میزبانی با یک لیوان آب

اصفهان امروز- رضا هنرمند: آنگاه، تولد آغاز دیدن شد. ذهن بکر همچون کاغذ سفید، آماده پذیرایی شد. این، شروع یک شکل‌گیری است، اما نکته اینجا است که راهی که خط می‌دهد، کدام است و کسی که راه را نشان می‌دهد، کیست؟

کودک، همان ذهن بکر است، همان بوم سفید که پذیرای شکل‌گیری است، پس بهتر آنکه این سطح خام را به هنر آغشته کنیم که هنر، خودآگاهی است.

کودک، جستجوگر است، خطر می‌کند و تمام اتفاق های اطرافش را با ذهن خودش تفکیک می‌کند.

در نمایشگاه عکس کودکان و نوجوانان که توسط کانون عکس اصفهان با نام «نخستین نگاه‌ها» برگزار شد، ما با اتفاق خارق‌العاده‌ای روبرو نیستیم، اما چیزی ما را نگه می‌دارد تا به تماشا بنشینیم.

نگاه این کودکان به دنیای اطراف، بسیار دقیق است. انگار با عکس‌هایی که از محیط و اتفاق های پیرامونشان گرفته‌اند، با آن سخن می‌گویند، به آن اهمیت می‌دهند، به آن فکر می‌کنند و در ذهن خود، از زبان آنها به ما هشدار می‌دهند که دقیق‌تر نگاه کنیم.

نوعی سادگی حقیقی یا بی‌تعارفی خالصانه که این روزها کمتر به چشم می‌آید، ما را مجاب می‌کند تا دمی از هرج‌ومرج دنیای خود بیرون بیاییم و دل به دنیای میزبانی دهیم که با یک لیوان آب سرد و ساده اما گوارا، پذیرای ما است. تأمل در این عکس‌ها از نظم می‌گوید، از نوعی زیبایی که پالایش ذهنی‌اند که حتی هراس و خطر، زشتی و خشم را به صادقانه‌ترین نحو ممکن با بیانی ساده به تصویر کشیده است. دیدن این عکس‌ها، تنها نگاه به تعدادی تصویر قاب‫شده نیست، این عکس‌ها، روایتگر دنیایی درونی است که با آزمون‌وخطا، آمادگی خود را برای ارتباط با محیط پیرامونش اعلام می‌کند. دنیایی که هنوز بکر و دوشیزه است و ناب است، مثل قدم گذاشتن در سرزمینی دست ‌نخورده. یک دنیای عجیب و آرام که هنر را از زبان کودکان توصیف می‌کند و ما تمام این عکس‌ها را از دریچه صداقت و سادگی آنها به نظاره می‌نشینیم. آنها بی‌حرف و حدیث، بی شعار و بی‌ادعا، تنها با نگاه خود از پشت دوربین، ما را دعوت به تماشایی ساده اما دقیق می‌کنند.

این نمایشگاه، یک آغاز است و گام نخست، هرچند ساده، ولی بی‌ادعا و فارغ از زرق‌وبرق‌های مرسوم برداشته شد

فیلمساز