زمستانی که گرگ‌ها به دروازه‌های اصفهان رسیدند
زمستان ۱۴۰۳ برای اصفهان، تنها فصل سرما نبود؛ فصلی بود که حیات وحش، بی‌صدا و بی‌پناه، به دروازه‌های شهر رسید. در حالی که شهروندان در گرمای خانه‌هایشان به دنبال آرامش بودند، در حاشیه‌ها، چشم‌هایی براق و گرسنه از تاریکی سر برمی‌آوردند.
سارا اکبری: زمستان ۱۴۰۳ برای اصفهان، تنها فصل سرما نبود؛ فصلی بود که حیات وحش، بی‌صدا و بی‌پناه، به دروازه‌های شهر رسید. در حالی که شهروندان در گرمای خانه‌هایشان به دنبال آرامش بودند، در حاشیه‌ها، چشم‌هایی براق و گرسنه از تاریکی سر برمی‌آوردند.
در روستای دره بیدکرون، گرگ‌ها به آغل گوسفندان حمله کردند. تصاویر منتشرشده از این حادثه، نشان از جسارت و ناامیدی حیواناتی دارد که دیگر در زیستگاه‌های خود، غذایی برای یافتن ندارند. این تنها یک نمونه بود؛ گزارش‌هایی از مشاهده گربه‌های وحشی، روباه‌ها و حتی گرازها در حاشیه شهر و روستاهای اطراف نیز منتشر شد.
علت این نزدیکی بی‌سابقه چیست؟ کاهش منابع غذایی در زیستگاه‌های طبیعی، خشکسالی، تخریب زیستگاه‌ها و افزایش جمعیت انسانی در مناطق حاشیه‌ای، حیوانات را وادار به جستجوی غذا در نزدیکی سکونتگاه‌های انسانی کرده است. زمستان سخت و کمبود منابع، آن‌ها را به سمت شهر کشانده است.
پارک آموزشی حیات وحش صفه، به‌عنوان تنها مرکز تخصصی درمان حیوانات وحشی در اصفهان، در این مدت میزبان حیواناتی بود که یا زخمی شده بودند یا از سوی شهروندان به این مرکز تحویل داده شدند. این مرکز، با تلاش‌های شبانه‌روزی، سعی در بازپروری و بازگرداندن این حیوانات به طبیعت دارد.
اما آیا این تلاش‌ها کافی است؟ آیا زمان آن نرسیده که به جای مقابله با حضور حیوانات در شهر، به فکر احیای زیستگاه‌های طبیعی آن‌ها باشیم؟ شاید زمستان ۱۴۰۳، زنگ هشداری باشد برای ما؛ هشداری که نشان می‌دهد مرز بین شهر و طبیعت، هر روز کمرنگ‌تر می‌شود و اگر ما به طبیعت احترام نگذاریم، طبیعت نیز به حریم ما وارد خواهد شد.