شیوع بیماری‌های تنفسی نخستین چراغ‌قرمز به آموزش حضوری
علی‌رغم مخالفت والدین و با اشاره به اینکه حضوری شدن مدارس در این مدت کوتاه آن‌هم در شرایطی که هنوز تهدید ابتلا به کرونا در کشور وجود داشت اما این اتفاق رخ داد و مسئولان آموزش‌وپرورش به این ترتیب سیستم را محک زدند
در فروردین‌ماه سال 1401 بود که به دستور وزارت آموزش‌وپرورش، پس از دو سال تحصیل کرونایی از راه دور، مقرر شد که کلاس‌های درس به صورت حضوری برگزار شده و امتحانات آخر ترم متوسطه‌ها و کنکوری‌ها نیز به صورت حضوری باشد. علی‌رغم مخالفت والدین و با اشاره به اینکه حضوری شدن مدارس در این مدت کوتاه آن‌هم در شرایطی که هنوز تهدید ابتلا به کرونا در کشور وجود داشت اما این اتفاق رخ داد و مسئولان آموزش‌وپرورش به این ترتیب سیستم را محک زدند تا برگزاری حضوری مدارس در ابتدای مهر 1401 را پس از این مدت رکود، بررسی کنند. این تصمیم پا برجا ماند و بارها و بارها اعلام شد که مدارس در تمام مقاطع تحصیلی از ابتدای سال تحصیلی 1401-1402 به صورت حضوری بوده و با حفظ پروتکل‌های بهداشتی برگزار خواهد شد؛ چرا که آموزش غیرحضوری چالش‌های زیادی بوجود آورده بود. از طرفی در آموزش غیرحضوری کیفیت بسیار پایین آمده و سطح دانش بین دانش‌آموزان تفاوت پیدا کرده بود که خود دردسر بزرگی محسوب می‌شد.
برخی دانش‌آموزان اگرچه به دلیل نمره قبولی که در امتحانات پایان ترم به صورت غیرحضوری و غالبا با تقلب کردن یا استفاده از کمک والدین کسب کرده بودند، اکنون با بقیه در یک رده و سطح تحصیلی قرار گرفته‌اند؛ درصورتی‌که در واقع مسئله یادگیری دروس کلاس بالاتر برای همه آنها یکسان نیست. این مسئله در بین دانش‌آموزان کلاس اول که از ابتدا در دوران کرونا و آموزش غیرحضوری وارد حیطه تحصیل شده بودند بدتر است چرا که از پله نخست به وجود ضعف در آموزش غیرحضوری برای کلاس اولی‌ها، تقریبا هیچ‌چیز یاد نگرفته‌اند. این‌ها به علاوه موارد متعدد دیگری همچون نیاز به تعامل دانش‌آموزان با همسالان خود که در محیط مدرسه رخ می‌دهد اما در مدت دوری از مدرسه میزان حضور بی‌رویه آنها در فضای مجازی افزایش یافته و تحرکشان نیز کاهش یافته بود، به اندازه کافی برای حضوری شدن مدارس توجیهات قابل قبولی به شمار می‌رفت اما آنچه در این میان از کنترل خارج شد تأکیدی بود که بر حضوری شدن مدارس به وعده رعایت پروتکل‌های بهداشتی و تأمین سلامت آنها وجود داشت و این در شرایطی بود که بسیاری از زیرساخت‌های مدارس و کلاس‌های درس در دو سال گذشته تحلیل رفته و نیاز به ساماندهی
