حقابه زاینده‌رود مطالبه اصلی است؛آدرس غلط ندهید
این روزها و از هر تریبونی یک صحبت زیاد شنیده می‌شود. آن‌هم جریان دائمی زاینده‌رود است. در سفر اخیر رئیس‌جمهور به اصفهان، وزیر نیرو طوری از پروژه انتقال آب از دریای عمان به اصفهان صحبت کرد که گویا تمام مشکلات آبی اصفهان با این طرح حل می‌شود.
این روزها و از هر تریبونی یک صحبت زیاد شنیده می‌شود. آن‌هم جریان دائمی زاینده‌رود است. در سفر اخیر رئیس‌جمهور به اصفهان، وزیر نیرو طوری از پروژه انتقال آب از دریای عمان به اصفهان صحبت کرد که گویا تمام مشکلات آبی اصفهان با این طرح حل می‌شود. وزیر نیرو در این سفر گفت: این پروژه معادل ۴۰۰ میلیون مترمکعب آب برای استان دارد، عمده این آب برای تأمین مصارف صنعتی استان مورداستفاده قرار می‌گیرد و بخشی از آن نیز برای شرب استان پیش‌بینی شده است. او در بخشی از صحبت‌هایش گفت: ۴۰۰ میلیون مترمکعب تقریباً معادل آب شرب حدود ۷۰ درصد استان یا بخش قابل‌توجهی از آب کشاورزی است. با انتقال این آب منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی استان امکان استفاده بیشتری در بخش کشاورزی دارد و گشایشی در منابع آبی و مصارف به وجود می‌آورد. این صحبت‌ها از آن روز واکنش‌هایی را با خود به همراه داشت. حرف‌هایی که بیش از اینکه با واقعیت مطابقت داشته باشد به‌نوعی آدرس غلط دادن از آنچه در اصفهان می‌گذرد است.
پروژه‌ای که با اعتبار صنایع در حال پیشرفت است و برداشت از آن قرار است در اختیار صنایع باشد ربطی به احیای زاینده‌رود و حقابه زیست‌محیطی آن و تالاب گاوخونی ندارد. تالابی که به‌خاطر عدم پرداخت حقابه آن به طور کامل خشک شده و گردوغبار آن الان مردم را درگیر کرده است. این صحبت‌های وزیر نیرو آن قدر به بیراهه رفتن بود که صدای برخی از مسئولان و نمایندگان استان و شهر اصفهان را درآورد. مطالبه جریان دائمی زاینده‌رود که حتی به تریبون نمازجمعه این هفته هم راه پیدا کرد و برخی فعالان دانشجویی اصفهان آن را در نشست با سخنگوی دولت مطرح کردند. شاید اگر وزیر نیرو بخواهد آدرس درست بدهد و پروژه‌ای را به نام خود و دولت ثبت کند اجرا و به نتیجه رساندن طرح‌های تونل سوم کوهرنگ، بهشت‌آباد و طرح موسوم به جنوب است.
طرح‌هایی که سال‌هاست با تمام تأکیداتی که برای اجرای آنها شده و هزینه‌هایی که تاکنون برای آن صورت‌گرفته هنوز عملیاتی نشده‌اند. از آن طرف هم برداشت‌های بالادست و پمپاژها هنوز ادامه دارد. شهرک‌های صنعتی در استان هم که درحال‌توسعه است. حالا با این برداشت‌ها و توسعه صنایع همین 400 میلیون مترمکعب هم که قرار است به اصفهان بیاید هم مصرف می‌شود و چیزی برای سفره‌های زیرزمینی، محیط‌زیست اصفهان و کشاورزی نمی‌ماند.
شاید تنها امیدی که می‌توان داشت آنکه آبی که صنایع از زاینده‌رود برداشت می‌کردند به محیط‌زیست برگردد که باز جبران جریان دائمی زاینده‌رود را نخواهد کرد.
اما مسئله‌ای که باید دولتمردان بدانند این است که حقابه زاینده‌رود دیگر به یک مطالبه بدل شده و تنها با اجرای یک پروژه انتقال آب برای صنایع نمی‌تواند روی پروژه‌های اصلی چشم ببندد. پس وزیر نیرو به‌جای آدرس اشتباهی دادن به مردم اصفهان به فکر راه‌اندازی هر چه سریع‌تر پروژه‌های آبی باشد که پیش‌ازاین وعده‌داده‌شده بود و فرصت‌ها برای اجرای آن به هدررفته است. وعده‌هایی که هرگز فراموش نمی‌شود.
