صداوسیما، بودجه بیشتر کیفیت کمتر
تلویزیون خانه بی‌آنکه کسی تماشایش کند روشن است. کنترل را برمی‌دارم تا خاموشش کنم اما منصرف می‌شوم و با خودم می‌گویم که بگذار ببینم با این بودجه‌ای که صداوسیما امسال هم مثل بسیاری از این سال‌ها افزایش چشمگیر و حیرت‌آوری داشته چه برنامه‌هایی پخش می‌کند؛
تلویزیون خانه بی‌آنکه کسی تماشایش کند روشن است. کنترل را برمی‌دارم تا خاموشش کنم اما منصرف می‌شوم و با خودم می‌گویم که بگذار ببینم با این بودجه‌ای که صداوسیما امسال هم مثل بسیاری از این سال‌ها افزایش چشمگیر و حیرت‌آوری داشته چه برنامه‌هایی پخش می‌کند؛ هرچند چشمم آب نمی‌خورد که برنامه دندان‌گیری داشته باشد. اگر تلویزیون را یکی از اهالی خانواده روشن نکرده بود که محال بود خودم آن را روشن کنم. ماه‌هاست که دستم به کنترل تلویزیون نرفته و روشنش نکرده‌ام.
شبکه نمایش فیلم سینمایی «مهمان مامان» را پخش می‌کند. فیلم خوبی است اما چند باری آن را دیده‌ام و حوصله دوباره دیدنش را ندارم. نمی‌دانم شاید خود شبکه نمایش هم از پخش آن خسته شده باشد! شبکه پویا را امتحان می‌کنم. انیمیشن ایرانی «ببعی» را نمایش می‌دهد. برای من که جذابیتی ندارد، با شناختی که از سلیقه برادرزاده‌هایم دارم گمان نمی‌کنم که کودکان هم چندان از آن خوششان بیاید. برادرزاده‌هایم مدت‌هاست که این شبکه را تماشا نمی‌کنند. از خیر این شبکه هم می‌گذرم.
شبکه آی‌فیلم هم که طبق معمول به پخش سریال‌های تکراری مشغول است؛ همان کاری که شبکه تماشا انجام‌می‌دهد. نمی‌دانم مگر یک مخاطب چند بار می‌تواند یک سریال را تماشا کند؟!
در شبکه سلامت، پزشکی درباره بیماری‌های کرونا و آنفلوآنزا حرف می‌زند. شبکه ورزش مستندی تکراری از فوتبال پخش می‌کند و شبکه مستند برنامه‌ای از حیات‌وحش. دیگر حوصله نشستن و تماشای این‌همه توهین به شعورم را با این برنامه‌های سطحی و تکراری ندارم. تلویزیون را خاموش می‌کنم و کنترل را که می‌دانم دیگر برای روشن‌کردن تلویزیون سراغ آن نمی‌روم، کنار می‌گذارم.
تکرار و تکرار در این صداوسیمایی که به نظر نمی‌رسد مخاطب برایش اهمیتی داشته‌باشد، بیداد می‌کند. آدمیزاد در حیرت می‌ماند که این بودجه‌های هنگفتی که این سازمان می‌گیرد صرف ساختن چه برنامه‌هایی می‌شود! کارگردان‌ها، بازیگرها و برنامه‌سازان موفق و خلاق کم نداریم اما چه بسیاری از آن‌ها خانه‌نشین شده‌اند و با مشکلات مالی و روحی زیادی روزگار می‌گذرانند اما مدیران صداوسیما حاضر نیستند استفاده درستی از آن‌ها بکنند و بودجه بالایی که از خود این مردم است را برای ساختن برنامه‌هایی خوب و باکیفیت هزینه کنند. همین می‌شود که مخاطبان صداوسیما هرروز بیشتر از دیروز کم می‌شوند و شبکه‌های ماهواره‌ای پرمخاطب‌تر.
