صدای بیدار باش

خیابان هشت بهشت شرقی، خیابان میثم، خیابان ارشاد، بن بست قائم. نام این مکان­ها آدم را به کجاها که نمی ­برد؟ به بهشت! به کوفه و یاران باوفای علی چون میثم، به رشد و ارشاد و سرانجام به قائم که تمام بن ­بست­ های هستی را باز می ­کند. روایت­ های جالبی دارند نشانی های شهر. قصد می­کنم و به اتفاق خانواده به مجلس سوگواری امام حسین (ع) می­رویم. کمی دیر رفته ایم و فقط به سینه زنی می­رسیم. انسان گم می­شود میان این همه اشتیاق و این دست­ هایی که بر سینه زده می ­شوند و گویی صدای بیدار باش هستی هستند. صدای بیدار باشی که از فرد شروع می­ شود و کم کم جمع را در بر می ­گیرد. صدایی که به راحتی تا کربلا می ­رود تا تاریخ مقدس سر در می آورد و جایی نزدیک همه وقایع بزرگ، جان انسان را عبور می­دهد. لحظاتی بعد که مجلس تمام می ­شود و پذیرایی هم به پایان می­رسد در حالی که پسرم را در در یک دست بغل کرده ام، با سختی سراغ کتیبه های این مجموعه می­روم و با موبایل تصاویری از آن را تهیه می ­کنم. از جمله تصویر این یادداشت که در ساعت 22 و  48 دقیقه روز پنج شنبه 18 مرداد ماه 1403 ثبت شده است. اول چشمم چون این مدت سلام بر حسین (ع) را بیشتر دیده است، نام موجود در کتیبه را هم حسین می ­خواند ولی با کمی با دقت متوجه می شوم که نام موجود حسن است. دلم بی اختیار از کربلا به مدینه می ­رود و .... درباره امام حسن (ع) باید بسیار گفت ولی کم گفته می­ شود. بیشترین روایت این سال ­های شهر ماه از تاریخ ولادت آن امام بزرگوار در نیمه ماه رمضان و مراسم های آن روز است. از جمله این مراسم­ها می توان به سفره کرم امام حسن (ع) و اعطای نان نذری در برخی از نانوایی ها اشاره کرد. آری آغاز ماه صفر، موج تازه ای از اندوه خاندان پیامبر را در اذهان مشتاق و علاقمند به این سلسله آسمانی، راه می اندازد. موجی که در نهایت و در آخر صفر با رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام رضا (ع) همراه است. در این ماه، دو روز برای شهادت امام حسن (ع) نیز ذکر شده است. هفتم و بیست و هشتم صفر. دو روزی که فرصت ذکر امام حسن(ع) در مجالس شیعی شنیده می شود. در صفر دو شهادت دیگر هم از این خاندان دیده می شود: شهادت زید بن ابن علی و رقیه خاتون.