گنج روایت

مراکز دانش، همیشه در بین همه انسان ها و تمدن ها از جایگاه ویژه ای برخوردار بود. ایران و ایرانیان در این بین از امتیاز خاصی برخوردار بودند. از جندی شاپور تا مدارس علمیه مختلف در بستر تاریخ فرهنگ ایران، همه و همه حکایت از امری دارند که در آن زیست متکی بر دانایی و دانش اهمیت داشته است. اصفهان شهری با قدمت چند هزارساله، مراکز دانشی بزرگ و مثال زدنی و به تعبیر امروز دانشگاهی در طول تاریخ داشته است. مراکزی که نمونه های آن کمتر دیده شده اند. همچنین حضور دانشمندان بزرگ علوم مختلف در اصفهان، اعتبار خاصی به این مراکز و همچنین جریان تولید علم و پویایی دانش در این شهر داده اند. متاسفانه کمتر اصفهان را از این حیث دیده اند و از این بابت شناخت اصفهان، کامل نیست. مطبوعات هم شاید برایشان این وجه تاریخ دانشی اصفهان چندان اهمیت نداشته است. در میان گردشگری فرهنگی هم متاسفانه گردشگری مراکز دانشی اهمیت پیدا نکرده است. کمتر کاری برای تعریف مسیرهای گردشگری با موضوع مراکز دانشی تهیه شده است و کمتر تورهایی به طور اختصاصی بازدید این مراکز را در دستور کار خود قرار داده اند. متاسفانه گردشگری که وارد اصفهان می شود، تقریبا هیچ اطلاعی از این مراکز دانشی چه تاریخی و چه زنده و در جریان امروزی نمی گیرد. یکی دو مرکز را هم که نامش را می شنود نه از این زاویه بلکه شاید به خاطر کالبد فیزیکی آن مجموعه و جذابیت های معمارانه آن باشد. چه روایت ها و خاطره هایی که در این مراکز شکل گرفتند و امروز می توانند به عنوان یک گنج روایی مورد توجه واقع شوند و ما این گنج را به دست فراموشی سپرده ایم و بزودی با فراموشی این روایت ها این گنج هم تمام می شود. در کنار روایت های اصلی و درون این مراکز، روایت های مردم از بیرون و فضاهای این مراکز دانش شنیدنی هستند و البته قالبیت ثبت را دارند. تصویر این یادداشت در ساعت 18 و 7 دقیقه روز چهارشنبه 29 خرداد 1403 تهیه شده است. پشت سر من حوزه هنری و مجموعه کتابفروشی ها قرار دارد و از دل هنر و کتاب دارم گنبد مدرسه علمیه امام صادق علیه السلام را نگاه می کنم. دانشگاهی با بیش از سیصد سال سابقه! سلطان حسین، آخرین پادشاه صفوی از خاتون آبادی خواست تا به عنوان مدرس مدرسه، نخستین درس را آغاز کند، اما وی برای احترام و رعایت مقام علمی آقاجمال الدین خوانساری از او خواست که اولین درس را بگوید و سپس خود برخی کتاب‌های فقه و اصول را تدریس کرد. از اساتید مدرسه چهارباغ می توان از چهره هایی چون میر محمدباقر خاتون آبادی، میرمعصوم خاتون‌ آبادی، میرابوالقاسم مدرس خاتون‌آبادی، سید محمدباقر شفتی، شیخ ابوالقاسم نورائی سدهی، آقا محمدرضا قمشه‌ای، شیخ اسدا... قمشه‌ای و میرعبدالحسین خاتون آبادی یاد کرد. حالا اگر روایت های درون این دانشگاه بی مانند و حضور دانشمندان بزرگ در این مجموعه را دنبال نکنیم به عنوان یک شهروند نمی توانیم روایت های مردم از دیدن این بنای منحصر بفرد و این هم سال تداوم یک مرکز دانشی را در مرکز شهر و در خیابان چهارباغ نادیده بگیریم. روایت شما از مراکز دانشی اصفهان از جمله مدرسه امام صادق چیست؟ آنها را بنویسید و به اشتراک بگذارید.