خاطرات اصفهان رؤیای دُبی
اصفهان از دیرباز، زمانی که بسیاری از کشورها حتی متولد نشده بودند شهر دوستدار دوچرخه بود، اصفهان به دلیل بافت شهری و نوع خیابان‌سازی‌ها امکان دوچرخه‌سواری در اصفهان نسبت به دیگر کلان‌شهرها مهیاتر است و فرهنگ دوچرخه‌سواری از گذشته تا به امروز در خون اصفهانی‌ها بوده و مردمانش با دوچرخه‌سواری مأنوس هستند.
اصفهان از دیرباز، زمانی که بسیاری از کشورها حتی متولد نشده بودند شهر دوستدار دوچرخه بود، اصفهان به دلیل بافت شهری و نوع خیابان‌سازی‌ها امکان دوچرخه‌سواری در اصفهان نسبت به دیگر کلان‌شهرها مهیاتر است و فرهنگ دوچرخه‌سواری از گذشته تا به امروز در خون اصفهانی‌ها بوده و مردمانش با دوچرخه‌سواری مأنوس هستند. اما همین مردم دوستدار دوچرخه‌سواری و حمل‌ونقل پاک، کم‌تر میزبان مسئولان شهری بودند که این نیاز را بشناسد و به آن پاسخ درست و با برنامه در شهر بدهد انگار همیشه یک جای کار برای تبدیل اصفهان به دوچرخه دوست‌ترین شهر جهان می‌لنگد. مدتی مسیرهای متعدد ویژه دوچرخه در شهر اصفهان تعیین شد مسیرهایی که موافقان و مخالفان زیادی داشت، عده‌ای آن را یکی از عوامل ترافیک شهر و با جانمایی اشتباه عنوان می‌کردند و برخی دیگر نیز با دفاع از این مسیرها آن را لازمه دوچرخه‌سواری و حذف خودروها می‌دانستند، برای ترویج دوچرخه‌سواری در شهر، تنها مسیرهای دوچرخه‌سواری کافی نبود قرار بود استارتاپی تحت عنوان «بیدود» دوچرخه‌های اشتراکی را در شهر اصفهان گسترش دهد.
هم چنین شهرداری نیز در تمام خیابان‌ها ایستگاه‌های کرایه دوچرخه برای استفاده عموم راه‌اندازی کند برنامه‌هایی که با سدهای عجیب‌وغریب روبه‌رو شد و هیچ‌گاه رنگ واقعیت به خود نگرفت و از آن ایستگاه‌ها، تنها میله‌های فلزی سبزرنگی مانده است که موتورسیکلت‌ها به آن تکیه داده‌اند. دنیا نمی‌ایستد و متوقف نمی‌شود؛ دوچرخه دوست‌ترین شهر جهان قرار است در همین حوالی در کشوری مسلمان با چارچوب‌های اخلاقی و اجتماعی نزدیک به ایران، کشوری تازه‌تأسیس، اما آینده‌دار رنگ واقعیت به خود بگیرد.
امارات و شهر دبی با طرح «شهر دوچرخه‌سواری دبی ۲۰۴۰» که توسط یک شرکت مشاوره طراحی شهری معرفی شده، قصد دارد تا در حوزه دوچرخه‌سواری حتی از شهرهایی مانند آمستردام و کپنهاگ نیز پیشی بگیرد. این پروژه، هوشمندترین زیرساخت پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری جهان خواهد بود که بدون انتشار کربن و باانرژی جنبشی بیش از سه میلیون نفر را به هم متصل خواهد کرد و قرار است دبی را به متصل‌ترین شهر جهان با پای پیاده و دوچرخه تبدیل کند. رؤیایی که در اصفهان آماده و حاضر وجود دارد اما هیچ‌کس نیست که این ظرفیت را بشناسد و آن را توسعه دهد. اصفهان به‌سادگی می‌تواند به شهر دوستدار دوچرخه و پیاده‌روی تبدیل شود اما با عطش بی‌پایان مسئولینش به توسعه آن هم از نوع ناپایدار، اصفهان را به شهر دوستدار موتورسیکلت و خودرو تبدیل کرده است.
دبی شهری تازه‌تأسیس است و شاید قدمتش از عمر چنارهای عباس‌آباد هم کم‌تر باشد، اما مسیر پیشرفت از قدمت قوی‌تر است و آینده متعلق به کشورهایی است که برای آن برنامه‌ریزی دارند و بتوانند با حفظ قدمت و گذشته خود به‌عنوان پشتوانه قوی و سازنده به استقبال آینده بروند.
