زخم دوباره بر پیکر نیمه‌جان زاینده‌رود
مدیریت منابع آب کشور بایستی به‌صورت علمی و بدون حب و بغض‌های منطقه‌ای و با درنظرگرفتن شرایط تاریخی و استعدادهای طبیعی صورت گیرد.
اصفهان امروز - امیر اکبری | حوضه آبریز زاینده‌رود با وضعیت بحرانی، بار دیگر مورد تهدید طرح‌های انتقال آب قرار دارد. طرح بن - بروجن با هدف انتقال سالانه حداقل 50 میلیون مترمکعب آب از این حوضه آبریز به استان هم‌جوار بار دیگر راه‌اندازی شده است.
زاینده‌رود که در این سال‌ها با بذل و بخشش‌های غیرکارشناسی در دولت‌ها به‌ویژه در دوره احمدی‌نژاد دچار بحران خشکسالی شده، بازهم مورد چشمداشت سلیقه‌ها و افراد با اهداف کوتاه‌مدت قرار دارد.
این حوضه آبریز که 93 درصد آن در استان اصفهان قرار دارد، اکنون با هجمه و هیاهوی برخی نمایندگان مجلس و افراد ذی‌نفوذ مورد قلع‌وقمع قرار گرفته است. درحالی‌که حقابه‌داران اصفهان و حقابه زیست‌محیطی تالاب گاوخونی سال‌هاست که قطره چکانی و با منت به صاحبان اصلی ارائه می‌شود، استان‌های اطراف به‌راحتی برداشت‌های خود را بدون مشکل و کاهش در این سال‌ها دریافت کرده‌اند. در جای خود توسعه، عمران و آبادانی استان‌های همسایه جزو آرزوهای تک‌تک هم‌میهنان از جمله ساکنان اصفهان است، اما اگر این پیشرفت به بهای نابودی تمدن و پهنه زیستی کهن که بر پایه زاینده‌رود بنا شده انجام شود، بی‌شک از برکت و ماندگاری بی‌بهره خواهد بود.
مدیریت منابع آب کشور بایستی به‌صورت علمی و بدون حب و بغض‌های منطقه‌ای و با درنظرگرفتن شرایط تاریخی و استعدادهای طبیعی صورت گیرد. با رعایت این موارد می‌توان به چشم‌انداز توسعه پایدار و افزایش همدلی و اخوت امیدوار بود.
براین‌اساس طرح مجدد موضوع انتقال آب از اصفهان به سایر استان‌ها، آغاز یک مسیر پرچالش و بی‌بازده خواهد بود که هر دو سوی مسیر را دچار فرسایش و تنش خواهد ساخت. بهتر است در کوتاه‌ترین زمان ممکن همه طرح‌های انتقال آب مورد بازنگری و بررسی کارشناسی قرار گرفته و موارد اشتباه متوقف و گزینه‌های درست تسریع شوند. با این روش راه کدورت میان استان‌های هم‌جوار بسته و امیدواری به پیشرفت و سرافرازی جمعی بیشتر از پیش خواهد شد.