با پیوستن به «کمپین نه به تصادف» سفری ایمن برای همه بسازیم
هر روز که صفحات روزنامهها را ورق میزنیم، اخبار تلخ تصادفات رانندگی به چشم میخورد. گویی این فاجعه خاموش، به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل شده است.

بر اساس اعلام وزارت بهداشت سال گذشته بیش از ۲۰ هزار نفر در تصادفات جادهای جان خود را از دست دادند.
سوالی که باید از خود بپرسیم این است: تا کی قرار است این چرخهی تکراری ادامه پیدا کند؟ آیا فرهنگ رانندگی ما مشکل دارد یا زیرساختهای جادهای؟ آیا نبود نظارت کافی و عدم رعایت قوانین، نقش بیشتری در این تراژدی بازی میکند؟
پلیس راهور بارها هشدار داده است که عامل انسانی، بیشترین سهم را در این سوانح دارد. سرعت غیرمجاز، سبقتهای بیجا، خستگی و خوابآلودگی رانندگان و بیتوجهی به قوانین راهنمایی و رانندگی، همگی دلایلی هستند که میتوانند جان یک خانواده را در یک لحظه بگیرند.
در حالی که بسیاری از کشورهای توسعهیافته با برنامهریزی دقیق توانستهاند آمار تصادفات را کاهش دهند، ما همچنان درگیر روزهای خونین جادهای هستیم. راهکار چیست؟ افزایش نظارتها؟ بهبود زیرساختها؟ یا فرهنگسازی گسترده؟ شاید پاسخ، ترکیبی از همه اینها باشد و آنچه مسلم است برای کاهش مرگ و میر ناشی از حوادث جاده ای که عمدتا جوانان این مرز و بوم هستند، علاوه بر ضرورت انجام پژهشهای علمی در این زمینه، نیاز به عزم ملی داریم.
اما یک چیز واضح است: اگر اقدامی نکنیم، باز هم در صفحه حوادث روزنامهها، اسامی قربانیان جدید را خواهیم خواند.
بیاییم به پویش «نه به تصادف» که از یکم اسفند ماه ۱۴۰۳ تا ۱۵ فروردین ۱۴۰۴ برگزار می شود، بپوندیم.