عاقبت تلخ طبیعت‌گردی بدون دانش محیطی و راهنما
گردشگری طبیعی یا همان اکوتوریست در ایران سابقه زیادی ندارد و هر روز پای انسان‌های بیشتری به نقاط دنج و بکر باز می‌شود، مناطقی که هیچ‌گونه امکانات گردشگری و امدادی برای آن‌ها تدارک دیده نشده تا گردشگر ناآگاه و آموزش ندیده هم به طبیعت آسیب بزند و هم جان خود را به خطر بیندازد.
تصور عموم مردم از طبیعت‌گردی گردش در نقاط بکر به‌ویژه آبشار، کوهستان، غار و دشت‌ها، اتراق‌کردن در این مناطق و آب‌تنی و گشت با خانواده یا گروه دوستان بدون هیچ‌دانش و اطلاعاتی از محیط و طبیعت است. تب طبیعت‌گردی در تعطیلات به‌ویژه تابستان تندتر از فصل‌های دیگر است و همین موضوع نیز سبب شده تا طبیعت‌گردی و سفر به طبیعت که قرار است خاطره خوشی را رقم بزند به بدترین و تلخ‌ترین اتفاق تبدیل می‌شود. هفته گذشته یک خانواده سه‌نفره اصفهانی به غار یخی در منطقۀ سمیرم برای گردشگری رفته بودند که غار دچار ریزش شد. در این حادثه پدر و مادر خانواده جان باختند و فرزند دچار مصدومیت شد تا تنها یک عضو از این خانواده از این حادثه دلخراش جان سالم به در ببرد، در حادثه‌ای دیگر درحالی‌که این سرمقاله را می‌خوانید امدادگران به دنبال گردشگری در ارتفاعات فریدون‌شهر هستند که چهار روز از گم‌شدنش می‌گذرد. خبرها را در شهرهای دیگر مرور کنید؛ سقوط پسر جوان از آبشار شلماش، غرق‌شدن گردشگر در آبشار آب ملخ، مفقود شدن گردشگران در منطقه کردکوی، و... تنها بخشی از حوادثی است که احتمالا اخبار آن به گوشتان خورده است. متأسفانه طبیعت‌گردی در ایران به پدیده‌ای خطرناک و مشکل‌ساز هم برای انسان و هم برای طبیعت تبدیل شده است. عدم توجه به مسائل ایمنی، نداشتن دانش محیطی و اطلاع از شرایط ویژه اقلیمی، ناآشنایی با محیط و بهره‌نگرفتن از راهنمایان طبیعت‌گرد و محلی از جمله عواملی است که سوانح طبیعت‌گردی را افزایش داده است. تورهای غیرمجاز طبیعت‌گردی که از راهنمایان خبره طبیعت‌گرد و محلی بهره نمی‌برند نیز از جمله عوامل افزایش حوادث این نوع از گردشگری در ایران است.
گردشگری طبیعی یا همان اکوتوریست در ایران سابقه زیادی ندارد و هر روز پای انسان‌های بیشتری به نقاط دنج و بکر باز می‌شود، مناطقی که هیچ‌گونه امکانات گردشگری و امدادی برای آن‌ها تدارک دیده نشده تا گردشگر ناآگاه و آموزش ندیده هم به طبیعت آسیب بزند و هم جان خود را به خطر بیندازد. نقاط بکر و دیدنی در ایران کم نیست اما ورود بی‌حساب‌وکتاب گردشگران به این نقاط سبب شده تا این مناطق با حجم زیادی از زباله، تغییرات اقلیمی و آسیب به حیوانات و پوشش گیاهی و جانوری روبه‌رو شوند.
وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی باید بر روی این بخش از گردشگری نظارت و برنامه‌ریزی جدی داشته باشد چرا که عاقبت طبیعت‌گردی در ایران بدون راهنما و دانش محیطی هم برای گردشگر و هم برای طبیعت تلخ و جبران‌ناپذیر است و نه‌تنها به اقتصاد محلی کمک نمی‌کند بلکه زمینه‌ساز مشکلات و چالش‌های زیادی نیز بوده است.
