فرصت فرهنگ

بنوش به یاد تشنه لبان کربلا! به یاد کودکانی که امیدشان به سقا بود، به یاد سقای تشنه ایی که آبی ننوشید و برنگشت! به یاد سالاری که تشنه تر از همه، در کنار امواج خروشان فرات، شهید شد! هان ای فرزند آدم، بدان که حکمت ارادت و حقیقت عشق را باید نوشید تا بر کتیبه قلب، نوشته شود!  از تاریخی که یک سر آن ریشه در زندگی همه پیامبران دارد و سر دیگرش را باید در کربلا پیدا کرد. و این مردم پیمان جمعی بسته اند که هر بار آب می نوشند، بر لبان حقیقت گوی حسین علیه السلام، سلام بدهند و نشان بدهند که آب با نام حسین (ع) گوار می شود و شربت ها با یاد او شراب بهشتی می گردند. اصلا بهشت از دل جوانمردی  و ایثار کربلا جوانه می زند. تصویر این یادداشت هم در ساعت 11 و 07 دقیقه روز یک شنبه 4 شهریور 1403 و در خیابان بزرگمهر و در مسیر حرکت راهپیمایی اربعین 1403 تهبه شده است. خادمان در یک موکب بسیار ساده، شربت تهیه می کنند تا ذکر یا حسین و سلام بر لب های تشنه او زیاد شود. اصفهان از گذشته، دارای آب خوری های فراوان بود. و در کنار اکثر این آب خوری ها می توان ذکر «سلام بر حسین» را دید. در کنار این سنت حسنه که برای همه سال و به خصوص ایام گرم سال در شهر پابرجا بود، این روزها و در دو ماه محرم و صفر و صد البته در روز اربعین، این حرکت زیبا بهتر و بیشتر خودش را نمایان کرده است. جا دارد تا از عموم شهروندان و البته مسئولان شهری درخواست شود که باز بر تعداد این فرصت های شهری اضافه کنند. فرصت هایی که در کنار بر طرف کردن نیاز امروز فرد، او را به تاریخ، فرهنگ و دین پیوند می زند. این نوع فرصت ها، نشان از یک تمدن اصیل و فرهنگ قدیمی دارد. فرهنگی که می تواند ما را برای رسیدن به شهر مطلوب یاری کند. آری شهر ما شهر سلام بر حسین علیه السلام است. شهری است که تشنه و سیراب در خیمه عشق کنار هم هستند و سیراب کردن تشنه یک هنر مقدس است