سینمای دغدغه مند روی پرده اکران
اسب سرکش و منحوس کرونا تا حدودی رام شده و بارقه‌هایی از امید برای بازگشت به شرایط قبل از کرونا، فرهنگ و هنر را فراگرفته است و سینما مجددا بدون محدودیت به روی علاقه‌مندان و مشتاقان بازگشایی‌شده است.
اصفهان امروز- راضیه چنگیز نائین |اسب سرکش و منحوس کرونا تا حدودی رام شده و بارقه‌هایی از امید برای بازگشت به شرایط قبل از کرونا، فرهنگ و هنر را فراگرفته است و سینما مجددا بدون محدودیت به روی علاقه‌مندان و مشتاقان بازگشایی‌شده است. تابستان 1401 فرصت خوبی برای آشتی مخاطبان با سینماست چرا که فیلم‌های روی پرده این روزها نیز ارزش تماشا دارند و فیلم‌های دغدغه مندی محسوب می‌شوند. بدون قرار قبلی، بی‌صدا حلزون، علفزار، روز ششم، طلاخون و هناس از فیلم‌های تازه‌نفس اکران هستند که با اضافه شدن زالاوا تنوع ژانر را تکمیل کرده‌اند. بااین‌همه دو فیلم از میان این فیلم‌ها با موضوعات تازه و مهمی ساخته‌شده‌اند که برای جامعه پیام‌های مهمی دارد. «بدون قرار قبلی» ساخته بهروز شعیبی و «بی‌صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی‌زاده دو فیلمی هستند که نگاه
ویژه‌ای به دو موضوع مهم اجتماعی داشته‌اند.
بدون قرار قبلی ساخته بهروز شعیبی که در چهلمین جشنواره فیلم فجر نیز با نظرات و نقدهای مثبتی روبه‌رو شد این روزها روی پرده سینماهاست. این فیلم در بخش بهترین صدابرداری و بهترین فیلم از نگاه ملی در چهلمین جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بلورین شده است. داستان فیلم درباره یاسمین است که به سن و سال پسر شش‌ساله‌اش بوده که به آلمان (برلین) مهاجرت کرده و حالا با مرگ پدر، ناچار است پس از سی سال به ایران بازگردد. پسرش دچار اتیسم است و این سفر را برایش دشوار می‌کند. یاسمین شناختی از پدرش ندارد و بیش از آن میراثی که پدر برایش گذاشته، باعث تعجب او می‌شود. اقامت کوتاه و ناخواسته او در زادگاه پدر و دیدار باکسانی که پدرش را می‌شناسند، یاسی را به درک تازه‌ای از انسان و مفهوم مرگ می‌رساند.«بدون قرار قبلی» توانسته با نگاه درست و دقیق به زندگی خانواده‌های طیف اتیسم و هم‌چنین کودکان اتستیک بخشی از چالش‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌های زندگی این بخش از جامعه را به تصویر بکشد. نگاهی که با استقبال جامعه هنری و مردم روبه‌رو شده و علی نصیریان بازیگر مطرح و پیشکسوت سینمای کشورمان این فیلم را تحسین کرده است. «بدون قرار قبلی» به دلیل بازتاب زندگی خانواده‌های طیف اتیسم مورد استقبال این خانواده‌ها نیز قرارگرفته است و نکته مثبت و اثرگذار آن اینجاست که بخش‌هایی از زندگی خانواده طیف اتیسم جلوی چشم مخاطبان می‌گذارد.
بی‌صدا حلزونی برای ناشنوایان
بی‌صدا حلزون اولین ساخته بلند بهرنگ دزفولی‌زاده به نویسندگی محمدرضا رهگذر و تهیه‌کنندگی مرتضی شایسته محصول سال ۱۳۹۸ است. فیلم بی‌صدا حلزون روایت مادری کم‌شنوا است که علی‌رغم مخالفت همسر سابقش که او هم ناشنوا است، سعی دارد برای فرزندش عمل کاشت حلزون انجام دهد تا او بتواند به مدرسه کودکان عادی برود و آینده‌ای متفاوت داشته باشد. فیلم روایتگر زندگی افراد کم‌شنوا و ناشنواست و چالش‌های این قشر را به تصویر می‌کشد. هرچند نقدهایی از طرف جامعه ناشنوایان و کم‌شنوایان به این فیلم واردشده اما این اولین باری است که در سینمای ایران شخصیت اصلی یک فیلم فردی کم‌شنواست و وجهی جدید از زندگی بخشی از جامعه را به نمایش می‌گذارد که شاید کم‌تر به آن توجه شده یا نگاه‌ها به این جامعه اغراق‌آمیز و یا ترحم‌آمیز بوده است. هانیه توسلی، مهران احمدی، محسن کیایی، پدرام شریفی، بهنوش بختیاری و علیرضا جلالی تبار در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند و نکته جالب‌توجه در آن استفاده از زبان اشاره در اکثر سکانس‌های فیلم و هم‌چنین اکران‌های ویژه خانواده‌های ناشنوا و کم‌شنواست.