داشت. از سویی در دوران تعطیلی، تعداد سرویس‌های مدارس به شدت کاهش یافت که اکنون مشکل تردد دانش‌آموزان از دغدغه‌های والدین و مسئولان به‌ویژه در سیستم حمل‌ونقل عمومی بود. از سوی دیگر کنترل و مدیریت پروتکل‌های بهداشتی دانش‌آموزان در واقع به‌هیچ‌عنوان مسئله‌ای نیست که بتوان آن را به مدت طولانی در اختیار گرفت و مسئله‌ای میان دستگاهی از خانه تا مدرسه است. همان‌طور که شاهد بوده‌ایم اصفهان از ابتدای سال هنوز هیچ روزی هوای پاک نداشته و ماه گذشته زیر سایه آلودگی هوا که بارها در اصفهان باعث تعطیلی مدارس شده است، آموزش حضوری آغاز شد که البته ماجرای آلودگی هوا خود درد جای دیگری قابل‌بررسی است. بااین‌وجود کلاس‌های درس در حالی تشکیل شد که کرونا به واسطه اقدامات مراقبتی دو سال گذشته و عبور از پیک‌های متعدد، در حال کاهش یافتن بود اما در واقع تنها نفسی تازه می‌کرد تا در فرصت مناسب حمله خود را آغاز کند. در سایه این اتفاق بازگشایی مدارس که از اول صبح ترافیک بزرگی در شهر ایجاد می‌کند، با نقطه صفر حضور دانش‌آموزان در سرویس‌هایی که اکنون کم تعداد و پرمخاطب شده‌اند آغاز شده و در کلاس‌هایی با حضور حدود 30 نفر دانش‌آموز ادامه پیدا
می‌کند، موقع زنگ‌های تفریح در حیاط‌های کوچک مدارس با حضور تمامی دانش‌آموزان مدرسه شدت می‌گیرد و در سایه عدم استفاده از ماسک، الکل‌های ضدعفونی‌کننده و رعایت فاصله اجتماعی در نمازخانه و سالن‌های تجمعات مدارس و اتوبوس‌های پرتجمع حمل‌ونقل عمومی شهر در هنگام بازگشت به خانه، به اوج خود می‌رسد. همین امر باعث شده است که هنوز یک ماه از آغاز سال تحصیلی نگذشته و پاییز به‌درستی روی سرد خود را به شهر نشان نداده، شاهد افزایش مراجعه بیماران تنفسی از جمله کودکان و والدین آنها به مراکز درمانی باشیم که بزرگترین منشأ ابتلا و انتقال آن در مدارس و توسط دانش‌آموزان است. اکنون که فصل و موقع نگرانی ابتلا به آنفولانزا نیز رسیده است و استفاده از ماسک و مراقبت‌های بهداشتی دائم هشدار داده می‌شود، خبرهایی از اوج گرفتن دوباره اما خفیف کرونا نیز به گوش می‌رسد که هنوز وقت زیادی از خوشحالی‌مان بابت روزهای بدون فوتی کرونا نگذشته است. عجیب و دور از انتظار نیست که بزودی در پی حضوری شدن مدارس و دانشگاه‌ها شاهد پیک‌های جدید کرونا باشیم.سیستم آموزشی کشور هر بار با در نظر گرفتن مضرات و معایب آموزش حضوری و غیرحضوری تصمیم خود را گرفت اما در واقع
از هر دوی این تصمیمات نمره منفی کسب کرد چرا که دو سال فرصت داشت از تعطیلی مدارس استفاده کند و نسبت به تجهیز آن برای شرایط خاص که هر لحظه امکان بازگشت و اوج‌گیری چیزی مثل کرونا وجود دارد، اقدامات سازنده‌ای انجام دهد؛ اما اگر به هر دلیل این امکان برایش وجود نداشت، زیرساخت‌های ضعیف آموزش غیرحضوری نیز عملکرد ناموفقی از خود نشان دادند؛ پس درهرصورت تیشه به ریشه چرخه عریض و طویل آموزشی و پرورشی فرزندان زده شد.
به نظر می‌رسد برگزاری حضوری کلاس‌ها انتخابی بین بد و بدتر بوده است که قیمت و بهای اصلی آن را کودکان می‌پردازند چرا که مدارس تحت هر شرایط شهریه‌های خود را دریافت می‌کنند، کتاب‌های درسی به روال همیشه از طریق درگاه الکترونیکی مجموعه آموزش‌وپرورش فروخته می‌شود و معلمان نیز در هر دو حالت حضوری و غیرحضوری بودن کلاس‌های درس، حقوق خود را دریافت می‌کنند؛ اینجا تنها خانواده‌ها و فرزندانشان هستند که در بی‌تدبیری صورت گرفته، جان و مالشان هدر می‌رود.
