و درگذشت هرکدام از بازماندگان نسل طلایی ادبیات، سینما، تئاتر و موسیقی ایران غمی دوچندان دارد.